भांगरभूंय | प्रतिनिधी
दर एका मनशान आपल्या आंगात आशिल्ल्या गुणदोशांचे केन्ना तरी प्रामणिकपणान चिकित्सा करपाक जाय. आनी आपले जिवन आतां आसा ताचे परसूय अदीक पर्जळपाक कितें करूं येता हाचो ध्यास धरपाक जाय. कित्याक तर केन्ना केन्ना आमी आमकांच फाटीं ओडटात. वा आमीच आमच्या पांयार कुराड मारून घेता. कारण आमच्या सभावांत खूब दोश आसता जो आमच्या दोळ्यांक दिसना आनी कोणेय दाखोवन दिलो जाल्यार आमची तकली सण्ण जाता. हें समा न्हय. संत तुकाराम महाराजांनी म्हणून दवरला “निंदकाचे घर असावे शेजारी” जो कोण प्रामाणीकपणान आनी मनीसपण सांबाळून बरें काम करता ताचीच बेकार, आळशी, कामचुकारपणां करपी लोक निंदा करतात. तांचे घेवन बसप आसना. कारण बक्काशाय पचोवपाचें बळगें कर्तृत्वी मनशाकूच देवान दिल्लें आसता हें आमी जाणां जावंक जाय. आनी तोच जिणेंत जैतिवंत जाता. मनीस स्वता खातीर सुवार्थी वृत्तीन जगलो म्हूण जायना. ताका समाजा खातिरूय म्हूण जगपाचें आसता म्हणपाचे थोडे तरी भान आसपाक जाय. देवा फक्त आपलीच भर कर म्हूण सांगली म्हूण देव तुजी एकल्याचीच भर करिना. तो सगल्यांक पळयता. तो तुका दिवंकूय जाणां आनी तुजे कडलें काडुंकूय जाणां. देवा परस मनीस व्हड न्हय. देवान दिलां तें मनीसपणान वागून सांबाळपाक कळपाक जाय.
धरूया माकडान येवन तुज्या पोरसातलीं चार केळीं खालीं. कितें करतलों तूं? ताचो वांटो तांणी खालो. उरला तो तुजो वांटो घेवन घरा यो. कारण परमेश्वरान “दाने दाने पर लिखा है खाने वाले का नाम ” हें आमी विसरूंक फावना. जाच्या ताच्या नशिबान जें कितें बरयलां तें तें प्रत्येकाक फावो जाता. तुज्या नशिबांतलें कोणूच हिसकावन घेवंक शकना. आपली तकली आपणें शांत दवरपाक जाय आनी रचणाऱ्याचें स्मरण करपाक विसरूंक फावना, आनी आमी हेंवूय जाणां जावपाक जाय की आमी सगल्यांत पयलीं आमच्या कुंंटुंबाचे घटक जावन आसात. दर एकल्यान कुंटूंब वत्सल जावपाचो यत्न करपाक जाय. कुंंटुंबांत दर एका वांगड्यान एकामेकाचो आदर सन्मान करपाचो आसता. एकामेका कडेन गोड संवाद करचो आसता. दुस्वास, किल्लस, अशांती हांकां घरांत थारो आसूंक फावना. “घर असावे घरा सारखे नकोत नुसत्या भिंती इथे असावा प्रेम-जिव्हाळा नकोत नुसती नाती त्या शब्दांना अर्थ असावा नकोच नुसती वाणी” कवियत्री विमल लिमये हांची ही कविता. घर आनी कुंटूंब आनी घरांतली मनशां कशीं आसूंक जाय हे सांगपी ही सुंदर कविता.
ज्या घरांत जंय घरांतलीं मनशां एकामेकांक जीव घालतात, तें घर कोणाक आवडचें ना? मोठ मोठ्यो पलासी, शिशमॅहल, बंगले बांदून गिरेस्तकायेचे प्रर्दशन मांडले म्हूण घर जायना. घरांत वावुरपी मनशां मदीं मनीसपण थपथपून भरिल्लें आसूंक जाय. घराक घरपण येतलें जाल्यार घरांतली लक्ष्मी बरी आसपाक जाय. सुसंस्कारी वातावरण जाय. तरूच घर जैपतीक येता. जंय अस्तुरेचो मान सन्मान जायना थंय घरपण कशें नांदतले? मनशाची मुळावी गरज म्हणजे इल्लोसो आसरो. आपलें स्वताचें इल्लेंशें, धाकटुलेंच घरकूल आसचें. जण एकल्याक अशें दिसप साहजीक आसा. तांतूत कांयच गैर ना. प्रत्येकान घराचें सपन पळोवपाकूच जाय. पूण हांतरूण पळोवन पांय सोडपाक जाय. ओगीच भंगसाळी बांदल्यो म्हूण उपकारना. चिंत्ता, क्लेश पयस सारून बांदिल्ल्या घरांत शांती उरपाक जाय. तर तें घर. मनशाक हाव खूब आसता. इल्लेंशें हातूंत ताचें समाधान जायना. ताका आनीक आनीक जाय आसता. दुसऱ्याचे मोठे पळयतकूच ताका आपलें घर ल्हान दिसपाक लागता. ताका स्लॅबाचें बांदीन दिसता, वा तीन माळ्याची बिल्डींग बांदीन दिसता. रावपी घरांत चार मनशां पूण घर बांदता व्हडलें. फक्त लोकांक दाखोवंक. सगलो शो.
थोड्यांक आपल्या ल्हान घराची लज दिसता देखून ते आपल्या लागींच्या इश्ट इश्टिणींक घरा आपयनात. खरें म्हणल्यार आपल्या ल्हान घराची लज दिसूंक फावना. प्रत्येकाक आपल्या घराचो आनी घरच्यांचो अभिमान दिसपाक जाय. घर आनी घरांतल्या मनशांची मनां निवळ आसली की जालें. मोग म्हत्वाचो. मोग आसल्यार वडे घांटार लेगीत पावतात. मनशाचें उतर आनी वागणूक म्हत्वाची. घर तसो सोयरो जावपाक जाय. सोयऱ्या सारके घर जावं न्हजो आनी तसो कोणे यत्नूय करूंक फावना. आमी घरां आशिल्ले लोक खुबूच भाग्यवान म्हणपाक जाय. देशांत आनी संवसारभर कोटींनी लोक बेघर आसात. जांकां रावपाक आसरो ना. ते कशे जगतात हें तांकांच खबर. अन्न, वस्र आनी घर ह्यो मनशाच्यो मुळाव्यो गरजो. त्यो सगल्यांक मेळपाक जाय हो तांचो हक्क.
आजकाल कितें जाला ह्या स्पर्धात्मक युगांत जमीन जाल्या भांगर. वचत तो लोक जमनींत आनी भांगरांत इनवेस्ट करता. ते भायर फ्लॅट घेवन दवरिल्ल्यान गरीब लोकांची घरांचीं सपनां पुरी जांवक पावनात कारण म्हारगाय. सर्वीस करपी पयली रीण काडून जमीन घेता. तें रीण पावता म्हणासर घर बांदपाक रीण घेता. आयुश्यभर बॅंकांच्या रिणांत. असल्या घरांनी सुखांत कोण आनी कसो जगतलो? असल्या जगपात ‘नांव मोठे लक्षण खोटे’. थोड्यांक एक घर पावना. ते वेगळ्यावेगळ्या राज्यांनी, देशांनी सेकॅण्ड होम, फार्म हाउस बांदता. आनी गरीब बाबडो घर घर म्हणून दीस सारता. जर भांगराक आनी जमनीक उजो पेटोवंक नाशिल्लो जाल्यार कितल्यांशाच बेघर लोकांक घरा मेळपाचीं. तांची सपनपुर्ती जावपाची. मनशान चडूय अधाशीपणान आनी घमेंडीन वागूंक फावना. तशेंच मनशाक पयशांचो माज चडपाक जायना. आनी अमानूश कसो वागपाक जायना. देवान जें तुका फावो केलां ताचो सकारात्मक उपेग करून लोककल्याणा खातीर वापरपाक जाय. वड्याचे तेल वांयग्यार काडून उपकारना. कोणेच आपल्या अधिकाराचो दुरुपेग करून लोकांची हाय घेवपाक जायना. गरीब, उपेक्षीत लोकांचे मजतीक धांवपाक जाय. तांकां वयर काडपाक हात दिवपाक जाय. बुडटल्याचे तकलेर फातर घालपाक जायना. तें पाप. कोणाचे फांटीर मारचें पूण पोटार मारपाक फावना. तें महापाप. भविश्यांत भोगची पडटात हीं पापां. कारण तांचे स्राप लागिल्ले आसता. केन्नाच कोणाचे वायट चितचें नासता. सगलें दिल्ल्या मापान घेवचेंच पडटा. हो नेम जावन आसा. तो कोणाक चुकना.
काशिनाथ नायक
9158345844
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
