भांगरभूंय | प्रतिनिधी
सादी, किरकोळ दिसली तरी ते खबरेक वजन आसा. समाजाक हुस्को करपाक लावची तातूंत तांक आसा. पालक आनी भुरग्यांनीय विचार करपा इतली ती खबर गंभीर. बंगळुरूंत एका बापायन 14 वर्सांच्या पुताक मोबायल फोनाचेर सोशल मिडिया पळयत बसता म्हूण मरसर मारलो. सध्या तो पुलीस बंदखणींत आसा. ताका क्रिकेटीच्या बॅटान बडयतना ‘तूं जगलो वा मेलो, आतां म्हाका फरक पडना’ अशें तो आड्डतालो. हाचे वयल्यान पुताच्या मोबायल फोनाच्या वेसनाक तो कितलो विटिल्लो तें जाणवता. सदांच मोबायलाचेर आसता, शाळेक दांडी मारता, वायट संगत सोडिना, हे खातीर तो ताका तापयतालो. खुनाचें प्रकरण आशिल्ल्यान फुडलें कितें तें कायदो थारायतलोच, पूण ह्या प्रकरणाचेर समाजान गंभीरपणान चिंतन करूंक फावो. कारण, इतलें खरपणान नासत, तरीय सगले पालक भुरग्यांच्या सोशल मिडियाच्या वेसनाक लागून केन्ना ना केन्ना तिडकतात आसतलेच.
मोबायल फोनाचेर सोशल मिडिया सुरू जाली, 1997 त. पयली सायट सिक्स डिग्रीस. मात, वेग आयलो तो 2000 दसकाच्या उत्तरार्धांत. फेसबूक, ट्विटर (आतां एक्स), इन्स्टाग्राम, टिकटाॅक, यू ट्यूब… हांचो उदय जालो, डाटा सवाय जालो, भोवतेक सगलेच मोबायल ‘स्मार्ट फोन’ जाले आनी सोशल मिडिया घराघरांनी पावलो. भारतांत सगल्यांत पयलीं 2004 त ओर्कुट गाजतालो. मात, उपरांत ताची लोकप्रियता उणी जाली. आयज मोबायल अत्याधुनीक जाल्यात. कॅमेरे, टीव्ही, स्कॅनर, रेकाॅर्डर, संदेश दिवप- घेवप, खरेदी- विक्री, अर्थीक वेव्हार… सगलें- सगलें ताचेर जावपाक लागलां. तातूंत मनोरंजन करपी रिलां, पोस्ट, व्हिडियो रातदीस पळोवपाक मेळटात. म्हणटकच तरणाटी पिळगी, भुरगेय ताचे भकीक पडल्यात. लागीं- लागीं तांकां ताचें वेसनूच लागलां. तांचे शारिरीक, मानसीक भलायकेचेर परिणाम जाला. अभ्यासा कडेन आडनदर जाल्या. तरीय तीं मोबायलाची फाट सोडिनात. शाळा नासता तेन्ना 6 ते 9 वरां पसून मोबायल फोना वयली सोशल मिडिया धवळपी भुरगीं आसात. हाचे वयल्यान मोबायल फोन हो तांचो छंद काय वेसन, तें समाजान थारावचें. पालक आनी शिक्षकांनी हाचेर जागृताय करपाचो वेळ आयला. आॅस्ट्रेलियेंत सोळा वर्सां सकयले पिरायेच्या भुरग्यांक सोशल मिडिया बंद करपाचो विचार थंयच्या सरकारान चलयला, ताचे फाटल्यानूय हेंच कारण आसतलें.
सोशल मिडिया वायट न्हय, जर दरेकल्यान ताचेर बऱ्यो गजाली सोदल्यो जाल्यार! विद्यार्थ्यांक ताचेर आनी वॅबसायटींचेर घेऽऽ म्हूण म्हायती, व्हिडियो मेळटात. दीस पावचो ना इतली म्हायती आसा. कितली घेवपाची तें तुमचेर. मोबायला वयल्यान ती एकामेकांक धाडपाकूय मेळटा. म्हणल्यार आपले वांगडाच दुसऱ्यांकूय हुशार, गुणेस्त करूं येता. व्यक्तीमत्व, कुशळटाय खंयचेच तरेच्या शिबिराक वचनासतना घरचे घरा बसून विकसीत करूं येता. भाशा शिकप, ट्युशन घेवप शक्य आसा. टायपींग, डिझायनींग, विवीध प्रोग्रेमींग, कोडींग शिकपाक मेळटा. संवसाराचें गिन्यान घेवं येता. सामान्य ज्ञान वाडोवं येता. परिक्षेचो अभ्यास करूं येता, करियरा खातीर मजत जावं येता, मानसीक समस्या, प्रस्न सोडोवं येतात….. मात चडशे विद्यार्थी सोशल मिडिया, वॅबसायटीचो वापर फक्त आनी फक्त मनोरंजना खातीर करतात, असो जाणकारांचो निश्कर्श. खुद्द सोशल मिडिया कंपनींच्या सर्व्हेंतूय हेंच दिसून आयलां. ह्या चक्रव्युहांतल्यान भुरग्यांक, तरणाट्यांक भायर येवचें पडटलें. दुसऱ्या कोणाची मजत घेनासतना. मैदानी खेळांक, आवडीच्या छंदांक, वाचनाक वेळ दिलो जाल्यार मोबायलाचें वेसन सुटप कठीण न्हय.
सोशल मिडियाक लागून लुकसाणूय जावं येता. ताचे वयल्यान बुलींग जाता. म्हणल्यार मानसीक त्रास जातलो अशे पोस्ट, व्हिडियो घालप, धमकी दिवप, टिंगल करप…!! लायक, शॅर मेळनात जाल्यार मानसीक त्रास जावप, लोकांच्या मनांत तुमचे विशीं चुकीचो समज जावप. तेन्ना सोशल मिडियाचेर वावुरतना खास करून चलयांनी सांबाळून वागपाक जाय. घरांत, भायर तुमीं जें- जें करता तें सगलेंच थंय घालपाक जाय अशें ना. एखादें कुटुंब घर बंद करून पर्यटनाक वता तेन्ना फोटो घालपाची सायबर परंपरा आसा. तीय सामकी घातक. कारण घरांत चोरी जावंक शकता.
सोशल मिडियाचो गरजे पुरतो वापर केल्यार बरो. सदां उठून स्वताचोच फायदो पळोवंक जायना, अशें म्हणटात, पूण हांगा फायदो पळोवनूच पावलां मारचीं. मात, फायद्याची चड आशा धरची न्हय. भितरूच घुस्पून तर रावचें न्हय. सोऱ्या परस हें वेसन घातक, इतलेंच मतींत दवरल्यार पुरो.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
