सैमाचो एकवट

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

धर्मुक माथ्यार उबारलो, पूण धर्मु भियेवन कडकडपाक लागलो. 

“कित्याक भिलो सांगात  . बावलेन म्हणलें.

“सकल पडत म्हूण भिलो ” रायनान म्हणलें.

“बरोबर, पूण सगले ताका सकल वडोवपाचे नाशिल्ले.” बावलेन स्पश्ट केलें.

“बेठोच भिलो तर? रेडो खंयचो” रेवान म्हणलें.

“पिसो कसो!” रमा हांसलें.

तुमी जाणांत फाटले दिसांनी स बायलो 14 मिनटां वयर मळबांत रावन आयल्यो……बावलेन सांगलें.

“हय, आवयस! रायन, श्वेता आड्डलीं.

कितें मजा न्हय भुरगीं आड्डलीं.

व्हड जातकच आमकांय वचपाक मेळटलें? रायनान विचारलें.

“हय मेळटलें तर” बावलेन म्हणलें.

“कल्पना चावला गेल्ली वयर स्पेसांत”.

“आमी स्टुल, झाड, माडार चडटात …ल्हवु ल्हवु संवंय जाता. पूण म्हऱ्यांत कोणतरी जाणटो जाय. एकट्यान मेळत थंय खंय चडप न्हय….. बावलेन स्पश्ट केलें.

नातर हात पांय मोडपाक शकता……रायनान म्हणलें.

स्कुलांत आमी मल्लखाम बी करतात. 

व्वा! व्वा! आमी सदाच व्यायाम केल्यार घटमूट जातात. बायुलाचे बावलेन सांगलें.

“सूर्यनमस्कार करता हांव ” प्रणवान म्हणलें.

सूर्यात कितलें तेज उर्जा आसा तुमकां खबर आसा? 

“ना “

“पूण तुमी सांगात आमकां”.

आमकां काणयो  आवडटात.

हो सूर्य , चंद्रिम, पृथ्वी, मंगळ,  बुध, शनी  हे सगले एक कुटुंब. आनी कोण कोण तुमकां खबरआसा? मळबांत आनीकूय कांय गिऱ्याक पळोवंक मेळटा.

हय, हय . आयकलां मम्मा कडच्यान.

इतले वयर रावतात पूण एकामेकाक आपटनात… पळयलां न्हय तुमी?

ना, केन्ना अशें आयकूंक ना.”

ना तर व्हड गोंदळ जातलो आशिल्लो.

निसर्गान पळयात. आमकां तांचे कडच्यान शिकपाक सांगलां. सैमाची आमचेर नदर आसा. सैमाच्या हातांत आमचो रिमोट आसा. म्हूण आमी झुजपाक फावना …. तें केन्ना झुजनात.

चंद्रिम , मरकुरी,व्हेनस, नेपच्युन बी सगलो परिवार. ते केन्ना झुजनांत शांततायेन जीण जगतात. तें बरी देख हेरांक दितात, कारण ते शाणे. झुजल्यार आपलेंच लुकसांण जाता. मारा मारी केल्यार हात पांय मोडून घेतात….बरोबर !

हय, शी! आमी करीनात.

आमी बरें करुंन रावंक जाय.

हय. एकवटान रावंक जाय…म्हणलें रायनान.

“चंद्रिम, सूर्य, प्लुटो हेर सगळे एकवटान रावतात, पूण आपआपल्या घराचे शीमे भीतर रावतात. दुसऱ्याची सुवात घेवपाक झुज करीनात.!!!!

ते हालनात… कशे? रेवान विचारलें.

ताका घट्ट बादून दवरलां सैमान. निसर्ग म्हणटा तो हो. ताका फोर्स आॅफ   ग्रेव्हीटेशन म्हणटात.

पूण आमचे लोक झुजतात न्हय?… प्रणवान म्हणलें.

“हय,… तीं पिशेपणा”…आमी आमचे शीमे भितर रावया” बावलेन सांगलें.

“आमी मिसायल बी सोडटात!!??” न्हय!? भुरग्यांनी बावलेक विचारलें.

हय, हय, .. कांय जाण पिशेपण करतात, तांका समजावप.” म्हणलें बावलेन.

फाटले वर्सा हांवे टीव्हीचेर पळयिल्ले… रश्मीन सांगलें.

“हय कितल्यो इमारती , घरां कितें कितें वाट लागल्या!…लोक मेल्यात.

उमेश, रेवा, रमा, निता, रायन सगलीं एकाच बरोबर उलयली.

“पळोवंक बरें दिसना”…. म्हाका रडुंक येता… म्हणलें रेवान.

“आनी तुमी जाणटी तांकां कित्या आडायनात तर?.. रवीन विचारलें.

“समजायतात जायते तांका  बावलेन शांतपणान सांगलें.

“आमी मातशी झगडल्यार आमकां तापयतात, तांकां पनीशमेंट कित्याक दिनांत? प्रणवान निचारलें

“तांकां खूब समजायतात , यत्न करीत आसात, थांबतले. येतली इल्ली इल्ली  अक्कल”. बायुलाचे बावलेन म्हणलें. सगली हांसली…

येतली …. इल्ली… अक्कल!!!

म्हणल्यार कांय जाण बोंडेर तर??? रायन फट्कन उलयलो.

तशें म्हणप ना ..न्हय!!!! बावलेन समजायलें.