भांगरभूंय | प्रतिनिधी
सध्याचे जिणे पद्दतींत तरणाट्यांच्या तशेंच हेरांच्याय जीवितात मोबायल फोन – स्मार्ट फोन ही काळाची गरज जाल्या. पूण
हे आधुनिकतेन मनशाचे गरजेची वस्तू जावचे बदला वस्तूंची गरज मनीस जावपाक लागला. मोबायलाचो गरजे भायर वापर ही तातूंतली एक गजाल. ताचे परस ‘सेल्फी’ हो प्रकार तरणाट्यां मदीं लोकप्रीय जाला. सेल्फी खातीर तरणाटे आपलो जीव दिवपाक तयार आसात. सेल्फी काडटना अपघात जावन जायत्या जाणांचो जीव गेला. ताकाच लागून सेल्फी एक खाजगी न्हय तर समाजीक समस्या जावपाक लागल्या.
सेल्फी म्हणल्यार स्वताचो फोटो स्वताच काडप. हातूंतल्यान एक तरेची असामान्य खोशी मेळटा, अशें म्हणटात. आमी हें तंत्र कशें वापरपाक जाय तें समजून घेवपाची गरज आसा. आमचीं सेल्फी हेरांनी कित्याक पळोवची? आपुण कितें तरी व्हड काम केलें हें तर ह्या तरणाट्यांक दाखवपाचें नासता न्हय? धोक्याच्या जाग्यार ही सेल्फी घेवपाची उमळशीक खंयच्यान येता? देंगणाच्या कांठार, घसघश्यांचेर वा दर्यांतच कित्याक म्हणून सेल्फी घेवची?
तरणाटेपण हे बेपर्वा आसता अशें म्हणटात, पूण ह्या बेपर्वायेक खंय आळाबंदा हाडप तें समजना जाल्यार तरणाटे बेजबाबदार जाले हे विसरुंक फावना. हालीं तरणाट्यांच्यो (हातूंत चलयोय आसात) पसंती बदलल्यात. देखून तांकां एकवटीत कुटुंब पद्दत नाका. आमी दोन, आमचे दोन हांतूतच ते समाधान मानतात. देखून सप्तकभर काम केल्या उपरांत खंयचे तरी फामाद सुवातेर भोंवडेक वचपाचें, उक्त्यार न्हांवपाचें, तेलकट- मसाल्याचें खावपाचें… हाकाच ते मजा, मस्ती मानतात. आनी तांतूतच तांकां खूब खोशी मेळटा. कानांत हेडफोन घालून आपलेच धुंदीत स्कुटर, कार चलोवपी, रस्तो हुंपपी म्हा- शाणें हांवें पळयल्यात. तुमीय पळयल्यात आसतलेच. आतां कार चलयतना व्हाॅट्सअॅप मॅसेजी पळोवपाचो ट्रेंड आयला खंय!! ते आपल्या बरोबरच हेरांचोय जीव धोक्यांत घालतात. अशा घडणुकांक लागून तरणाट्यांक कुटुंबीक लुकसाण जाता, पूण अशो घडणुको वाडत आसात आनी आतां समाजीक लुकसाण जावपाक लागला. मोलादीक तरणाटे आमी वगडायत आसात.
येसाचें मोल जाणून घेवचें
एक एकदा येस मेळप कठीण आसता. ते मेळोवपा खातीर खूब यत्न करचे पडटात. त्या वेळार मनाचेर खूब ताण येता. ताचे खातीर जायते फावटीं वेळ, यत्न आनी कश्ट फारीक करचे पडटात. हाचे उरफाटें, कांय वेळार सहजपणान एक खंयची गजाल साध्य जाता. अशे स्थितींत त्या मनशाक येसस्वीपणाचें मोल जाणवना. तो बेपर्वा जाता आनी केन्ना – केन्ना ताचे कडेन दुर्लक्ष करता. सहजपणान कांय जायना, पूण कोणा खातीर तें येस मेळ्ळां तांचे कडेन आशिल्ली कृतज्ञताय आनी उपकाराची भावना तो विसरता. एकेकदा मेळिल्ले येस हे अनपेक्षीत आसता. अशें येस मेळयल्या उपरांत लेगीत मनशाक खूब खोशी जाता. पूण तें आपणाक कशें मेळ्ळे हाची चवकशी करपाक तो विसरलो जाल्यार अशा मनशाक कृतघ्न म्हणपाचें.
केन्ना केन्ना मेळटा ते येस मर्यादीत आसता. पूण अश्या येसांतल्यान फावो ती खोशी मेळना. तशेंच हेंय येस कशें मेळयलें हाचीय चवकशी करची. केन्ना केन्ना अशेंय जाता की येस बऱ्याच काळा उपरांत मेळटा. आमी वाट पळोवन पळोवन थकिल्ले आसतात. पूण खरें म्हणल्यार अशाच येसाची आमकां खोशी जावपाक जाय. दुसरे वटेन कांय नशीबवान मनशांक दुसऱ्या खिणाकच येस मेळटा. पूण अशे लोक येसस्वीपणाक दिल्लें मोल विसरतात. अशें येस तिगोवन दवरप म्हत्वाचें. रामदास स्वामी म्हणटात, अभिमानें उठे मत्सर । मत्सरें ये तिरस्कार । पुढें क्रोधाचा विकार ।
गजानन बा. नायक भाटकार
आल्त पर्वरी
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
