भांगरभूंय | प्रतिनिधी
इतलो खोशी जाल्लो की, ताका दिसलें की आतां म्हज्या मनांतलें बरें काम साकार जातलें. ह्याच गजाली खातीर तो उत्सूक जावन आपलीं कामां करतालो. पूण जालें कितें तर कोणें तरी एका सुवार्थी मनशान ताच्या खुशाल जिवितांत उदक सोडपा सारखी गजाल केली. ताका फुडें सरपाचीं जीं सपनां आशिल्लीं तीं थंयच पडलीं. युती निती करीत आयज सुवार्थी जिखलो.
“सुवार्थी मनीस केन्नाच सुखी जायना. तागेलें पोट केन्नाच भरना “. ताणें म्हळें आनी ताचें तोंड देंवलें. ताच्या मनान कितें आयलें आसतले तें तेंच जाणा. ताणें जें दूख भोगलें तेंच घडये उलोवन गेलें. आसूं, सांगपाची गजाल ही की कोण आपल्या सुवार्था खातीर कोणालें ओडून घेवन व्हड जालां व्हय? घडये चुकीन कोणूय जाला जावं येता. तें तांगेलें नशीब आसतलें .
मनीस खुबूच सुवार्थी जाला काय? असो प्रस्न मनांत घर बांदता. हे भुंयेर कितें चल्लां हें कळच ना. कोण कोणा कडेन कसो उलयता आनी तोच ताची घाण कशी करताहें कळना. तुजे कडेन बरें उलोवन तुकाच फोंडांत उडयतना तांकां मात्शेंय मनाक लागना काय? कितली वायट गजाल ही. कोण कोणाच्या फाटीक कसो पडला हें सुद्धा आयज काल घडटा काय? आसूं. पूण असल्या मनशांक कोण हात दितात ताचेर हें सगलें चलता. अश्या मनशांक सांगात दिवचे परस ताका अशें करप न्हय म्हूण सांगपी आसत काय? पूण हें आतां जाता खंय? जो स्वता सुवार्थी तोच तर तांचो सांगाती आसता. हें सारकें न्हंय. पूण हांगां कोणाक भंय आसा ? ना.
चित्र हें की जगूच सुवार्ती जालां. चुकून कोण बरो आसा ताका हांगा जगोक कोण दिता? सुवार्था खातीर आयज मनिसपण शेणटाना दिसता. हाचेर आळो कोणें हाडप, हो एक प्रस्न जाला. इतलें सगलें चलतानाय बी आयज कांय जाणा अशेय आसात जे आपलो पयसो घालून जाता तितके बरे करपाच्या खातीर जटताना दिसतात. तांकां सांगात दिवपी बी खूब कमी आसात. तांकांय हे सुवार्थी कितें करून कशें गुंवडायतात आनी आपल्या कार्यान घुस्पायतात तें दिसता. जो खरेंच बरें करूं दिसांची रात आनी रातीचे दीस करता तो बाबडो हरता अशें दिसता. देवा कितें हें? पूण तो फातराचो देव कितें करतलो काय? जितो मनीस कांयच्या कांय करता तें ताका दिसना? तोच या असल्या मनशांक सांगाती जावन पावता, मागीर कितें म्हणपाचें?
खरेंच कलयूग म्हूणटा तें सत दिसूंक लागलां. सगळ्यांची काणी हीच काय? नाजाल्यार मनीस सुवार्थी जालो कसो? म्हाका दिसता हय. आयज चिंता मनशाक बदलता. कसो? तर असो… प्रत्येक जाण हेंच उलयता की तूं तुज्या पदरांतलें ओतलें बगर तुजें काम कोण करिनात रे पापया. तुका दिवंक नाका जाल्यार तूं आसा तसोच राव. हांगा रडत दीस काडटा तो सादयना तर जो ताका बोटां दाखोवन रडटा ताचे सादता. ही गत आयज चल्ल्या/ जाल्या. आयच्या भुरग्यांक बरें बरें शिकोवपाची गरज आसा. पूण कशी? तीं आयजचो संवसार उगड्या दोळ्यांनी पळयतात आनी तीच वाट सोदतात. ताणें ती वाट घेतली आनी तो फुडें गेलो. हांव बरें तरेन चलतां म्हूण हांगां उरलें हें ताच्या तकलेंत भरता. उपाय एकूच करूं येता की सुवार्थी पूण हें नाकाच. आमी कश्टाक मोल दिवन, फुडें काडप ही गरज आसा. कांय सुवार्था खातीर जें खरेंच बरें आसा ताका चिड्डीचे न्हय हेंच सगळ्यांनी मतींत घेत जाल्यार बरें जावं येता. पूण हो सुवार्थी भितूरल्यांन चल्ला ताका कोणें आळो हाडप हो प्रस्न कोण सोडटलो. सुवार्थीच जग, ताका धरलो जाल्यार लेगीत तो जिंकता. कारण सुवार्थी सुवार्थाचो सांगाती आसता.
सोनाली सु पेडणेंकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
