भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आयपीएल 20- 20 क्रिकेट मॅच चलता. मॅच जिखपाक फकत तीन धांवड्यांची गरज आसा. निमाणचो एक बॉल उरला. मैदानांतलें वातावरण एकदम गंभीर शांत जालां. आयपीएल मॅच आशिल्ल्यान मैदानांत दोनूय वटेनचे समर्थक लागीं लागीं एकाच प्रमाणांत वाटून गेल्ले. सभावीकपणान दोनूय वटेनचे पंगड आपलीच टीम जिखची म्हणून मना सावन देवा कडेन मागताले…. आतां देवा मुखार एक कठीण प्रस्न उबो रावलो, कोणाचे वटेन ‘कौल’ दिवचो. दोनूय वटेनचे समर्थक तर लागीं- लागीं समान. दोनूय वटेनच्या समर्थकांची देवाचेर तितलीच श्रद्धा. मॅच ‘ड्रॉ’ करप दोनूय टिमींच्या कसल्याच फायद्याचें नाशिल्लें. दोगांकय जैत म्हत्वाचें आशिल्लें. सांगपाचें जाल्यार देव कोणाय एकट्याची वट घेवं शकनाशिल्लो. निमणें देव मनशा भशेन असमर्थ जाला, अशेंच म्हणचें पडटलें.
मॅचीचो निर्णय घेतात तसो ‘टॉस’ उडोवन निर्णय घेवपाचो व्हय? तशें जाल्यार देवाची गरज कितें उरली? थोडीशी विवेकबुद्द वापरून या प्रसंगाचेर विचार करचो. पूण, एक मात खात्रीन म्हणपाक जाता, मनशा प्रमाणें देवाकय मर्यादो पडूं शकतात. तशें मानलें जाल्यार ते देव हे संकल्पनेच्या आड वता. ह्या विरोधाभासाचेर आमी विचार करपाक जाय.
मनीस अनेक तरेन दुबळो आसा. पूण आधुनीक विज्ञान- तंत्रज्ञान खातीर ताची तांक कितलेशेच पटींनी वाडल्या. तरीय कांय बाबतींत मनीस आजूनय दुबळो आसा. मुखेल करून ताका आपल्या फुडाराची चिंता लागता. फुडल्या खिणाक कितें जायत, हाची शाश्वती नासता. अशा वेळा तो आपल्यो समस्या नशिबाचेर आनी निमणें देवाचेर सोंपोवन मेकळो जावपाचो यत्न करता.
वयल्या प्रसंगा सारकेंच आनीक एक उदाहरण घेवया ; सोयरीक जुळोवपाक देवळांत वचून प्रसाद घेवपाची प्रथा आसा. खूब खेपो व्हंकल पसंत पडटा तरी फुडाराक दोगांचें पट्टलें कांय ना. तशेंच फुडाराची चिंता आसता. काळवेळ कोणाच्यान सांगपाक जायना. अशे अनेक प्रस्न भित्र्या मनाक सतायत आसतात. तातूंतल्यान सुटावो मेळपाक निमणें हो प्रस्न देवाचेर सोंपोवन आपले तकले वयलो पेज उणें करपाचो हो एक यत्न आसा. विवेकबुद्द वापरून विचार केल्यार ह्या पद्दतींत ‘हय वा ना’ अशे दोनूच पर्याय आसतात. म्हणजेच टॉस उडयल्यावरीं आसा. तें जशें मॅचींत करतात तशें कोणय करूं शकता. पूण सादारण मनशाक आपल्याचेर जापसालदारकी घेवपाची इत्सा नासता आनी निमणें देवाचेर सोंपोवन मेकळो जाता.
युक्तिवादा खातीर म्हणून वयले प्रसंग दिल्यात. दोनूय प्रसंग आमी अणभवतात. तशें पळयत जाल्यार देव ही संकल्पनाय अशेच तरेच्या युक्तिवादांतल्यान निर्माण जाल्ली आसा आनी आजूनय एक संकल्पनाच जावन उरल्या. आयज मेरेन देवाक कोणें पळयल्लो ना. कोणेंय जर देवाक पळयला म्हणून दावो करीत जाल्यार तें व्हड फट मानचें पडटा. कारण सर्वशक्तिमान आनी सर्वज्ञानी ईश्वर थोड्याच लोकांक दर्शन कित्याक म्हणून दितलो? सगल्यांक पावपी देव असो भेदभाव कित्याक म्हणून करतलो? त्या अर्थान देवा विशीं ज्यो आमच्यो कल्पना आसात त्योच मुळांत चुकीच्यो आसूं येतात काय? सरभोंवतणी घडपी अनेक प्रसंगांतल्यान देवाच्यो मर्यादा दिसून येतात. देखीक; व्हड भावनेन तिर्थयात्रेक गेल्ल्या भक्तांक दरखेपे कॉलरा सारक्या धामींचीं पिडा जावन मरण येतालें. देव तांकां वाचोवं शकलो ना. निमणें सगलो गुन्यांव आपल्या आंगांर घेवन आपूणच पापी म्हणून देवान आपणाक ख्यास्त केल्या असो समज मनशान करून घेतलो. मुखार मनशानूच विज्ञानाच्या आदारान कॉलरा आड वासीन तयार करून भक्तांक जीवदान दिलें. सांगपाचो मुद्दो म्हणल्यार अशा जीवन- मरणाच्या वेळारय विज्ञानूच मनशाचें तारणहार थारलें.
मनशानच हे धर्तरेर सर्ग निर्माण केला आनी नरकय मनशानच केला. एक शास्त्रज्ञ म्हणटात; ‘देवाक सोदपाक फुकट वेळ कित्याक वगडायतात. त्या परस कश्ट करात, समाजाच्या कल्याणा खातीर कामाक लागात. निमणें ह्या धर्तरेर तुमकांच सर्ग करपाचो आसा.’ बरें तें सगलें कुशीन दवरुया. लोकांच्या कल्याणा खातीर देवाची आतां मेरेन भुमिका कितें आसा, तें पळोवया.
हो समाज एका धर्मा पुरतो वा जाती पुरतो अशा संकुचीत अर्थान घेवचो न्हय. तर संवसारांतली सगली मनीसजात एक ह्या दिश्टीन घेवया. ह्या धर्तरेर मनशांनी दोन म्हाझुजां घडोवन हाडलीं. ताचे पसून देव आमकां वाचोवंक शकलो ना. मनशान दोन अणुबॉम्ब घाले आनी लाखांनी लोकांक मारले. तशेंच लाखांनी लोकांचे हालहाल केले. मनीस निर्मीत सुखसोयी आनी साधन सामुग्रीचो नाश केलो. देवाचीं भजनां करपी संस्था कांयच करपाक शकल्यो नात. निमणें मनीसजातीनच फुडाकार घेवन जगाचेर शांती प्रस्थापीत केली.
फाटल्या कांय शेंकड्यांच्या इतिहासाचेर नदर मारुया. एक गजाल नदरेक आयले बगर रावना ती म्हणजे त्या तेंपार ह्या धर्तरेर एक सारकीं झुंजा जातालीं. कसलीच सुरक्षताय नासताली. झुजां, लढाय, दरोडे, लूटमार अशेंच वातावरण आसतालें. चडांत चड झुजां देव-धर्मांच्या नांवारुच मनशान झुंजल्यांत. दोन म्हाझुजांत जितले सैनीक झुजा मळार मेल्यात, ताचे परस कितलेशेच पटींनी लोकांक धर्माच्या नांवार लोकांनीच मारल्यात.
भारत- पाकिस्तान फाळणीच्या वेळार दोन धर्मांच्या लाखांनी लोकांचें बळी गेले. लागीं लागीं 2 कोटी लोकांचें स्थलांतर जालें. कितल्या लोकांचें हाल जाले हें खबर ना. देव- धर्माच्या नांवार ही फाळणी जाली हें सगल्यांक बरें खबर आसा. दोनूय धर्मांचे देव लोकांच्या ह्या वायट कर्मा पसून लोकांक वाटांवक शकले नात. तरी दोनूय वटेनच्या शांतताय मोगी लोकांनीं आपल्या जिवाची पर्वा करिनास्तना लाखांनी लोकांचे प्राण वाचयले.
ज्या तेंपार समाजाचो देवाचेर व्हड भरवंसो आशिल्लो त्या तेंपार हें घडत आयलां. आयज विज्ञानाचे युग आयलां. फाटल्या हजारांनी वर्सां जें घडलें ना तें विज्ञानान करून दाखयलां. विज्ञाना खातीर सगल्या मळार समाजाची प्रगती जायत आसा. सुखी आनी समृद्ध फुडार घडोवपाक विज्ञानाक पर्याय उरलो ना. अशा वेळा लोकांच्या कल्याणा खातीर देवाची व्हडलीशी गरज दिसून येना.
विज्ञानदूत श्रीकांत शंभू नागवेंकार
9096512359
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
