भांगरभूंय | प्रतिनिधी
खूब दीस जाले आमकां माकोडमामाची कांयच खबर सांगुक ना.
“तशें कांय न्हय, तुमकां आवडटा तेंच सांगता. कालच तुमी सगळीं घरा गेले उपरान्त हांव एकटेंच हांगां आशिल्लें. येवजितालें अशी तुमी एकटी आसल्यार कितें करता आसतलीं ? “
“म्हाका न्हीदचें दिसता “.
“हांव पुस्तक वाचता “.
“म्हाका चित्रां काडपाक आवडटात”.
“हांव जनेलांतल्यान भायर पळयतां. मोटारी, लोकांक पळोवंक मजा येता. “
“म्हाका सगळीं म्हजी पुस्तकां, घरात वांकडे तिकडें पडिल्ले आसल्यार सारकें करपाक बरें दिसता “.
“हांव पदां आयकता “
प्रणव, श्वेता, उमेश, नरेश, श्वेता, रायन एकार एक सांगतालीं. दर एकट्यान आपुण कितें करता तें सांगलें. एकटो आसल्यार लेगीत आमच्यांनी जायतें कितें करुं येता हें एकामेकांक कळ्ळें. जी फकत
न्हीद काडटालीं ताकां आपणेंय कितें करुं येता हे समजलें. तरी बावलेन कितें केलें ते भुरग्यांक जाय आशिल्ले.
“म्हाका उडपाक येता. भायर भोंवपाक येता म्हूण हांव लागसार अशी नदर मारता.
“कोणाक म्हजी गरज आसा काय म्हूण पळयतां”.
बायुलाक काल खूब अभ्यास आशिल्लो. तें एकेच सुवातेर बसुन उरलें. इतल्यान भायर पळय जाल्यार एक सुकण्याचें पिल कुडकुडत गॅलरीच्या भितर येवन पडलां. तें इतलें कुडकुडटा तें पळोवन म्हाका, बायुलाक काकळुट दिसली.
“आतां खंय आसा तर तें ?”
“बरें आसा “बायुलान ताका वखद बी लायलें. ताज्या एका पांयांक मातसो मार लागिल्लो. देखून ताच्यान चलपाक जायनाशिल्लें, तातुंत शींयाचो कुडकुडो. पूण अजून सारकें बरें जावंक ना.”
“पूण ताका जालें कितें ? “
तें पिल वयर घोंटेरांत आपल्या भांवडां सयत आशिल्लें. इतल्यांत वयर दोग- तीग घोंणीनी तांचेर झपय मारली. ताका चोंचींत धरुंन उबारुन व्हरपाक सोदतालीं. इतल्यांत पिलांची आवय उडत आयली. तिणें घोंणीक आडायली. घोंणीन जायते यत्न केले पूण कांय उपेग जालोना. तिणें दोन पिलां उखलुन व्हेलींच. तातुतलें हें एक. एक व्हेंले दुसरे हें. सगळो आदेस आवय ताका सोदताली, पूण तें मेळुंक ना. हें वयर झाडाचेर उरलें.
“पूण हांगां कशें पावलें “?
“उपरान्त सकल पडलें “
ल्हवु ल्हवु चलत उडत हांगां पावलें.
“अशें जालें तर .”
“आमचें बायुल कितलें बरें “.
“एका ल्हान पिलाक वाटायलें “.
“बायुल दिसपाक सामकें सादें पूण बरेंच हुशार “.
“ब्राहो !!!! बायुल “म्हणलें सगळ्यानीं.
पिल अजुन पूर्ण बरें जावचें आसा. ताची जतनाय घेवची आसा. ताजी भलायकी बरीच सांबाळपाक जाय “
“म्हणल्यार तें बरें ना अजुनुय “”हय, तें झाडाचे फांदयेर पडलें.ताका झरकटलें. तेन्ना दोग- तीग जाणानीं चोंची मारल्यो त्यो ताका खूब दुखल्यो.
“मागीर तें जमनीर कशें पडलें ? .”
“चोंची मारतकच तें कांट्याच्या झुडपा वेल्यान जमनीर पडलें ताका कांटे तोपले “.
“कांटे कशे काडले ? “
“आवयस !!! ताका कितलें दुखलां आसतलें “.
देखून बायुलान पप्पाक सांगुन दोतोराक आपयलो. व्हेट दोतोरान ताका मेकळें दवरुंक सांगला. पूण तशें ताका दवरुंक मेळना. वता थंय ताका माजर बी मारुंन वडयत म्हूण हुस्को जाता.
“आतां फुडें कशें ? “
“आगो बायुलाचें घरची सगळीच जाणा ताची सेवा करतात. आपल्याक वेळ मेळटा तसो ताका आदार दितात.
“तांकां पिलाक सांबांळटना भोव खोस मेळटा “.
सुकणीं, माजर, कीर, चानयो, फुलां , झाडां हांचें आनी आमचें वेगळे नातें आसा. तांकां कितलेंय वेगळे ं केलें म्हूण जायना. तें घरांत भोंवतना घर बुरशें जाता म्हूण ताका वेगळे सुवातेर दवरलां. कांय वेळा व्हड पांजऱ्यात दवरतात जंय ताका भोंवप बी सोपें जाता. दोतोरान सांगलां ताजे खावप बी सारकें जातकच तें आपुणच बरें जातलें.
“आमकां ताका पळोवक मेळटलें ?
“सद्याक ताका मातशें बरें जावुनी. उपरांत सामके बरें जातकच तुमकां पळोवंक जाता.”
“ताजें रगत खूब गेलें, ताका लागून तें अशक्त जालां “खावपाक जमना, पूण घरची सगळीं ताका अपुरबायेन खावयतात पिवयतात.
“ल्हान भुरग्यांक चड ताच्या म्हऱ्यात वचुक दिनात. ल्हान भुरग्यांक कसलोय रोग चटकन जाता. म्हूण जतनाय घेवंक जाय.”
“मेळत त्या सुकण्यांची पाखां बीं पुजांयतना जतनाय घेवची आसता”
“आतां तें पिल बायुलाक सांबांळचें पडटलें ? “
“ना तशें कांय ना आतां कांय कडेन सुकण्याकुय सांबाळपी आसात.”
“कांय “झु”आसात. सरकारुय अशी येवजणीन , जतनाय घेता.
“अशें कित्याक ? “.
” आमचो बेलन्स दवरपाका खातीर . आमी सगळीं एकामेकाचेर जगतात”.
“आमकां तांची गरज आसा”.
“पूण तांचो आमकां फायदो कसो जाता “.
“पृथ्वीचेर आमी सगळीं जिवीत उरल्यार बरे भशेन जीती उरतलीं.”
“आयकतना अजाप दिसता. तुमी व्हड जाता जाता तुमकां इल्लें इल्लें कळटलें.”
“पावस, शीं, गिम हे सगळें आमकां जाय तें आमकां घटमुट करता.”
“सुकण्यां पिपुस सामकें बरें जातकच उडुन वतलें . ताचे आदि ताका तुमकां पळोवंक मेळटलें. तें बरें पिंवु पिवु करता तें आयकुवपाक बरें दिसता. पूण रडटा तें पळोवन वायटुय दिसता.
“ताका दोतोरान वखद दिलां तें बरें जातलेंच.” ही उतरां आयकुन भुरगीं एकदम उडलीं. बरें दिसलें म्हणलें सगळ्या भुरग्यानीं .
“तुमी अशे पाखांटे लावन उडटात तें पळोवन म्हाका खोस जाता” म्हणलें बायुलाचे बावलेन. तें पिलुय बरें जावन वयर मळबांत उडटलें.
विजया शेळडेकार
91467 91523
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
