सिंदुर

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

कुमार शॉची काणी वाचतना म्हज्या दोळ्यांत दुकां भरूंक लागलीं. हांवें तशेंच दोळे घट्ट बंद केले. तेन्ना भरिल्लीं दुकां म्हज्या पोल्या वयल्यान देंवलीं.

गो श्रीपुरम तिरुमल देवस्वम देवळा कडल्यान भाड्याची मोटारीन चाळीस मिनटांचो प्रवास करून हांव एकदांचो कोच्ची रेल्वे स्थानकाचेर पाविल्लो. आदींच येवन थांबिल्या मंगला लक्षद्वीप सुपर फास्ट रेल्वेंत येवन बसलों. थंय दिसाळीं विकपी भुरग्या कडल्यान द इंडियन एक्सप्रेस पेपर विकत घेतलो. हांव शांतपणान दोळे मोठे करून पेपर वाचनांत रमलों. अचकींत मदल्या पानावेल्या बातमेच्या माथाळ्यान म्हाका मात्सो गंभीर केल्लो.
झुजान आमकां सोंपोवचे पयलींच आमी झूज सोंपोवंक जाय. नातर?.. असो माथाळो आशिल्लो. पुराय बातमी वाचली. सगळी जीण अस्वस्थ जाली. पेपर वाचतकच अशे परतून झुजाचे अशे विचार म्हज्या मनांत येवंक लागले…
‘… पहेलगामांत जाल्ल्या दहशतवादी हल्ल्याच्या दुसऱ्या दिसा बीएसएफचो जवान पूर्णम कुमार शॉ नकळटना आंतरराष्ट्रीय शीमो हुंपून पाकिस्तानांत पाविल्लो. वीस दिसांनी सामके हाल करून पाकिस्तांनी रेंजर्सांनी भारतांत तांकां सोडले. पाकिस्तानांत तांच्या वांगडा कितें घडलें आसतलें?… कितल्या कृरपणान ताच्या लागीं ते वागले आसतले?.. खूब त्रास सोंसले?.. ताका आपले दांत घांसपाची लेगीत मान्यताय नाशिल्ली. ते ताका न्हिदूंक दी नाशिल्ले. आरतून – परतून टॉर्चर करताले. शारिरीक पिडणूक करतनाच मानसीक पिडा दिली. विमानांचो उडपाचो आवाज आयकुंवचो म्हूण ताकां एअरबेसाचे व्हरताल. दोळ्यांचेर पट्टी बांदून ताकां पिडट्टाले. कुमार शॉची काणी वाचतना म्हज्या दोळ्यांत दुकां भरूंक लागलीं. हांवें तशेंच दोळे घट्ट बंद केले. तेन्ना भरिल्लीं दुकां म्हज्या पोल्या वयल्यान देंवलीं. लेंस काडून हांवें तीं पुसलीं. इतल्यांत रेल्वे स्थानकार थांबिल्ली, रेल्वेच्या डब्यांत सुमार पंदरा सैनिकांचो पंगड भितर सरलो. सगळे एक-एक करून पुराय डब्यांतल्या सिटांचेर सैनीक बशिल्ले. तांच्या मुखामळार एक तेज फांकिल्लें. तशेंच ते खूब गंभीर दिसताले..
म्हजे कुशीक बशिल्ल्या एका सैनीक तरणाट्यांक हांवें विचारलें,-
“ तुमी खंय वचपाक भायर सरल्यात?…
“ गोवा… तीन सप्तकांचें प्रशिक्षण उपरांत ऑपरेशन?…
इतलें सांगून तो आपल्या मोबायलाचेर परतून खेळ खेळपाक गूल्ल जालो.
तेन्ना सुमार दोन वरांनी एक मनीस रातीचें जेवणाची ऑर्डर घेवपाक आयलो. ताका हांवें वयर सकयल सारकोच पळयलो. आनी जेवणाचे दुडू फारीक केले.
“ बरें आसा. मागीर जेवण मेळटलें.” अशें ताणें सांगलें.
तेन्ना म्हजी नदर मुखार बशिल्ल्या सैनिकाचेर गेली.
“ तुमी जेवण घेनांत? हांवें ताकां विचारलें.
“ ना ! … आमी खंयच्याय वाटे वयल्या स्टेशनाचेर देंवन, जेवण विकत घेतले. हांगाचे जेवणाचे दुडू परवडनात.
इतल्यांत डब्यांतले कुडींतल्यान एक सोबीत अस्तुरी भितर सरली. दिसपांत सामकी बारीक पूण रुपान रुप गर्विता पॅरीस कशी. तिच्या गोड आवाज मनार छाप सोडली. तशीच म्हजी नदर तिचेर स्थीर जाली.
“ ह्या सगळ्यां सैनिकांच्या जेवणाचे दुडू हांव फारीक करतलें. हांका जाय तसलें आनी जाय तितलें जेवण दिवचें. मुखामळार सोबीत हांसो दीत त्या अस्तुरेन म्हाका विचारलें.
तिका सैनिकांचे विशीं आशिल्लो जिव्हाळो, आपुलकी आनी दानत पळोवन मन म्हजें खोशी जालें.
म्हाका सट्ट करून जम्मू काश्मिरांतल्या पहेलगाम आतंकवादी हल्ल्यांत मरण आयिल्लो म्हजो भावोजी एन् रामचंद्रमा दोळ्यां सामकार उबो रावलो. आयज दनपरां एन् रामचंद्रमाच्या निमणें संस्कार विधीक पुराय राज्यांतल्यान लोक जमिल्ले. कोच्चीं शारांतल्या एदापल्ली हांगाच्या चांगमपुझा पार्कांत शेंकड्यांनी रामचंद्रमाक आपलीं दुकां व्हांवून निरोप दिल्लो. थंय लोकांक नमन करपाक खातीर ताचें मदें दवरिल्लें. थंय केरळाचे राज्यपाल, राज्यमंत्री, आदले केंद्रीय मंत्री, हांणी तांकां आदरान आर्गां ओंपलीं. रामचंद्रमा घराब्याचे सयत सुटू मनोवपाक पहेलगाम लागसरच्या बैसारन देंगणांत गेल्ले. थंयच तांका आतंकवाद्यांनी गुळी घालून जिवेशी मरिल्लो. ताच्या आठ वर्सां पिराये चलये मुखार ताका मारलो. त्या जिवघेण्या हल्यांत उण्यांत उणें सव्वीस पर्यटकांक मरण आयिल्लें. अजून मेरेन पहेलगाम हो इतिहासांतलो व्हडलो हल्लो आशिल्लो. त्या हल्ल्यांत भावोजीक आक्ताक मरण आयिल्लें…
हांव म्हज्या विचारांतल्यान भायर सरलों. भावोजीची निमणें विधी संस्कार पुराय जाल्ली. भावोजीची कूड पुराय सन्मानान ज्वालामुखींत अर्पण केली…
थंयच्यान हांव गोश्रीपुरम तिरुमल देवस्वम देवळा लागसार रावपी भयणीक मेळूंक गेल्लो. पुराय घर शांत आशिल्लें.
दुकांनी भरिल्ल्या दोळ्यांनी जड मनान हांवें म्हजी भयण सोनालीचें सात्वन केलें.
“ शांत उदक म्हणल्यार मानगीं नात असो अर्थ जायना. तातुंतल्यान बरी देख आमी घेवंक जाय. तशेंच नशिबांत कितें बरयलां तेंय चुकना. तातूंत चड करून मरण. आतां, तुज्या भुरग्यां पासत तुवें जगचें आसा.” हांवें तिका सल्लो दिलो.
तिणें दोळ्यांतल्यान मोन्यांनीच हयकार दिलो.. ती रडटना एक – एक दूक, सिंदूर जावन गळटालें…
परतून येवपाचें उतर दिवन, हांवें दुखेस्त जावन सोनालीचो निरोप घेतलों…
“ हॅलो सर !… तुमी मदींच अशे-कशे दुसऱ्या संवसारांत रमतात? तिचे मोवाळ उतरांनी हांव चिंतनांतल्यान भायर सरलों.
“ तशें कांय नासता. आं !… पूण मॅडम, खूब व्हडलें काम केलां तुवें..” हांवें म्हळें.
म्हजी इल्लीशीं उतरां आयकूनच त्या अस्तुरेच्या दोळ्यांतल्यान दुकां गळपाक लागलीं.
“ जेन्ना – जेन्ना हांव अश्या सैनिकांक पळयतां. तेन्ना-तेन्ना म्हाका म्हज्या दोळ्या सामकार म्हजो भाव रोहन दिसता…म्हज्या भाभीचें सिंदुर नाशिल्लें कपळ खावंक येता. तातूंत आवयच्यो हुंयेल्ल्यो… s… किंळच्यो…s…
“ रोहन ? हो आनीक कोण ? ताचो संबंद कितें हांगा ?… अशें कितें कुवाडें? म्हजे बाणा सारके एकार एक तोंपपी प्रस्न आयकून तिणें उलोवंक सुरू केलें.
“ रोहन !… म्हजो एकलोच भाव कारगील झुजांत सोंपिल्लो.
तिचीं उतरां आयकून, हांव सामको थक्क जालों. पूण..
“ हय!.. म्हजो एकुलतोच भाव…देखून…
“ आवयस्स !… नकळयां म्हज्या तोंडांतल्यान उतरां भायर सरलीं.
“ हय, सत्य उलयतां हांव…आनीक एक कर. ही सिंदुराची डबी हांव तुजे लागीं सोंपयतां. जमता जाल्यार सांबाळ कर तिचो. ” तिणें म्हळें.
तिची गूड सांकेतीक भास म्हज्या माथ्यावेल्यान वताली. तरीय तोल सांबाळत हांवें तिणें दिल्ली सिंदुराची डबी घेतली. आनीक म्हज्या भरिल्ल्या दोळ्यांनी सोंसूंक नज जावन हांवें ‘एक्यकुज मी’ म्हूण, म्हज्या आसना वेलो उठून दुसऱ्या डब्यांत परतलो.
सुमार दोन वरांनी अदमासान सगल्या सैनिकांक जेवण आयिल्लें. तांकां खूब अजाप जालें. हें तांच्या मुखामळा वेल्यान दिसतालें. पूण म्हजी नदर त्या सोबीत चलयेक सोदताली… पूण ती दिसूंक ना. दोन वरांच्या प्रवासांत मजगतीं दोन ते तीन सुवातेर रेल्वे थांबिल्ली. म्हज्या मनाक हांवें समजायलें. तिचे विचार मात्शे पयस केले. तितल्यांत, सैनिकांनी सगल्यांचे उपकार मानून जेवपाक सुरवात केल्ली. तांकां खूब भूक लागल्या हें, ते जेवतना खरपणान जाणवतालें. म्हजेंय जेवण सोंपोवन जाल्लें. हांव हात धुंवपाक वॉश बेसिना लागीं वचपाक भायर सरलों. इतल्यांत एक बारीकसो आंगान शिडशिडीत जाल्लो, वंयाची साठ वर्सां हुंपिल्लो जाणटो मनीस म्हजे सामकार उबो रावलो. हांव मात्सो दचकलों.
“ हांवें सगलें. दनपार सावन पळयलां. तुमी खूब बरें कार्य केलां सर. इतलेंच सांगून ताणें शांतपणान म्हज्या हातार पांचशे रुपयांच्यो आठ नोटी दवरल्यो. ” आनी म्हणलें,
“ ह्या बऱ्या कामांत म्हजोय इल्लो थोडोसो वांटो घेवचो अशें म्हाका दिसता.”…
आनीक हांवें कितें तांकां सांगचें आदींच तो जाणटो फाटल्या पावलांनी आपल्या आसनार परतल्लो. परतून येतना हांव म्हज्याच विचारांनी घुस्पल्लों. हांव तर त्या सोबीत चलये वांगडा फकत पांचूच मिनटां उलयिल्लो. पूण तीं पांच मिनटां पुराय म्हाका अस्वस्थ करून गेल्लीं. आतां तर ती अस्तुरी पुराय रेल्वेंत खंयच म्हाका दिसूंक नाशिल्ली.
“ कितें चल्लां हें !… अकल्पित !… विस्मरणीय !… गहन !..गूड !…
अचकींत गर्देतल्यान वाट काडीत एक मनीस म्हजे लागीं आयलो. हांव ताका पळोवन खूब नर्वस जाल्लों. ताणें हांसत म्हणलें,
“ म्हाका तुका हात दिवन, तुजें उपकार मानूंक जाय.” ताणें म्हाका म्हणलें.

विशाल सिनाय खांडेपारकार
8080622370