भांगरभूंय | प्रतिनिधी
काणी आसा मोलादीक उपदेसाची. त्या राज्याचो राजा एका दिसा कासा खातीर रानांत गेल्लो. रानांत कास सोदता सोदता तो बरोच मुखार पाविल्लो. चलतां चलतां अचकीत मुखार ताका एक ऋशी नदरेक पडलो. तो ऋशी आपल्या आश्रमा वटेन वतालो. राजाक त्या ऋशीक पळोवन ताचे कडेन मात्शी फकांडां करचीं अशें दिसलें. ताणें ऋशीक थांबयलो आनी विचारलें, ’म्हाराज, तुमी म्हाका देवाचें दर्शन घडयशात?’ ऋशीन राजा कडेन बारकायेन पळयलें. ताणें राजाचो वेगळो हेतू पारखिलो आनी ताका म्हणलें ’ते खातीर तुमकां लांब काळाची साधना करची पडटली.’
ऋशीचीं उतरां आयकून राजान म्हणलें ‘लांब काळाचे साधने खातीर सद्या म्हजे कडेन वेळ ना. जाण्टेपणांत येता हांव तुमचे कडेन. तेदेवेळार देवाच्या दर्शना खातीर तुमी म्हाका मार्गदर्शन करात.’ अशें सांगून राजा, ऋशी चलत आशिल्ल्या वाटे वयल्यानच मुखार वचूंक लागलो.
चलतां चलतां ऋशी अचकीत थांबलो. राजान तें पळयलें. पुणून ऋशी कित्याक थांबलो तें राजाक कळ्ळें ना. ऋशी वाटे कुशीक पडिल्ल्या एके मनशाचे कवटेसरी गेलो आनी ताणें ते कवटेक नमस्कार केलो. राजान दुबाव पयस करपाक ऋश्रीक विचारलें, ‘म्हाराज, तुमी ते कवटेक नमस्कार कित्याक केलो?
ऋशीन जाप दिली, ‘राजा, ही कवटी साद्या मनशाची न्हय. ती कांय वर्सां आदीं शेजारच्या राज्यांत राज्य करपी सम्राट शिकारसींग म्हाराजांची आसा. तेय कासा खातीर ह्या रानांत येताले. उपद्रवी मोनजाती वांगडाच निरुपद्रवी मोनजातींची कास तो करी, पुणून एका दिसा एका वागानूच ताची कास केली. वागान ताका खाल्ल्याची खबर कळटकच रोखडेच ताच्या पुतणयान राज्य बळकायलें. ताणें शिकारसींग म्हाराजाची कूड लेगीत राज्यांत हाडलीना. यशेंच रानांत उबंत उडयली. रानांतल्या रानवटी मनोजातीन ती खाली आनी हाडां तशेंच कवटी हांगाच सोडून गेलीं’’
’तुमची आनी ताची वळख आशिल्ली व्हय?’ राजान ऋशीक विचारलें.
‘ना तशी आमची वळख नाशिल्ली. पुणून तुमचे प्रकाणेंच तांची भेट ह्या रानांत जाल्ली. तांचे देवा कडेन भेट घालून दिवशी? अशें तांणीय म्हाका विचारिल्लें. पुणून ते खातीर लांब काळाची खर साधना करची पडटली अशें हांवें सांगतकच आपूण जाण्टेपणांत तुमचे लागीं येतां अशें सांगून तो गेल्लो. निमणे त्या वागानूच राजाची आनी देवाची अशे तरेन भेट घालून दिली’
ऋशीन राजाक ती घडणूक अशे तरेन सांगली की त्या उतरां फाटलो अर्थ राजाक रोखडोच कळ्ळो. ताणें ऋशीक दोनूय हात जोडून नमस्कार करीत म्हणलें, ‘महाराज आमच्या आयुश्याचो कांय भरवंसो ना. देवाच्या दर्शना खातीर साधना करपाचो वेळ जाण्टेपणा मेरेन मुखार धुकळप हें पिशेपणाचें हें म्हज्या मतींत आयलें. म्हजी चूक जाली. हांव आतांच तुमचे वांगडा तुमच्या आश्रमांत येतां. तुमच्या मार्गदर्शना खाला म्हजे साधनेक सुरवात करतां. चला आमी तुमच्या आश्रमांत या’
राजालीं उतरां अयकून ऋशीन सवका सायेन राजाक म्हणलें, ‘ हें पळयात, दरेकान करपाच्या साधनांचें स्वरूप वेगवेगळें आसाता…’’
ऋशीलीं उतरां अर्द्यारूच थांबोवन राजान तांकां विचारलें. ‘म्हणल्यार तुमी म्हाका कितें सांगूंक सोदतात? स्पश्टपणान सांगात न्हय. हांव आतांच तुमचे सांगाताक आश्रमांत येवन साधनेक सुरवात करपाक तयार आसा.
ऋशीन राजाक समजायत म्हणलें, ‘राजा म्हजें पयलीं आयकयात आनी मागीरूच तुमी तुमचे साधनेचें थारायात.
‘हय सांगात, आयकतां हांव,’ राजान म्हणलें.
‘गिन्यान मेळोवपा खातीर जीव ओतून साधना करप, ही शिकपी विद्यार्थ्यान करचेली साधना-तपश्चर्या. आदल्या जाणकारांनी निर्माण केल्ल्या ग्रंथांतले जे विचार काळा भायले जाल्यात ते आपणावप आनी नवसमाजाच्या निमर्णे खातीर नवे नवे विचार समाजाक दिवप ही विद्वानांची साधना- तपश्चर्या. मरण धडेर पाविल्ल्या वा जाण्ट्या आवय बापायची मनासावन सेवा करप ही तांच्या भुरग्यांची साधना, जाल्यार भौसाचें पालन करप, राज्याची जतनाय घेवप, सांबाळ करप ह तुमच्या सारक्या राजान करपाची साधना. आपआपली लागणूक सोडून जर दरेकलो देवाच्या प्राप्ती खातीर वावरूंक लागलो जाल्यार समाजाची उदरगत जावप शक्य आसा व्हय? आपली लागणूक पुराय करप हीच पयली साधना. हें मतींत दवर आनी ते प्रमाण वागात’’
तांणी केल्लो उपदेस राजाक मनासावन पटलो. ताणें तांकां नमळायेन नमस्कार केलो आनी कासाक वचनासतना राजवाड्यांत गेले. गिन्यानी ऋशी मात संतुश्ट चेहऱ्यान राजा वटेन पळयत रावलो.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
