भांगरभूंय | प्रतिनिधी
सादेपणाचो नीज अर्थ आमी समजून घेवंक जाय. जिणेंत कसलेच प्रस्न येनांत असली जीण जियेवप हें सादेपण न्हय.
रेश्मा शेत-कामत करून आपल्या कुटुंबाचें उदारपसण करताली. आपल्या भुरग्यांक तिणें आपल्या तांकी परमाणें शिकप दिल्लें. जायतीं वर्सां आपल्या भुरग्यां वांगडा तिणें कसलीच चिंता नासतना काडललीं. भुरगीं वाडटा- वाडटा मात परिस्थिती बदल्ली. खूप वायट जाली. जेवंक तांकां आसलें. रेश्माच आसली. भुरगीं मात चार पावलां वायट रस्त्यान घालूंक लागललीं. रेश्मान एक आवय कशी आपले सादे जिणेंतल्यान तांकां जिखपाचो यत्न केल्लो, पूण इश्टांचे पंगड आनी संपर्क साधनां मुखार तिणें तात्पुरती हार मानून घेतली. “असलें गरीब आनी सादें जिवीत कोणाक जाय? आमकां मोवजा नाका? तूं उलयता ती मुल्यांची भास कोण आयकता?” असले साबार प्रस्न तीं करतालीं. रेश्मा आपली सादी जीण फुडें व्हरताली. आयज, तीं दोगांय भुरगीं गिरेस्तकाये फाटल्यान गेल्लीं, तीं वायट रस्त्यांचेर पळोवंक मेळटात.
‘झगझगता तितलें भांगर न्हय’ ही आदल्यांची म्हण्णी आमकां ह्या संदर्भांत नियाळूंक संद दिता. आयज साबार प्रस्नांनी रेवडलल्या मनशाक सादेपण परदेशी दिसूंक लागला. वयल्या घडितांतल्या रेश्माच्याय भुरग्यांक सादेपण अशेंच दिसतालें. आमी आमकां सोबता तसलें म्हणल्यारूच एक सैमीक जीण जियेवंचें आव्हान स्विकारची आयज गरज आसा. एक सादी जीण जियेवपी मनीस हांवें पळेल्यात. दोन घटांनी तांकां पळेवं येतात. आपणाचेर आयलली परिस्थिती तांणी मानून घेतल्या आनी आपल्या मनाक तयार केलां हे वरवीं वेंगयलल्या सादे जिणेंतल्यान तीं खुशाल आसात. दुसरे वाटेन, जायती गिरेस्तकाय आसा, शिक्षण घेतला आनी घेतललें शिक्षण मनिसपणाक सोबता तसली जीण जियेवंक ताणीं वापरलां, गिरेसत्काय, धन- दौलत हेंच सगलें न्हय पूण मनिसपण सगल्यांवन गरजेचें हें मनांत रिगोवन जिणेंत सुखी जियेतात.
ह्या वयल्या सिद्धांता कडेन आयज जायतीं जणां सहमत नांत. “सादेपण जिणेंत आपणायल्यार आमच्या सादेपणाचो दुसरे फायदो घेतात.” अशें साबार जणाचें मत. सादेपणा वांगडा शिटुकसाण गरजेची. सादी जीण म्हणल्यार दुसऱ्यांनी आमचेर शेक चलोवंक जाता अशें न्हय. सादेपणाचो नीज अर्थ आमी समजून घेवंक जाय. जिणेंत कसलेच प्रस्न येनांत असली जीण जियेवप हें सादेपण न्हय.
सादेपण हें एक सैमीक. रुपडें घालून जियेवंक थंय जागो ना. जिणेंत अभिनय घेवन खेळ खेळुंकूय संद ना. म्हणटकच, जिणेचो हेतू सामको स्पश्ट आनी नितळ. सादेपणान जियेतलीं आयचे परिस्थितींत जियेवंचे यत्न करतात. फुडार बरो जाल्लो तांकां जाय तें जालेंच, पूण फाल्यांच्या हुसक्यान तीं जियेनांत. फाटीं कितें घडला तें जालें. तेंच परतून उस्तून कायंच फायदो ना हें मानून घेवन आपले सादे जिणेक अदीक अर्थ दितात. आमी सादेपण आपणायतात तेन्ना आमच्या स्थानीक संस्कृतींतल्यान जायतें शिकतात. खालतिकाय आपले जिणेचो एक भाग करून घेतात.
सादी जीण दुसऱ्यांचो हुस्को धरता आनी आपणाची तांक वापरून दुसऱ्यांचे सेवेक तयार जाता. सोंसणीकाय, नीज इश्टागत आनी प्रोत्साहनाचेर भर दिता. ल्हान ल्हान घडितांनी जिणेंत कितें बरें येता तेन्ना तोखणाय करुंक फाटीं रावना. भितरल्या मनाच्या सोबितायेचेर भर दीवन दर एका मनशान घेतलले अभिनय समजून घेवन जियेता. आमी आपणायललें सादेंपण आमच्याच अंतस्कर्णांत हात घालून आमी मनांत रिगयलल्या मुल्यांचें विशलेशण करुंक एक संद दिता. “दुसऱ्यांगेर आसा तेंच म्हाका जाय.” असले वृत्तींत सादी जीण जियेतल्यांक सुवात ना. कितेंय आमकां जाय म्हूण विकतें घेवंचो निर्णय घेवंचे आदीं, ‘ह्यो वस्तू आमकां खऱ्यांनीच गरज आसा?” असलो म्हत्वाचो आनी चिंतुंक लावपी प्रस्न सादी जीण आपणाकूच करता. ‘कितें आसा’ आनी ‘कितें ना’ हांचे मदली अंतर सादी जीण जियेतल्यांक भेस बरें समजता.
सादेपण जिणेची सोबिताय वाडयता. जायतें बरेपण आमच्या नदरे मुखार आयलें. इतलें बरेंपण सादेपणांतल्यान मेळटा आसतना आमचे मदल्या चडश्या जणांनी सादेंपणाचेर विसर कित्याक घालचो? आमकां सगलें ‘फास्ट’ जाय. सादेपणाचें वो खयंचोय वर्गुणाचें फळ मेळूंक खूप कळाव लागता. आमकां वेगीं फळ जाय म्हूण सादेपणा सारक्या वर्गुणाचे आमी दुस्मान जावन जियेवप समा (सारकें ) न्हय. नियाळ करात!
जॉन एम्. आल्फोंसो, कार्मेलीत,
(लोलयें) 7666519837
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
