भांगरभूंय | प्रतिनिधी
सोबीत, सुंदर माणकुल्या गोंयचें आनी गोंयकारांचें अस्तित्व तिगोवन दवरपाक आतां कमर मोडून सगल्यांनीच पेंगट बांदचें पडटलें. नीज गोंयकारा मुखार आशिल्ले साबार प्रस्न. ते प्रस्न म्हाका लागना, हें प्रस्न म्हाका लागना. तो नॉर्थाचो प्रस्न, तो सावथाचो प्रस्न, हो ह्या समाजाचो प्रस्न आनी तो त्या समाजाचो प्रस्न, हे जातीचो प्रस्न आनी ते जातीचो प्रस्न, ह्या धर्माचो आनी त्या धर्माचो अशें करून उपकारचे ना. गोंयच्या दर एका कोनशा- कोपऱ्यांतलो प्रस्न दरेक नीज गोंयकाराक, गोंयकार म्हूण लागपाक जाय. आमी आमचें भितर वांटे घालीत बसत जाल्यार पुराय फसतले. भाशावाद, लिपीवाद, पक्षीय राजकारण घेवन एकामेकांक सोंपोंवपाची भास करीत रावले जाल्यार आमी आमच्या अस्तित्वा सयत कायमचें सोंपतलें. आमी आमचो मनीसपणाचो एकवट, सांस्कृतीक भावकी सांबाळपाक जाय. आयज आमी जें संकुचीत वृत्तीचे जाल्यात ताचो फायदो भायले लोक घेवन मेकळे जाल्यात. गोंयांत गोंयकार घरा भायरे जावंक लागल्यात. गोंय आतां मिनी इंडिया जावंक लागलां, आनी हाचो फटको गरीब कुटुंबांक, बेकार भुंयपुतांक बसपाक लागला.
जेन्ना गोंया वयले आयचे साबार प्रस्न तेंगशी गांठ्ठले तेन्ना मुखा वेली पिळगी आमकां खेपले बगर रावची ना? माणकुल्या गोंयाक भेडसावपी खूबशे प्रस्न निजाच्या गोंयकाराकूच सोडोवचे पडटले, तशे तरेची जनजागृती दरेक कुटंबांत, मनशा कणकणीं जावपाची गरज आसा. ते खातीर सगल्यांत पयलीं आमी आत्मनिर्भर जावया, आमचे परंपरीक वेवसाय जे भायल्यांनी बळकायल्यात, ते परतून एक फावटी आमच्या ताब्यांत घेवया, पडींग घाल्लीं शेतां आमी सामुहीक पद्दतीन कसोवया, दोब्राद पीक काडून आमी स्वावलंबी जावया. बारीक सारीक कामां करपाक जो आमकां कामगार वर्ग लागता तो आमच्यातलोच निर्माण करून तांकां प्रतिश्ठा दिवया. श्रमाक प्रतिश्ठा दीत जाल्यार सगलें सुरळीत जातलें.
गोंयांत बेकारी वाडटा, गोंयकार गांवार हेडटा आनी भायले लोक हांगा येवन पोट भरतात. जमनी घेतात, बिल्डिंगो उबारतात, आनी आमी तांचे कडल्यान फ्लॅट विकतें घेतात हें आमचें दुर्दैव. गोंयांत चडसो लोक गरीब आसा. सगलोच लोक हायफाय गिरेस्त ना. गांवांनी कांय कुटुंबा आयजूय कनिश्ठायेन जियेतना दिश्टी पडटात. शिक्षण दारां मेरेन पावलां खरें, पूण कांय कुटुंबाक आयजूय जगपाक धडपडचें पडटा. गरीब आवय- बापायक खर कश्ट करचे पडटात. खरे म्हणल्यार सरकारान दरेक कुटुंबांत सरकारी नोकरी, नातर बेकार तरणाट्यांक भत्तो दिवपी येवजण राबोवपाक जाय. तरूच गोंयकार समृध्द जीण जगूंक पावतलो.
गोंयांत गरिबीन जगतल्या गरीब कुंटुंबाक सगले तरेच्यो सुविधा पावोवपाक जाय. त्यो पावोवपाक सगल्यांनीच हातभार लावपाक जाय. गोंयकारांचेर जी आयज पाळी आयल्या ताका पुरायपणान गोंयकारूच जापसालदार आसात. भायले लोक येवन जर हांगा काम करून हांगा सावन पयशे आपल्या राज्यांनी धाडटात, म्हणटकच गोंय हें तांचे खातीर दुबय म्हणचें पडलें ना. ते जीं कामां करतात, वा ते जे जे ल्हान ल्हान वेवसाय करतात ते जर आमी करीत जाल्यार आमचीय उदरगत जातली. गांवगिऱ्या वाठांरानी बायलो, चलयो कामाक वतात आनी घरांतल्या दादल्यांक पोसतात. घर संवसार चलयतात, आनी आमी काम ना म्हूण चकाटां मारतात. बारीक सारीक कामां करपाक आमकां लज दिसता.
शेतांत काम करपाचें आमी सोडून दिलां. काम करतल्याक कामां खूब आसात, पूण आमी तकालसीची कामां करपाक सोदिनात. आमकां सगल्यांक सरकारी नोकरी जाय. पूण सगल्यांक सरकारी नोकऱ्यो कश्यो मेळटल्यो? गोंयांत सरकारी नोकऱ्यांचो आंकडो जेमतेम 60-65 हजार आसतलो. तो कांय अचकीत डबल जावं नजो. जशे निवृत्त जातात तशी सरकार नोकरभरती करता. आयज काल कितें जालां टॅक्नोलोजी वाडिल्ल्यान प्रत्यक्ष नोकऱ्यो कमी जाल्यात. शिकपी तरणाट्यांचो आंकडो दिसान दीस वाडतच आसा. देखून बेकारी वाडत आसा. शिक्षण म्हणल्यार इंडस्ट्री कशी पदवी, पदव्युत्तर तरणाटे तयार करीत आसा. चड शिकिल्ल्यान तो सादीं कामां करपाक फुडे सरना. तो फक्त सरकारी नोकरेची वाट पळयत बसता. हेवटेन पोर इतलो शिकून बेकार उरला म्हूण आवय- बापूय खंती जाता. आमी घेता त्या शिक्षणान आमकां शिक्षणान समज येना काय? खरें म्हणल्यार शिकिल्लो मनीस बेकार उरुंकूच जायना. आपणें आत्मसात केल्ल्या शिक्षणाचो फायदो घेवपाची बुद्द जर म्हाका ना जाल्यार त्या शिक्षणाचो कितें फायदो?
शिक्षण हें मनशाच्या उदरगतीचें एक बरें साधन. पूण तें साधन उरनासतना साध्य जावपाक जाय. शिक्षण खऱ्या अर्थान जर आत्मसात केरीत जाल्यार जीण समृध्द जावपाक वेळ लागना. आमी शिक्षणाचो संबंद पोटा कडेन जोडला म्हूण आमी बेकार उरतात, शिक्षणाचो संबंद मनीस जिणे कडेन जोडपाक जाय. मनशाक बरी समृध्द जीण जगपाक शिकयतात तेंच खरें शिक्षण. आयज समजा मदीं सर्वीस करता ताकाच लोक चेपें काडटा, आनी ताचीच सोयरीगत बेगीन जाता. ती मागीर सर्वीस कसलीय आसूं, सरकारी जाली म्हणटकूच जाली. चल्याचो फक्त म्हयन्याचो पगार पळयता. चल्याची वेसनां कोण विचारिनात, आनी म्हणून सगले जाण सरकारी नोकरेकूच धडपडटात.
आयज काल सरकारी नोकरी मेळप म्हणल्यार सोर्त लागप. आयचे घडयेक सरकारी नोकऱ्यांचें कोणाक सांगपाची गरज ना. कितें आसता सादलो तो शाणो. हांवें स्वता 14 वर्सां वनवास भोगला. LBT म्हणल्यार कितें तें आनी तांचे दुख्ख कितें तें हांवें अणभवलां. म्हाका पाशियेंस आसलें म्हूण हांव साल्वार. आतांच्या तरणाट्यांक शिक्षण जाले उपरांत रोखडीच नोकरी लागपाक जाय. ते रोखडेच फ्रस्टेशनांत वतात. काम करपाक नाका. मनशान आपणाले वजें दुसऱ्याचे तकलेर दवरपाक जायना. आपलो खुरीस आपणेच उबारपाक जाय. भगवान के घर देर है अंधेर नही।
आतां गेजेटेट ऑफिसराचो हांव अणभव घेता. तेंवूय तितलेंच महत्वाचें. प्रामाणीकपणान काम करपाक जाय. कोणाचो दुस्वाच करूंक जायना. मनीसपणान आनी नमळायेन समाजांत वागपाक शिकपाक जाय. दुसऱ्यान तुका कितें म्हणलें म्हूण रागार जावंक जायना. तूं कितें आसा तें तुकाच बेस बरें खबर आसता. दर एका मनशान सोंशिकसाण बाळगूंक जाय. दरेकान आपलो फुडार आपणेंच घडोवचो आसता हें विसरूंक फावना. दुसऱ्याच्या खुस्तार कोणेंच आंदण चडोवंक जायना. समाजा कडल्यान कसलीय अपेक्षा धरतलो जाल्यार आपणें पयली समाजा खातीर योगदान दिवप आसता हेंवूय जाणां जावपाक जाय. सगलेंच आयतें सोदलें म्हूण उपकारना. हक्का खातीर झगडपाक जाय. गरज तेन्ना आक्रमक जावपाक जाय. दुसरो तुमचे खातीर कित्याक झगडटलो. 2009 वर्सा आठ दीस 52 शिक्षकांनी आमरण उपोशण केलें म्हूण जिखले. आतांचे पिळगेक कितें दिसता फाल्यां मेळपी नोकरीय हातांतल्यान वचत म्हूण प्रत्येक जाण मोन्यांनी जावपी अन्याय सोंशीत आसा. उलोवपाक कोणूच तयार ना. खंय गेलो स्वाभिमानी गोंयकारांचो आवाज? गोंयच्या फुडाराची काळजी दर एका नीज गोंयकाराक आसपाक जाय . जण एकल्यान आत्मचिंतन करचें.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
