सांवळो तो रामचंद्र…

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

गीत रामायण – 7

राम जल्मला सखी गे राम जल्मला…. ह्या आनंदगीतांनुच सगलें अयोध्यानगर गुंग आसलें. श्रीराम दिसा, म्हयन्यांनी वाडटाले. आतां ते चलपाक लागिल्ले. लुडबीं, लुडबीं उतरां उलोवपाक लागिल्ले. म्हाराणी आपले भयणी भशेन आशिल्ल्या आपल्या सवंतींक अपुरबायेन सांगताली….

सांवळो तो रामचंद्र म्हजे मांडयेर तो न्हाता।

अश्टगंधाचो परमळ, निळ्या त्या कमळांक येता॥1।। 

सांवळो तो रामचंद्र, म्हज्या हातांनी तो जेवता। 

उरिल्या घांसां खातीर, मेळ शुकांचो गे रावता ॥2॥

सांवळो तो रामचंद्र रत्नांमाचयेचेर तो न्हिदता। 

ताका पळोवन गे लजेन, चंद्रिम मळबांत गे लिपता ॥3॥ 

सांवळो तो रामचंद्र, चारूय भावां सयत खेळटा। 

जसो हिऱ्या माणकां मदीं, नीलमणी उजळटा ।।4।। 

सांवळो तो रामचंद्र, भावांचेर तो करता प्रित। 

जाणट्या लोकांनीय घेवची, बाळकांची बाळरीत ।।5।।

सांवळो तो रामचंद्र, ताचे भाव ते तीन। 

म्हज्या भाग्याच्या श्लोकाचे, चार अखंड चरण ॥6॥ 

सांवळो तो रामचंद्र, लुडबीं उतरां तो काडटा।

ताजे कडेन उलयतना, आपणुय बी लुडबे जाता॥7।।

सांवळो तो रामचंद्र, घरूच तें लुडबें करता। 

वेद म्हणटना विप्रांचे, उतराय ती लुडबीं जातात ।।8।। 

सांवळो तो रामचंद्र, मळबांतलो चंद्रीम मागता।

रात जागयता गे बाये, सगळी हवेली ती जागयता ।।9।। 

सांवळो तो रामचंद्र, फुडें जातलो तरुण।

मागीर घोंग्यांनी ओत्तलो, देव दयेचो वरुण ।।10।।

उदयबुवा फडके (राष्ट्रीय कीर्तनकार) 

97642 43377