भांगरभूंय | प्रतिनिधी
गोंय फुडल्या 10 वर्सां भितर म्हणल्यार 2035 मेरेन पूर्ण विकसीत राज्य जातलें, अशी आस्त केंद्रीय गृहमंत्री अमीत शाह हांणी उक्तायल्या. हो आशावाद प्रत्यक्षांत येवप कठीण न्हय. सरकार, प्रशासन, लोक आनी उद्देजकांनी एकवटान यत्न केल्यार 2030 पयलींच ही मोख पुराय करुं येता. गोंय हें शाश्वत उदरगतीचें देशांतलें आदर्श राज्य थारुं येता. ही घोशणा ध्येयरेशा थारावन वावराक लागचें. ‘साथी हाथ बढ़ाना, एक अकेला थक जाएगा, मिल कर बोझ उठाना’ चे धर्तेर सगल्यांनी सुवार्थ, दुस्वास पयस मोखून एकचाराची आंकरी काळजान किल्लोवन मुखार पावल घाल्यार कित्याक उदरगत जावची ना?
उदरगत म्हणल्यार कितें, ताची व्याख्या पयलीं जावंची. फक्त व्हडल्यो इमारती, घरां, रस्ते, पूल जाले म्हणटकच विकास जायना. तो सर्वांगी आसूंक जाय. पर्यावरणीय, अर्थीक, समाजीक, संस्कृतीक, शिक्षणीक मळांचेर. सगले जाण मानसीक, अर्थीक नदरेन सुखी, धादोशी, परोपकारी जावंक जाय. कोणाचेरुच अन्याय, अत्याचार जावंक फावना. मुळाव्यो सुविधा पयलीं मेळच्यो, त्योय 24 वरां. वीज, शुद्ध उदक, भौशीक येरादारी. रस्ते गुळगुळीत जावचे, होंडके वखदाकूय मेळचे न्हय. अपघात नाकाच. हावसींग बोर्ड घरां बांदता, तो उपक्रम चालूच उरपाक जाय. कारण आयज शारांनी, उपनगरांनी, उद्देग केंद्र वाठारांनी घर घेवप सामान्य भौसाक परवडना. सगल्यांक उच्च दर्जाचें शिक्षण मेळचें. तेंय बी फुकट वा उण्या पयशांनी. रोजगाराच्या सगल्याच मळाचेर गोंयकार दिसनात. कारणां सोदून उपाय चालीक लागचे. स्पर्धा परिक्षा हायस्कूलांनी सुरू जावच्यो. सदच्या परिक्षां वांगडा त्यो घेवं येतात. एखादो विशय कुशीक दवरून असल्या परिक्षां कडेन संबंदीत नवो विशय शिकोवं येता. विद्यार्थी कला, खेळ शिकतात तो फक्त छंद म्हणून. लग्ना उपरांत वा नोकरी लागली काय छंद, आवडींचो त्याग करपी हजारांनी गोंयकार आसात. अर्थांत आडवाद आसतले. फिल्म सिटी जाता तेन्ना जाता, पूण हिंदी, मराठी, इंग्लीश कला मळांचेर गोंयकारांचें राष्ट्रीय पावड्याचेर नांव जावंक जाय. आदल्या तेंपार पायलेक पन्नास म्हणटात, तशे गोंयकार मेळटाले. आयज? हो पसून एके तरेचो विकासूच!
सैम हें गोंयचें खाशेलेपण. ताची जतनाय घेवप फायद्याचें. दर्यावेळो आनी देगो आमी तिगोवपाक जाय. दोंगर, देंगणां सांबाळपाक जाय. झाडां- पेडां जपचीं. रानां मळ वाडोवचें. गोंयकारां खातीर खास जमनी, वाठार राखून दवरपाचो वेळ आयला. थंय तांकां खेळपाक मेळटलें, पासयेक वचपाक मेळटले, रानांनी सैमभोंवडी काडपाक मेळटली.! गांवांतलीं तळीं, व्हाळ, शेतजमीन, पोरसां तिगचीं. प्रदूशण ना जावचें. समाजान फुडाकार घेतल्यार हें कित्याक शक्य जावचें ना?
विद्यार्थ्यांच्या शिक्षणाचेर चड लक्ष केंद्रींत केल्यार राज्याची उदरगत जातली. भायर नोकरेक गेल्यात ते परत येतले, अशे वेवसाय, उद्देग गोंयांंत जाय. देखीक आयटी, पर्यटन, पर्यावरण मळा वयले. तरणाटे बऱ्या मार्गाक लागप, ते धादोशी आसप ही व्हडली उदरगत.
आयज दरेकलो एकमेकां कडेन दुबावान पळयता. झगडटा. गांवांत जमीन घेवपाक कोणूय येता, दुरीग बांदता, मातयेच्यो राशी मारता, प्रकल्प येता जाल्यार ताका खर विरोध जाता. भायल्यांकूच न्हय, तर गोंयकारांकूय. कारण गांव इबाडटलो असो सगल्यांकूच भंय, दुबाव. हें कित्या खातीर जाता काय ताचो अभ्यास करप गरजेचें. गांवकारां मदीं हो दुवाबाचो पड्डो पयस करुंक नाका? गोंयांत भायले आनी गोंयकार हांची लोकसंख्या लागीं लागीं समान जावपाक पावल्या. गोंयकारांचे थळावे उद्देग, वेवसाय, कला आसात, तांका उर्बा मेळप हीय एक तरेची उदरगतूच.
बरो रोजगार, भलायकी, नितळ पर्यावरण, संस्कृतायेचो सांबाळ जाय. गोंय हें गोंय उरूंक जाय. जागृत जनतेच्या हातांतूच तर हें आसा.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
