सरत्या वर्साक निरोप 

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

अपघात जावन कोणाक तरी मरण आयिल्ले बगर एकूय दीस वचना. सगलें बेभरवंशाचें जाल्लें पळोवन मन खंती जाता. ओगीच भंयान काळीज वयर – सकयल जाता. वर्स सोंपता.

आमचे जिणेंत एक ना एक दीस सुखाचे खीण येतले, म्हारगाय देंवतली, तांदूळ, तेल, साकर आनी जिणेक लागपी गरजेच्यो वस्तू सवाय जातल्यो, आमी आमच्यो सगल्यो गरजो भागोवंक शकतले, जोडटा तातूंतले थोडे पूण पयशे आमच्या बोल्सांत खुळखुळटले अशीं सपनां रंगयत 2024 वर्स केन्ना सोंपलें तेंच आमकां कळ्ळें ना. आयज 2024 वर्साचो निमाणो दीस. एकतीस डिसेंबर! द लास्ट डे आॅफ द इयर! 

फाल्यां नवे हावेस, नवे संकल्प, नवी उमेद घेवन नवें वर्स उदेतलें. पोरण्या वर्सा आमच्या वांट्याक आयिल्ल्यो कटकटी, विवंचनां, कश्ट, दगदग, व्थथा हें सगलें विसरून आमी नव्या वर्साचीं सुर्य – किर्णां झेलत नव्या वर्साक उमेदीन येवकार दितले. हें नवें वर्स आमचे जिणेंत सूख, समाधान आनी भरभराट हाडूं अशें आमी सुर्यदेवा कडेन हात जोडून मागतले आनी दीसपट्ट्या वेव्हाराक लागतले. वणटीर लायिल्लें 2024 वर्साचें कॅलेंडर वचून ते सुवातेर 2025 वर्साचें नवें कॅलेंडर लागतलें. 

‘ओल्ड इज गोल्ड’ म्हणल्यार पोरणें तें भांगर अशें कोणूय कितलेंय म्हणूं, नव्याची ओड सगल्यांक आसता. ताची नवलाय आगळीच आसता. काळचक्राचेंय तशेंच आसता. पोरणी पानगळ झडून ते सुवातेर नवी पालवी फुटिल्ली पळोवपाक कोणाक आवडना? ताका लागून सरत्या वर्साक निरोप दिवप आनी फाल्यां उदेवपी नव्या वर्साक येवकार दिवप हो एक उत्सवूच आसता. फाल्यां नवें वर्स उदेतलें. नव्या वर्साक येवकार कसो दिवया हाची आंखणी लोकांनी केल्याच आसतली. इंग्लीश वर्स आसलें तरी तें संवसाराक मान्य आशिल्ल्यान सगलो संवसार फाल्यां एके वेगळेच उमेदीन फुलतलो. गिरेस्ता पासून मध्यमवर्गियां मेरेन सगले जाण आपापले परीन नव्या वर्साक येवकार दितले. 

2024 वर्सान कितल्याश्याच लोकांचे जिणेंत आनंदाचे खीण दिल्या आसतले. कांय जाणांनी नवीं नातीं, नवे इश्ट, नवे सांगाती जोडल्यात आसतले. कांय लोकांच्या घरांनी नव्या वांगड्यान प्रवेश केला आसतलो. ह्या ल्हान बाळकाच्या रुपान तांचे जिणेंत आनंदाचे, सुखाचे खीण आयल्यात आसतले. तांणी कितलेशेच दीस पळयिल्लीं ल्हान – ल्हान सपनां पूर्ण जाल्यांत आसतलीं. कोणें नव्या घरांत प्रवेश केला आसतलो. कोणें नवो वेवसाय सुरू केला आसतलो. कोणें हेरांचे जिणेंत आनंद फुलयला आसतलो. 

हाचे उरफाटें, कांय जाणांचे जिणेंत दुख्खाचे खीण आयल्यात आसतले. वर्सांचींवर्सां सांबाळून दवरिल्लीं नातीं, इश्ट, सांगाती कांय कारणांक लागून पयस जाल्यात आसतले. कुटुंबांतल्या एकाद्र्या वांगड्यान ह्या संवसारांतल्यान निरोप घेतला आसतलो. कोणाची अर्थीक परिस्थिती वायट जाल्या आसतली. कोणाक अर्थीक विवंचनेंतल्यान वाट काडपा खातीर घर वा इस्टेट विकची पडल्या आसतली. ह्या सगल्यांची बेरीज – वजाबाकी कितलीय वेळा केली तरी गेल्लो काळ परत येना. 

रांदपाचो गॅस वाडला, स्कुटरींत घालपाचें पॅत्राॅल वाडलां, भाजयो म्हारग जाल्यात, 20 रुपया सकयल कसलीच भाजी मेळना. नुस्त्याचे दर तर वाडतच आसात. 50 – 100 रुपयांचें नुस्तें मेळप दुर्मीळ जालां. सगल्या नुस्त्यांचो वांटो 200 रुपया. कितें खावप आनी कशें जगप? हो प्रस्न जण एकल्याक सतायता. नव्या वर्सांतूय ह्या प्रस्नाची जाप मेळटली हाची कसलीच खात्री ना. 

ह्या वर्सा आमी अमूक करूया, तमूक करूया अशें येवजितां येवजितां पोरणें वर्स केन्ना सोंपलें तें आमकां कळ्ळेंच ना. तें आमी आमचे मुठींत घट्ट धरूंक शकनात. दिसा फाटल्यान दीस आनी म्हयन्यां फाटल्यान म्हयने अशे पद्दतीन तें सामकें क्षितिजा पलतडीन गेलां. जें गेलें ताची खंत करचे परस ताका हांसतमुखान निरोप दिवप हेंच योग्य आसता आनी म्हणुनूच आमी ताका ‘सायोनारा’ म्हणून निरोप दिवपाचो आसता. कारण नवें वर्स त्याच वेळार क्षितिजाचेर आमची प्रतिक्षा करीत आसता.

वर्सभरांत खूब कितें बरें – वायट जावन गेल्लें आसता. आमी इश्ट जोडिल्ले आसतात, आमच्या स्वार्थी सभावाक लागून कांय इश्टांक तोडिल्लेंय आसता. मनांत येवजिल्ले कितलेशेच संकल्प पूर्णत्वाक व्हरपा खातीर आमी कितलेशेच यत्न केल्ले आसतात, पूण ते संकल्प तशेच उरिल्ले आसतात. ‘थांबलो तो सोंपलो’ अशें आमी खंय तरी वाचिल्लें आसता आनी म्हणुनूच आमची वाटचाल सुरूच आसता. वर्सां फुडें वचत आसतात. आमी मनांत आंखिल्ले संकल्प पूर्ण करूंक शकले नात जाल्यार कितें जालें? फुडल्या वर्सा आमी हे संकल्प पूर्ण करतलेच अशें मनाक समजावन आमी नव्या वर्साक येवकार दिवप आसता. 

“आरे, तुवें हें पुस्तक वाचलां? मुद्दम वाच.” अशें कोण तरी सांगता आनी आमच्या हातांत पुस्तक दिता. त्या पुस्तकाचीं 10 – 12 पानां आमी मन लावन वाचतात. उरिल्लीं तशींच उरतात. ‘मागीर वाचुया’ अशें म्हणून आमी तें पुस्तक पुस्तकांचे आरमारींत दवरतात. तें पुस्तक आरमारींत बसून वर्सभर आमची काकुळटेन वाट पळयता आनी दीसपट्ट्या गरजेच्या कामाचे गडबडींत आरमारींतलें तें पुस्तक काडून वाचपाचें आमी विसरून वतात. बाजारांत वचून भाजी – नुस्तें हाडप, किराणा सामान हाडप, भुरग्यां कडेन उलोवप, तांची अपुरबाय करप, तांकां कितें जाय – नाका तें पळोवप हें आमचें वर्सभर चालू आसता. तातूंतच सोयऱ्यांचें यो – वच सुरू आसता. कोण एकलो म्हणटा, “आरे पापया, पुरो स्कुटरीन भोंवलां तो, एक बरीशी गाडी घे.” कोण म्हणटा, “एक बंगलो बांद. तुज्या स्टेटसाक हें घर सोबना.” गाडी आनी बंगलो घेवपाच्या ध्यासान दीस कशे वतात ते कळच नात. ‘यो दिसा भर पोटा’ अशें म्हणून ‘वता तो दीस खरो’ मानून आमी दीस सारतात. हें सगलें चालू आसतनाच खंय तरी पूल कोसळून कितलेशेच लोक मेले, खंय तरी बोट बुडून कितल्याशाच लोकांक मरण आयलें ह्यो खबरो कानार पडटात. अपघात जावन कोणाक तरी मरण आयिल्ले बगर एकूय दीस वचना. सगलें बेभरवंशाचें जाल्लें पळोवन मन खंती जाता. ओगीच भंयान काळीज वयर – सकयल जाता. वर्स सोंपता. 

नव्या वर्सा सावन हांव सदांच योगा करतलों, सदांच फांतोडेर उठून फांतोडपावली मारतलों, दीसपटी बरयतलों, वेळार खातलों, जेवतलों, न्हिदतलों, बरें – बरें बरयतलों, बरें – बरें उलयतलों, बरे- बरें करतलों, भलायकी बरी दवरतलों, भलायकेची जतनाय घेतलों, सोरो, सिगार सोडून दितलों आनी एक बरो नागरीक जावपाचो यत्न करतलों अशे संकल्प फाल्यां (वा घडये आयज) कांय जाण करतले. ‘हांव आयच्यान सोऱ्याक आफुडचों ना’ असो संकल्पूय कांय जाण सोडटले आनी रातच्या हँगओव्हराक लागून जड जाल्ली तकली ल्हव करपा खातीर एक – दोन पेग मारून नव्या वर्साक उदेल्ल्या सुर्याक साक्षी दवरून संकल्प मोडटलेयबी. 

नव्या वर्साक कितें तरी बरें घडटलें अशी दरेका गोंयकारान अपेक्षा करप चुकीची न्हय. गोंयांत वाडिल्लें भायल्या लोकांचें प्रस्थ, शेतांचेर काँक्रिटाच्या इमारतींचें वाडिल्लें रान, वाहनां वाडिल्ल्यान येरादारी वेवस्थेचे जाल्ले बारा बिरेस्तार – तेरा शुक्रार, वाडटी म्हारगाय आनी ह्या सगल्यां कडेन बेपर्वायेन पळोवपी सरकार अशें सध्याचें चित्र आसा. ताका लागून नव्या वर्सांत हें सगलें बदलतलें अशें म्हणप, अशें दिसप हें सामकें व्यर्थ आसा. वेंचणुके वेळार वेंचणुके पुरतींच लोकांक आस्वासनां दिवप आनी उपरांत लोकांच्या तोंडाक पानां पुसप हें आतां सदचेंच जालां. राजकारण्यांक ताची संवय जाल्या आनी मतदारांचेंय तें आंगवळणी पडलां.  

सगल्यांकूच नव्या वर्साच्या आगमनाचे वेध लागल्यात. नवें वर्स हें नव्या आयुश्या सारकें आसता. नवीं सपनां, नवे विचार, नव्यो इत्सा, पोरणें विसरून नव्यान जगपाची एक संद. हे संदीचो वापर कसो करप हें आमी थारावप आसता. नव्या वर्साच्या पोटांत कितें लिपलां हें आमकां खबर ना आनी म्हणुनूच हें वर्स तरी आमचे जिणेंत सुखाचे खीण हाडूं अशें आमी देवा कडेन मागुया. आमच्या हातांत आनीक आसा तरी कितें?

– अतुल र. पंडित 

9623269013