समुपदेशन ही गरज

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

मानसीक भलायकी आयज गरजेची. ती सांबाळपाक जाय जाल्यार मनाक वाट मेकळी करून दिवपाक जाय. समुपदेशन हें सहज करपाक शकता. पूण समुपदेशकान न्याय करिनासतना फक्त मन आयकुपाक जाय. सगल्यांक केन्ना ना केन्ना तरी एक कान आनी मार्गदर्शक मन जाय आसताच. विद्यार्थ्याक तर चडूच! हें यूग सर्तीचें. ताण वाडला. सगल्यांक चड गूण घेवन चडांत चड पगाराची नोकरी मेळची अशें दिसता. तें साध्य जातलें काय ना, असो दुबाव पसून मनांत किल्लून येत जाल्यार विद्यार्थी अस्वस्थ जाता. पूण हो तणाव उलोवन दाखोवंक जाय, म्हणटकच तो अर्दो ल्हव जाता आनी एकदाचें मन मेकळें जालें काय फटाफट उपाय दिसपाक लागतात. आतां सरकारान ‘मुख्यमंत्री समुपदेशन’ ही नवी येवजण सुरू केल्या. सुरू आशिल्ले समुपदेशन येवजणे बदला ही नवी येवजण सुरू जातली. हे कंत्राटी पद्दतीचेर नेमिल्ले सगले समुपदेश कोंकणी उलोवपी तज्ञ गोंयकार आसचे. विद्यार्थ्यांचो तणाव सोंपलो जाल्यार तांच्या शिक्षणीक उदरगतीचेरूय ताचो बरो परिणाम जातलो. ताचो फायदो राज्याकूच जातलो.
प्रामाणीक, समाधानी मनशांक हुस्को, ताण आसना खंय. ताका लागून रातचो तो शांत न्हिदता. ताची भलायकीय बरी उरता. मात सर्तींत धांवपी, नाका जाल्ल्यो भानगडी करपी, कायम असमाधानी आशिल्ल्यांक तणाव जाणवता. भ्रश्टाचार, गैरप्रकार करपी मनशाकूय रातची झेम पडना आसतली. हो फक्त एक दुबाव! सध्या शाळांनी 77 समुपदेशक काम करतात. तांचो आंकडो देडश्यां वयर वतलो. पर्यवेक्षकांचो आंकडो उणोच पंचवीस जातलो. कुटुंबीक, शिक्षणीक समस्या, ताण, निरशेवणी, भावनीक त्रास, मोगाचीं प्रकरणां (हीं सगल्यां परस चड.), फुडार हें सगलें विसरून तांकां योग्य ती मजत करप, हें समुपदेशकाचें काम. सातवी ते पदवी मेरेन हें मार्गदर्शन जाय. कुटुंबांत वायट घडटा, लैंगीक अत्याचार जातात, केन्नाय आत्महत्येचो विचार येता… कंवळ्या मनाच्या विद्यार्थ्यांक हातळप तशें सोंपें काम न्हय. बरें शाळेंत ही सगली म्हायती गुपीत दवरपाची आसता. ती संवेदनशील आसल्यार समुपदेशकान स्वताच्या घरांत पसून सांगपाक जायना, इतलो तो जापसालदार आसपाक जाय.
सोशल मिडियाचो प्रभाव वाडला. एकवेळ जेवंक, खावंक नासल्यार जाता, पूण मोबायल फोन जाय, ही आयची परिस्थिती. आदल्या काळा परस हालींचे विद्यार्थी चड तणावा खाला आसतात. सोशल मिडियाचो ताण आसताच. ताचेर तुमचो छळ करपी गुन्यांवकारूय आसतात. मोबायलाचें वेसन सगल्यांकूच लागलां. विद्यार्थ्यांनी चडांत चड वरभर फोन वापरचो. पांच वरां वयर कोण सोशल मिडिया धवळीत बसलो जाल्यार समजुचें ताका ताचें वेसन लागलां. कुटुंबीक समस्या सगल्याच घरांनी आसा, अशें म्हणीत जाल्यार तें फट न्हय. आयज राज्यांतले दरेके शाळेंत, हायर सेकंडरी, काॅलेजींत हे समुपदेशक जाय. कारण दिसूच तशे आसात. ह्या सगल्या मार्गदर्शन कार्यावळींत पालकांचो आस्पाव करून घेवप म्हत्वाचें. ते खातीर शाळा आनी पालकांचो कायम संपर्क आसचो.
तणावांतल्यान मुक्त करपाक विद्यार्थ्यांक बरे छंद, योग, व्यायाम
शिकोवप, संगीत, कला तणावमुक्त जावंक कशी वापरप हें शिकोवचें. डिजिटल वेसनाचेर पालकांनी लक्ष दवरचें. शिक्षकांचीय विद्यार्थ्यांचेर नदर आसप गरजेचें. कारण पालकां उपरांत विद्यार्थी सगल्यांत चड वेळ तांच्याच हातांत आसतात. विद्यार्थ्यां मदले गूण पळोवन ते विकसीत करपाची उर्बा तांकां शिक्षकांनीच दिवपाची. समुपदेशकांनी विद्यार्थ्याक नेमको कसलो तणाव आसा. तो मानसीक नदरेन अस्वस्थ कित्याक आसा, हें सोदून काडले उपरांत उपाय घेवंक जाय, ते सगल्यांत चड म्हत्वाचें. तातूंत पालक, शिक्षकांकूय योगदान दिवचें पडटलें. दरेका भलायकी केंद्रांतूय समुपदेशक आसल्यार बरो.