समाजसेवेचो धंदो करुया नाका

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

सं वसारांत मनशा कणकणीं वृत्ती प्रवृती बदलता. खंयच्याच मनशाचें तशें, तशाक तश्शें चित्र काडूं नजो, आनी रंगोवं नजो. दर एक मनीस हो आगळो वेगळो आसता. पुराय संवसारांत एक सारखे दिसपी सात जाण मनीस आसतात खंय. तरी पूण तांची वृत्ती प्रवृत्ती एक सारखी आसूं नजो. संवसारांत मनीस जितले तितल्यो प्रवृत्ती. मनीस बुदवंत पूण कोल्दी वेपार. बरो जाल्यार कितलोसोच बरो. कोण कोणाक केन्ना दसत, आनी कोण कोणा कडेन केन्ना दाटी करीत सांगूक येना. फक्त आपल्या सुवार्था खातीर. वेंचणूक लडयतात. राजकी फुडारी आनी गांवांनी झगडीं तांच्या कार्यकर्त्यांची. सामके हाडवैरी कशे, मुखार फुडारी सत्ते खातीर पक्ष बदलतात आनी कार्यकर्त्यांक लजेक घालतात. भोळो बाबडे कार्यकर्ते दुस्मानकाय घेवन बसतात. जाची गेंड्याची कात आनी शेड्ड्यांची जात आसल्यांकूच राजकारण परवडटा. संताचे विचारसरणेचो मनीस राजकारणांत सफल जाताच अशें ना. तुका छक्केपंजे खेळपाक कळपाक जाय. सगलेज राजकारणी सुवार्थी आसनात. कांय जाण मनीसपणाचे नितीमत्तेक प्रमाणिकपणान पाळो दिवन लोकांची सेवा करतात.
आयजकाल चडावत लोक हो आपमतलबी जाल्लो आसा. आनी संकुचीत वृत्तीन वावुरतना दिश्टी पडटा. मनीस पयशांक लागून खंयच्या पांवड्यार पावत सांगूंक जावचें ना. आयज सत्तेच्या बळार आनी पयशांच्या नेटार मनीस दैत्य कसो वागूंक लागला. ताच्यातलें मनीसपण सोंपून गोबर जालां.
समाजांत अराजकता पातळ्ळ्या. देख घेवचीच जाल्यार महाराष्ट्रांतल्या मस्साजोग गांवात जाल्ली सरपंच संतोष देशमूख हांची निर्घूण हत्या. मनीसपणाक काळीमा फासपी ही घडणूक. एकल्याचें पळोवन दुसरो करता.
हे धर्तरेर मनशाचो जल्म मेळप ही ईश्वराची देणगी. दर एका मनशान आपल्या काळजांत ईश्वरी गूण आपणावंक नाका आसले? आयज मनिसूच मनशाच्या नाशाक कारण थारला. मनशाची हाव दिसान दीस मारुतीची शेंपडी कशी वाडत आसा. आयज जी मनशा मदीं निरशेवणी दिसता. मेळिल्लो मनीस आपले दुख्ख व्यक्त करतना दिश्टी पडटा, हाचोच अर्थ असो की संवसार सगलो दुख्खान भरला. ह्या सगल्या गजलींक मनिसूच कारणीभूत जावन आसा. मनशान सदांच ल्हानविकायेन वागपाक जाय. जण एकल्यान मूय जावन साकर खावपाचें कसब आपणावंक जाय. खंयच्याच मनशाचे जिणे कडेन कोणेंच खेळ मांडपाक जायना. लोकांच्या फुडारा कडेन खेळपाचो कोणाकूच अधिकार ना. जाचो ताचो हक्क ताका मेळपाक जाय. मनिसूच जावन आसा आपल्या दुख्खाक कारणीभूत.
कित्याक तर मनशाक लागिल्ली गर्भ श्रीमंत जावपाची हाव. संपत्तीक आनी सुवार्थाक लागून मनीस मनीसपणाची कत्तल करीत आसा. देशांत मनशांच्यो निर्घूण हत्या जायत आसात. एका एका जिल्ह्यांत वर्साक शेंकड्यांनी मर्डरी. खंडणीवसुली कर, ना तर जमीन बळकांव हीं कारणां.
कांय लोकांक अफाट संपत्ती जाय आसता. आनी ती हातासपाक तो कसलोय मार्ग आपणायता. दुसऱ्याच्या कुंटुंबाक नरक यातना दिवन तो आसुरी आनंद घेता. ताका कोण किते करतलो? मनशान दाखय लिपय करून जगूंक फावना. सडेतोड जगपाक जाय. आपले पुरती रिस्क काडली म्हूण जायना.
आमी आमच्या मना कडेन प्रमाणीक आसपाक जाय. आमी कोणा कडेन गद्दारी करिना मूं. आमी कोणाक दुखयनात मूं. आमी कोणा दुसऱ्याचो हक्क झोमून घेनात मूं. जर आमी तशे वागतात आसत जाल्यार आमकां पाप लागतलें.
चडशे खेपे आमी म्हणटात हांगा कोणूच धुल्ल्या तांदळा सरखो ना. म्हूण आमी धुल्ल्या तांदळा सारके निर्मळ, नितळ काळजाचे जावप गरजेचें आसा. सगलेच अनपड आसा म्हूण आमी शिकनात व्हय? सगलेच काळोख तोखेता म्हूण आमी काळखाची पुजा बांदूंक जायना. काळोख हो काळोखूच. काळखा कडेन इशाटगत करून उजवाडा कडेन झगडीं केस्तांवां करूंक मेळटा व्हय?
उजवाडाक आमी फुडो करूंक जाय. उजवाडाचीच आमी पुजा घालपाक जाय. दरएकल्याचे जिणेंत उजवाड हाडपाक सगल्यांनी वावरूंक जाय. तांची जीण पर्जळीत करपाक. एक गजाल हांव हांगा मुद्दाम सांगता ती अशी.
एक मनीस सदांच रेल्वेंत भीक मागतालो आनी आपलें पोट भरतालो. सदचें भशेन भीक मागत मागत तो एका गिरेस्त मनशा म्हऱ्यांत पावलो. ताणें ताचे कडेन भीक मागली. ताणें दिली ना. त्या गिरेस्त प्रवाशान त्या भिकाऱ्याक म्हणलें तुवें आयज मेरेन केन्ना कोणाक कितें दिलां? जो दुसऱ्यांक दिता तोच हेरा कडेन अधिकारान मागूंक शकता. प्रवाशाची हीं उतरां भिकाऱ्याच्या काळजाक झोमली. तो येवजुपाक पडलो. एक दीस ताची नदर एका फूल झाडाचेर पडली. ताणें त्या झाडाची फुलां काडलीं. ती फुलां घेवन तो सदचे भशेन भीक मागपाक रेल्वेंत चडलो. पूण हे खेपे प्रत्येक प्रवाशाक तो फूल दिवन भीक मागूंक लागलो. कांय दिसा उपरांत भीक मागतां मागतां त्या गिरेस्त मनशा म्हऱ्यांत पावलो. भिकाऱ्यान ताका फूल दिलें आनी भीक मागली. ह्या वेळार तांणी ताका पयशे दिले आनी म्हणलें आतां तूं भिकारी न्हय तर तूं वेपारी. ताच्या त्या उतरांनी तो चक्रावलो तो तीं उतरां पिसो कसो घोळयत रावलो हांव भिकारी न्हय वेपारी.
कांय वर्सा उपरांत त्याच रेल्वें प्लेटफॉर्मार दोन व्यक्ती सुटाबुटांत आसल्यो. समोरा समोर येतकच एकल्यान म्हणले आमी दोनदां मेळटात न्हय. तितल्यान दुसऱ्यान म्हणलें दोनदां न्हय तिसरे खेपे मेळटात. त्या गिरेस्तान ह्या भिकाऱ्याचो वेपारी केलो. ताका फुडाराचो उजवाड दाखोवन. काळखांत चाचपडटल्यांक उजवाड दाखोवन तांची जीण पर्जळीत करपाक जाय.
मनशान आपली अवकात पळोवन वेव्हार करपाक जाय. काजुल्यान लायटीच्या बल्बा कडेन सर्त केली म्हूण कोताक येना. केन्ना केन्ना मनीस भान विसरून वावुरता. अतीउत्साही मनीस सदांच घाणटा. मनशान चार चौगांत उलयतना भान सोडून उलोवंक फावना. तें कोणाक तरी गैर वतलें, कोण तरी दुखावतलो हें जाणा जावंक जाय. उलयतना शितिदानान उलोवंक जाय.
नश्टी सपनां पळयली म्हूण जायनात. तीं वास्तवांत देंवतलीं काय ना तें आदीं तपासून पळोवंक जाय. सत्य वेगळें आनी वास्तव वेगळें. मनशान भितरले गांठीचो आसूंक फावना. आपणाक कितें तरी मोबदलो मेळटलो म्हूण समाजसेवा करूंक फावना. समाजसेवा ही निसुवार्थी भावनेन समजाक बरोबर घेवन करपाची आसता. समाजसेवेचो कोणेच धंदो करूंक जायना.

काशिनाथ नायक
9158345844