समजिकाय

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

वीणाची इश्टीण जापेची वाट पळयतालें. ” हय पापा हांव तयार आसा लग्नाक”. न्हवऱ्याचोय होकार. दोगांचे एकामेकाकडेन उलोवपूय जालें उपरान्त ” लग्न ” थारलें…. पूण प्रविणान एक व्हड मागणे सगळ्या मुखार दवरलें.

पापा, हांव लग्न जालें जाल्यार फुडें तुमकां कोण सांबाळटलो?
“आगो तशें कांय ना गो तें तुजेर. इतल्या जाणांचीं लग्नां जालीं. आवय बापूय एकटो खंय पडला? गरज पडटा तेन्ना आनी तुगेर येवन रावतलीं. तें मागीर पळोवया. पापा- मम्माच्या हुसक्यान,लग्न जायनासतना रावप बरोबर न्हय” मम्मान समजायलें.
“खंय तरी हाजेर तोडगो काडप गरजेचें आसा”, बापायन धुवेक समजायली.
त्या दिसा सांजवेळा वीणाली इश्टीण आयिल्ली. “तुमी वीणाक आमच्या भावाक दिवंक तयार आसा तर सांगात ” नेहान सगळ्या मुखार वीणाक मागणी घाली. अकस्मात नेहाची उतरां आयकून सगळीं अजाप जालीं. “सांगता, सांगता गो तुका” म्हणत आवयन अर्दी उतरां गिळ्ळीं. नेहा मागणी कानांर घालून सहज घरा परतलें.
“आतां,फुडें किते?” पापान बायलेक म्हणलें.
कितें करया म्हणटात? हाजेर विचार करुंया आनी थारावया. तेच सांजवेळा बापायन वीणाच्या मामाक आफयलो. चवग- पांच जाण मेळुन उलयलीं. आवय- बापायक सांबाळप म्हळ्यार पेंच. व्हडली जापसालकी.
‘आगो हांव रिटायर जावंक ना”.
“जाणात आमी, पूण पळयात ह्या भुरग्याक कितलें टेनशन येता तें.”
“पापा आनी मम्मा आमचे खातीर कितें कितें सतत करतात” वीणा उलयत रावलें. मम्मा आनी पापाकूय तें समजायतालें.
” आतां कितें म्हणणे तुजें?” बापायन सगल्या मुखार चलयेक प्रस्न केलो.
“जो कोण म्हजे कडेन लग्न जातलो, ताणें म्हज्या आवय- बापायक सांबाळपाक म्हाका आदार करचो हें एकच मागणें म्हजे.”
” तशें सांगून पळोवया मगो न्हवऱ्याक”.
“आमच्या नांवार फावो तितलें, निदान आमच्या स्वताच्या खर्चा खातीर पयशे आसतले” बापायन सांगलें.
“आमी आंखणीच तशी केल्ली आसा” दोगांनी म्हणलें. आपले भयणीचो मामाक अभिमान दिसलो.
” खरेंच आपणे मुळा साकून अशे पद्धतीन पयसो खर्च करतना ‘बचत ‘ केली तर कांय प्रस्न आपोआप सुटावे जातात.”
“आमी तशी हॉटेलांनी वचून जेवणां जेवलीं ना. टुरारुय व्हडलीशी गेली ना.”
“जाणा हांव मम्मान भांगरा वस्ती म्हाका करपा खातीर काटकसर केली” वीणाच्यान रावंक जालें ना. आपल्या आवय बापायची तुस्त करपाक फुडें उलोवचे आदिंच पापान म्हणलें. “तें आमचे कर्तव्यच गो”.
“तरी आसतना पापा, काय चलयांक स्वता पयशे जोडून लग्नाक मोडचे पडटात. तशें तुमी केलें ना.”
“आवय- बापूय बेठेच केल्यात तर? मम्मान फुडें म्हणलें.
कोंबी पसून आपल्या पिलांक पांखां पोदा घेवन शियांत कुडकुडत सांबांळटा,आमी तर मनशां मगो.”
दोळ्यांत दुकां कित्याक काडटा बाय?”
“आमचे सारके पालक आसात. तशींच तितलींच मोगाळ तुमचे सारकीं भुरगींय आसात. म्हूण तर घराबे सांवरत फुडें वतात.”
“आनी तशेच समजुतदार जोडीदार मेळटात देखून सगळे शक्य जाता.”
आदल्या काळारुय अशे जायते प्रस्न आसताले. तेय समजीकायेन चलताले.” एकामेकां कडेन उलोवप करतकच कांय प्रस्नाक जाप मेळटा.
वीणाचें मन ल्हव जालें. वीणाच्या इश्टीणीची मागणी. त्याय विशयाचेर थारायलें. दोनुय घराबे एकामेकांच्या येवजण्याक पालव दिवपी, सहकार दिवपी, थारलें…. वीणाचें लग्न थारलें.
लग्नाक अडचण आयलीच. वीणाच्या पापा कडेन जाय तितली कॅश मोडपाक सट्कन शक्य जायना जालें. अचकीत पापा आपल्याक काम आसा म्हूण सांगून भायर सरलो.
पापा कसलें काम? खंय वता? वीणान प्रस्नाचो शिंवोर केलो.
“ना गो बाय. सांजवेळ मेरेन पावतलो”. कोणाक कांयच सांगनासतना पापा गेलो. तो आपल्या मडकयच्या भाटांत. म्हयने दोन म्हयने आदीं कोण तर एक शीर विकती घेवपाक सोदतालो. आतां पयशांची गरज आसा म्हूण तो त्या मनशाची वासपूस करपाक धांविल्लो. पयशे आसात पूण इल्लेशे चड आसल्यार लग्न बरें गडगंज जातलें देखूनच हो खटाटोप. केन्ना एकदा मडकय पावताअशें जाल्ले ताका.
“चार पांच दिसांनी येतलो हांव”……पांडुंक सांगिल्लें.
” पापा खंय गेल्लो ?” घरांत पावल दवरचे आदीं आमोरेचेर प्रस्नाचो भडिमार चालु जालो.
” आगो मडकयच्या भाटाची ती बारकेली शीर विकपाची तयारी करता”.
” तशें केल्यार लग्न ….चड बरें वेवस्तीत जावंक पावतलें. मम्मान री ओडली.
आपले आवय बापायक आपले लग्नाचो कितलो हुस्को आनी बरे भशेन जावचें म्हूण तळमळ.” वीणा मनांतल्या मनांत चिंतत रावले. एके चलयेचे लग्न. घराबो सोडून दुसऱ्या घराब्याचो वांगडी जावप. इतले कश्ट करुन ल्हानाचो व्हड करतना, व्हड जातकच ‘लग्न’ म्हणल्यार दिव्य कशें जावन बसप.
वीणाची इश्टीण जापेची वाट पळयतालें. ” हय पापा हांव तयार आसा लग्नाक”. न्हवऱ्याचोय होकार. दोगांचे एकामेकाकडेन उलोवपूय जालें उपरान्त ” लग्न ” थारलें…. पूण प्रविणान एक व्हड मागणे सगळ्या मुखार दवरलें.
“पापा तुमी भाट विकपाची गरज ना”.
” लग्नाक आमीय खर्च करतलीं. एकट्याचेर भार घेवचो न्हय…वाटुंया.” वीणाक प्रविणाची उतरां आयकून एकदम खोस जाली.
” म्हाका दिसता प्रवीण आनी म्हजे विचार, मतांय सारकीच”.
” आगो तुजे पापा आनी मम्माकुय फुडें आमीच सांबाळुया”.
पापाच्या दोळ्यांत दुकां उबीं रावलीं, खोशयेचे वातावरणांन घर भरलें.
“चला ,चला म्हूर्त पळोवया लग्नाचे तयारेक लागुया” … हांसत म्हणलें मामान.

विजया शेळडेकार
91467 91523