सभावाक वखद ना

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

मनीस आयज आसा फाल्यां ना. जो मेरेन उबो आसा तो मेरेन मनशाक किंम्मत. जितो आस मेरेन मिरोवपाचें. एकदां मनीस मरतकूच ताचे कुडीचें जाता प्रेत, मडें आनी बॉडी. ताचे कडेन पळोवपाची नुराच बदलून वता. मनीस आडवो जालो की ताका कुस्कुटाचोय वालोर आसना. रामदास स्वामीन म्हणलां ‘मरावे परी किर्ती रुपी उरावे’ अशें तरेचें कर्तूत्व आमी आमचे जिणेंत करपाक जाय जेणें करून लोक आमचो सासणाचो उगडास काडटले. ते खातीर आमचें आचरण शुध्द आसपाक जाय. आमचो सभाव म्होंवाळ आसचो. आमची नियत, वागप सारकें आसूंक जाय. मनीसपणाची नैतीक जापसालदारकी आमी सांबाळूंक जाय. आमी समाजाचे प्रती मात्शें संवेदनशील आसप गरजचें. जिणेंत कशाय कशें वागूंक फावना. कांय जणांचो सभाव विचित्र आसता. तें वचत थंय किल्लस करता. बरें चलता तें ताच्यांनी कशेंच पळोवं नजो, थंय पाडेपणां करप. एकामेकाच्यो एकामेकांक चाडयो सांगून एकामेकां मदीं दुबावाचें वातावरण पातळावप आनी केन्ना काय तांची झगडीं पेट्टा म्हूण वाट पळोवप हें समा न्हय. हें मनशाक
सोबना.
एकदां झगडीं पेटली की तो समाधानी. मागीर तो मनीस तांतूत तेल ओतीत रावता. असलें मनीस सगल्याक आसता. सामकें खतरनाक. तांचे पसून प्रत्येकान चार हात पयसूच रावपाक जाय. हे मनीस सुदारपाचें आसनात. कारण तो तांचो सभाव जाल्लो आसता. कांय जाणांक वचत थंय हात मारपाची संवय आसता. कांय जाण चलाख आसतात तें केन्ना तुज्या दोळ्यार हात काडटले तुका कळचें पसून ना. तुका ते हातो हात लुबाडटात. थोड्यांचो तो सभावूच जाल्लो आसता. कांय जाण मुद्दाम चोरता तर कांय जणां कडल्यान नकळटा चोरी घडटा. तांचे कडेन भरपूर आसता पूण दुसऱ्यांचें चोरप हो तांकां जडिल्लो एक प्रकारचो रोग आसता.
कांय मनशांचो सभाव असो आसता म्हूण सांगू, ते तुज्या मड्या वयले लेगीत लोणी खावपी. तांकां कितलेंय दी, तांची देवान केन्नाच भर केल्ली आसना. सामकें अधाशी कशे. ते आपणालो सुवार्थ सादोवपाक खंयच्या थरार वचत सांगूक येना. सामके खूनशी सभावाचे. कांय लोक आयतोबा आसता. बसून खावपाक तांकां कशें परवडटां कोण जाणां? तांकां कितेंय म्हण गाळी घाल ना तर फस्ती घाल पोटभर वाडलें की जालें. तांणी लज बीज सगली सोडिल्ली आसता. पूण सभ्य मनशाक असल्यांची भिरभिरी मारता खरी पूण करतलो कितें?
आयज समाज कामचुकारांचोच उदो उदो करता. ताका कोण कितें करतलो? कश्ट करप्याक पेज आनी न्हिदो काडटल्याक शीत असली जगाची रीत जाल्या. कांय लोक सामके दोळे फटके आसता. तांकां दुसरो सुखान चार गोटे खाता तें लेगीत पळोवं नजो. ते तांकां पिडपाक सुरवात करतात. तांकां दुसऱ्याचें बरें जाल्लें अजिबात सोंसना. हांव म्हणटां तांणी तुजो पोटलो खाला? ते कश्ट करतात, ते जोडटात जाल्यार हांचे कित्याक दोळे कसकसता. म्हणजे बारीक लोकांनी वयर सरपूच ना. ही कसली नैतीकताय? ही मानसीकताय बरी न्हय. सरसकट सगल्यांक आपणाली जीण सुदरपाचो मुलभूत हक्क आसा, आनी तो तांचो हक्क कोण झोंबून घेवंक
शकना.
आमकां आमच्या कुंटुबांचो मोग आसता तसोच दुसऱ्यांकूय तांकां तांच्या कुंटुंबाचो मोग आसता म्हणपाचें आमी कित्याक विसरतात? म्हज्या घरांतलीं बायल भुरगीं सुरक्षीत उरचीं म्हूण आमी इसपा भायर काळजी घेतात, मागीर समाजांतल्या हेर बायल भुरग्यांक कोणें राखण दिवपाची? लोकाल्या बायलां, चलयांची अब्रू कोण तरी लुट्टा, विवस्त्र करून धींड काडटा आनी आमी सुसेगाद न्हिदतात. इतलीं आमची संवेदना बोथट जाल्या व्हय? देशांत जाल्ल्या हिंसाचारां कडेन तांचेर आयिल्ल्या आंकांताचेर आमी कांयच करूंक शकनात? आमची कांयच लागणूक ना? आयज तांकां जाल्यार फाल्यां आमकां हें आमी कित्याक विसरतात? खंय तरी मनशान आपणालो इगो कुशीक सारून आपलो सभाव बदलपाक जाय.
आयजकाल व्हड प्रमाणांत एकामेकां मदीं गैरसमज
वाडत आसा. चड करून नव्यान लग्न जाल्ल्यां जोडप्यां मदीं कोणूच कोणाक समजून घेवपाचे तयारीत आसनात. प्रत्येकाचो
इगो आडवो येता, आनी म्हणूनच तर घटस्फोटाचीं प्रकरणां आतां गोंयांतूय वाडत आसात. हो हुस्को करपा सारखो गंभीर विशय. आडनदर करून जावचें ना. मुळांत आयज चडावत तरणाट्यां मदीं समजिकायेचो उणाव दिसून येता, आनी इगो चड. तडजोड, पाशियेंस, मारतें घेवप, नमळाय असलीं उतरां तांच्या शब्द कोशांतूच आसनात. परिणाम तरणाटी एकदम तोंकाची भुमिका घेवन मेकळी जाता.
ताचीं कारणांय खूब आसात. तांकां समजुवपाक आदले वरीं रासवळ कुंटुंबां नात. प्रत्येक जाण आपआपल्या राटावळींनी घुस्पल्ले आसात. आयची बदलती जिणे शैलीय आनी समाज हाका कारणिभूत आसा म्हणल्यार जाता. खरें म्हणल्यार आयज तरणाटो व्हड प्रमाणांत शिकता पूण तो सुशिक्षीत जाताच असो ना. मुळांत जर तो खऱ्यांनीच शिकला आसत जाल्यार तो बेकार रावचोच ना. शिक्षण मनशाक बेकार रावपाक शिकयना. घेतिल्ल्या शिक्षणाचो उपेग करून तो स्वावलंबी जीण जगतलो. सगलें मनशाच्या सभावाचेर आदारून आसा. मनशाळो सभाव आसल्यार आमची जीण समृध्द घडपाक आधार मेळटा. बऱ्या गोड सभावान आख्खें जग जिखूं येता, आनी मनीसघाण्या सभावान रसातळाक वचूंक शकता. न्हिदिल्ल्याक उठोवंक सोंपें पूण न्हिंदेचें सवंग घेतिल्ल्याक कोण उठयतलो? जित्याची खोड मेले बगर वचना म्हणटात तशें मनशाच्या सभावाक वखद ना.

काशिनाथ नायक
9158345844