सत्य उलोवंक अडचण कसली?

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

चिंतन – 12

तुकाराम महाराज सहज विचारतात–

खरें बोलतां कोण लागती सायास।

काय वेचे यास, ऐसें सांगा ।।

खरेंच सत्य उलोवपाक ना कसलेंच बळगें लागना ना खर्च. पूण तरी लेगीत आमी केन्ना केन्ना फट कित्याक उलयतात?

थोडें मनांत बागोवन पळयल्यार कळटा — फट उलोवपाची खरी गरज आसना, पूण भंय आसता. लोक कितें म्हणटले, नोकरेचेर परिणाम जातलो काय, दुसऱ्यांचें मन दुखावतलें काय… अशे शंबर दुबाव तुमच्या तकलेंत आसतात. पूण हें लक्षांत दवरचें — सत्यांत थोडी खरपण आसतुय, पूण तें चड काळ तिगपी आसता. 

हांव पुण्यां आसतना आमचो एक वांगडी सदांच खरें उलयतालो. बॉसाच्या मुखार लेगीत तो भियेनासतना म्हणटालो — “हय, हांवें चूक केल्या.” ताका केन्नाच बडटी मेळची ना अशें जायत्या जाणांक दिसतालें. पूण जालें उरफाटेंच. ताच्या सत्याचेर बाॅसाचो इतलो विस्वास आशिल्लो की ताका व्हडली जापसालदारकी दिली. आनी बडटीय मेळ्ळी.

फट उलोवप म्हणल्यार स्वताच एक जाळें विणपा सारकें. एक फट धांपपाक दुसरी फट, मागीर तिसरी… आनी निमाणें मनीस इतलो घुस्पता की ताची स्वताची विस्वासहार्यताय उणी जाता. फटींनी थोडो वेळ निभाव लागता, पूण नातें, विस्वास, आत्मसम्मान हें सगळें सोंपता.

खरेंपणाचो आनीक एक फायदो – मनाची शांती. फट उलयल्यार न्हीद येना. कारण नासतना भंय दिसता — फट उक्ती जाल्यार कितें जातलें? पूण खरें उलयल्यार तुमकां मेकळें दिसता. आरशांत स्वताक पळयतना लज दिसना.

शाळेंत निबंद सर्त आशिल्ली. रजनीचो निबंद इतलो बरो आशिल्लो की सगळ्यांनी ताळयो मारल्यो. उपरांत तिणें तो निबंद इंटरनॅटा वयल्यान डावनलोड केल्लो अशें कळ्ळें. मागीर ताचें मन खचलें. बाईन ताका म्हणलें, “रजनी, याद दवर, फट उलोवन मेळिल्ली तोखणाय उधार वस्त्रा सारकी आसता, स्वताच्या हक्काची न्हय.”

संवसारभरांतले येसस्वी लोकूय सत्याच्या बळग्यार उबे रावले. महात्मा गांधीन सत्याचें तत्व आपणायलें आनी तातूंतल्यान एक चळवळ जल्माक आयली. ‘सत्यग्रह’ म्हणल्यार सत्य सांगून आनी सत्यान वागून अन्यायाआड झुजप.

देखून दिसपट्ट्या ल्हान- ल्हान घडणुकांतल्यान सुरवात करात. एखादी चूक आसल्यार ती मान्य करात. जंय खरें उलोवप कठीण जाता थंय मात्शें शांत रावचें, पूण फट उलोवं नाकात.

कारण सत्य उलोवप हेंच तुमच्या चरित्राचें, आत्मसम्मान आनी नात्यांचें भांडार. कश्ट नाच, पूण फळ खूब मोलादीक. 

– हभप देवदत्त परुळेकर