भांगरभूंय | प्रतिनिधी
साहित्यकारांनी आपले लेखणेंतल्यान समाजांतलें सत्य उजवाडाक हाडचें. आपलें लिखाण एक नंबरी कशें जातलें हाची जण एकल्यान खबरदारी घेवची. उखलापे, वयले वयर कांयच राम नाशिल्लें साहित्य रचून वाचकाक ग्रहीत धरचे न्हय. साहित्याक दर्जो आसपाक जाय. धव्यार काळें केलें म्हूण साहित्य जायना. कसदार, दमदार, काळजाक भिडपी लिखाण करतलो जाल्यार अफाट वाचन जाय. अणभव, सातत्य आनी साधनां जाय. लेखक एके रातीन घडनात. लेखक हो समाजाचेप्रती संवेदनशील आसपाक जाय. ताचे साहित्य हे प्रेरणादायी आसपाक जाय. मनीसपण सोडून वायट मार्ग आपणावपी मनशाक जिणेची उजू वाट दाखोवपी साहित्य लेखकांनी बरोवचें. पुरस्काराचे आशेन नग वाडोवचो न्हय. सरकारी येवजण्यांचो फायदो घेवपाक रद्दी छापची न्हय. कमी बरोवचें पूण दर्जात्मक बरोवचें.
ज्या साहित्याची राष्ट्रीय आनी आंतरराष्ट्रीय पांवड्यार तोखणाय जाता अशें साहित्य रचपाचो दर एकल्यान यत्न करचो. मनशाचे जिणें कडलो दीसपट्टो संघर्श, वास्तव चित्र जशाचें तशें रेखाटलें म्हूण साहित्य जावं नजो, ज्या साहित्यांत वैश्वीक विचार आसता. मनीसकुळयेचे हीत आस्पाविल्लें आसता. मनशाच्यो वृत्ती, प्रवृती खरपणान जाणवता अशा साहित्याचीच वैश्वीक पांवड्यार दखल घेता. लेखकांनी भरपूर वाचपाक जाय. वेगळ्यावेगळ्या भाशांचे अणकारीत साहित्य वाचपाक जाय. वेगळ्यावेगळ्या प्रदेशांनी भोंवपाक जाय. थंयचो मनीस वाचपाक जाय. दर एके गजालीचें खर संशोधन करपाक जाय, उरांतूच लेखणी हांतात घेवपाक जाय. जो विशय हांव मांडटां ताचो खोलायेन अभ्यास आसचो पडटा. लेखकान कांयचे काय बरोवंक फावना. लेखक हो समाजांतलो जबाबदार, विश्वासू व्यक्ती. तांणी समाजा कडेन कायलोळ्यो करून उपकारना. तो प्रमाणीक आसपाक जाय, चारित्रसंप्पन्न आसपाक जाय. समाजाक उजू वाटेन हामुडपी तो मनीसपणाचो राखणो जावन आसा. लेखक घडपाक ताचे भितर एक सहृदयी मनीस आसचो पडटा. तेन्नाच ताका दुसऱ्याचे दुख्ख कळटा, आनी तो तें आपणाल्या साहित्यकलाकृती मार्फत वाचकां मेरेन पावयता.
एखाद्या लेखकांक केदोय व्हड पुरस्कर मेळूं. ताचो पुरस्कार ताचे तकलेक मारपाक फावना. जाका घमेंडी जाता तो थंयच सोंपता. केन्ना केन्ना घडटा अशें फडतूस साहित्याक पुरस्कार फावता तेन्ना तो साहित्यीक हवेंतूच उडटा. साहित्यीक हो प्रतिभावंत, प्रज्ञावंत आसपाक जाय. बरें दर्जेदार साहित्य बरोवप तितलें वाटेर पडूना तें खातीर खर साधना करची पडटा. कांय लेखक एकूच विशय गंधाची काणी कशी झरयता. त्या विशया भायर तो कांयच उलयना. कारण ताचो अभ्यास आसना आनी ताणें कांय वाचिल्लेंय आसना. कांय जाण आपूण कोण तरी व्हडलो बुदवंत कसो दाखोवपाक क्लिश्ट बरयतात. वाचकाक ताची भाशा वाचून पुस्तकूच हातांत घेन दिसना. मागीर बरोवप कित्याक तर? बरोवप कशें आसचें, बरपांत लालित्य आसपाक जाय. कांय लेखक वाचीन वाचीन दिसतात. कारण तांची, सोंपे, सुटसुटीत, बरोवप, भाशेक स्वताचे शैलीन नटोवप. लेखक हो सगल्यांत पयली म्होंवाळ मनीस आसचो. ताचे पांय जमनीर आसपाक जाय. ताची नाळ सैमा कडेन, मातये कडेन आनी सामान्यातल्या सामन्य मनशां कडेन जोडिल्लीं आसपाक जाय. ताच्या आंगात नम्रताय आसपाची गरज आसता. ताणें स्वताक समाज पसून वेगळो समजूंक जयना. अडेचें हड्डें फुगोवन पोजिसावान मिरोवंक जायना. सामान्य मनशांच्या सहवासांतूच ताणें तांचोच जावन वावुरपाक जाय. तांच्या प्रस्नां कडेन स्वाताक जोडपाक जाय. तांच्या सूख दुख्खांत समरस जावंक जाय. तांचो आवाज जावन लेखणी चलोवंक जाय. तोच खरो साहित्यीक आनी तेंच खरे साहित्य.
लेखकांनी कल्पनाविलासी गजाली जरूर बरोवच्यो पूण मनशाच्या मनीसपणाचे संवर्धन करपाच्या हेतान साहित्य रच्चें. लेखक हो क्रियटर नवें नवें सृजनात्मक गजाली तो जल्मांक घालता. जण एकल्याचे तकलेंत हजारांनी विचार दीसपट्टे उत्पन्न जायत आसता. सकारात्मक तशेंच नकारात्मक. नकारात्मक विचारांचेर आमकां मात करपाक कळपाक जाय. सकारात्मक विचार घेवन आमकां मुखार वच्चें आसता. तितली जाण दर एकल्याक येवपाक जाय. लेखकान तर सदांच सकारात्मक विचारांचोच आपले लेखणेंतल्यान प्रसार आनी प्रचार करपाक जाय. लेखक हो दुरदृश्टी आसपाक जाय. बदलत्या काळा वांगडा लेखकांनीय बदलपाक जाय. वाचकांची अभिरुची पारखुपाक कळपाक जाय. नवें नवें विशय मांडपाची गरज आसा. मनीसपणाची निती मुल्ल्यां सांबाळपी साहित्य रचपाची गरज आयज वाडल्या. खरे म्हणल्यार डिजिटलायझेशन आनी विकासाच्या नांवांन मनीस जो अधोगती कडेन वाटचाल करपाक लागला ताका बांद घालपाचें काम लेखकूच करूंक शकता. लेखणेन व्हड क्रांती घडोवपाची तांक आसता हे लेखकांनी विसरूंक जायना.
दर एका प्रस्थापीत लेखकान आपणाले उत्तराधिकारी घडोवपाक जाय. नवोदीत लेखकांक मार्गदर्शन करपाक जाय. कांय लेखक करतात. कांय लेखक नवोदितांक मार्गदर्शन करपाक व्हडलें भाव खातात. जाता कितें हांगा एक पुस्तक बरयिल्लो नवोदीत स्वताक व्हडलो लेखक, विचारवंत, सेलीब्रेटी समजता. तो आपूणूच बुंदवंत समजूक लागता. मार्गदर्शन कोणाक जाय. आमचे चडशें नवोदीत साहित्याचो खरायेन अभ्यास करिनात आनी दुसऱ्यांचें कांयच आयकुपाचे मनस्थितींत आसनात. आयच्या नवोदिता मदीं ल्हानविकायेचो उणाव दिश्टी पडटा. थोड्या मदीं नम्रताय आसात, साप्प ना अशीं ना. आयज जें कांय लेखक नांव जोडून आसात, तांकां आदल्या जाणकार लेखकांनी उप्पाट मार्गदर्शन केलां. तशेंच तांणीय बी तंत्र, मंत्र बारीकसाणेन तें सगळें जाणून घेतलां. लेखकाचे मन अस्थीर आसूंक फावना. तो आपले पुरतोच आसूंक जायना. ताचे कडेन आपल्या संपर्कात आयिल्ल्या सगल्या लोकांक सांगाताक घेवन वचपाची कळाशी आसपाक जाय. कांय निसुवार्थी, प्रामाणीक लेखकां मदीं हो गूण दिसून येता. आनी तो आसचो.
लेखक हो भुमिका घेवपी आसूंक जाय. तो भिजूड आसून उपकारना. भविश्यांचो वेध घेवन जो समाजाक वेळाकाळार जागृत करता तो खरो प्रतिभावंत लेखक. पिडीत शोशीत वर्गाक न्याय मेळोवंक जो आपली लेखणी चलयता आनी गरज भासता तेन्ना फिल्डार देंवता, चळवळ उबारता तो खरो लेखक. दर एक रायटर हो फायटर जावचो. आपणाक साहित्यीक म्हूण सिध्द करतना आपली लेखणी प्रामाणिकपणान सत्या खातीर चलोवची. जायत व्हय आमचे कडेन?
काशिनाथ नायक
9158345844
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
