सत्यमेव जयतेचो संकल्प करुया

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

ध रतरेर जल्माक आयिल्ल्या एकान एक मनशाचे जिणेंत बरे आनी वायट खीण थारिल्ले आसतात. जिणेच्या खंयच्या पांवड्यार ते खीण अणभवूंक मेळत हें मात कोण सांगूंक शकनात. कांय जणांक तरणे पिरायेर दुख्खांचो दोंगर माथ्यार पेलचो पडटा तर कांय जाण सुखाचीं ल्हारां झेलतना पळोवंक मेळटात. अशा सुखान जियेतल्या मनशांक पळयतकच म्हजी आवय म्हणटाली “जाच्या ताच्या नशिबाचो खेळ हो असो वेगळो.” बऱ्या वायट परिस्थितीचो अणभव मनीस जातीक घेवचो पडटा. हें जरी खरें तरी पूण मनशां-मनशां मदीं इतलो फरक, एकल्याचे व्हंटयेंत संवसारभरचें सूख तर दुसऱ्याच्या वाट्याक मुळाव्यो गरजोय मेळूंक कठीण ? सृश्ट रचतल्यान मनीस जातीर केल्लो हो व्हड अन्याय अशें म्हाका सदांच दिसत आयलां. अशा मनशांची काकुळट करची काय तांकां दयेचो हात दिवचो ? होवूय प्रस्न म्हज्या सारकिल्ल्यांक कश्ट दिता आसतलोच न्हय ? सूख चैनीच्यो सोडात दरेकल्याक जिणे गरजो तरी मेळूंक नाका व्हय ? त्यो आपसूक मेळनात हेंवूय तितलेंच खरें.
सादारणपणान मनशाची गरज ती कितली दोन वेळचें जेवण, आंगारवस्त्र आनीक तकलेर पाखें आसतकच जालें. तेंय तांच्या नशिबांत ना तर ते दुशण कोणांक म्हूण दितले ? मनीस जातिच्यो ह्यो मुळाव्यो गरजो विज्ञानाचो सोद लागचे पयलींच्यो अशें आमी मानतात काय ना ? आमच्या देशांत दरेका क्षेत्रांत जरी उल्लेखनीय उदरगत केल्या आसत. देशाचें नाव संवसारभर नामना जरी मेळोवंक पावलें आसत तरी मुळाव्यो गरजो ना मेळपी ह्या लोकांक हाचे मातूय सोयर सुतक आसना. कारण तांच्या पोटा पाणयाचो प्रस्नच केन्ना सुटावो जायना अशा वेळार उदरगत म्हणल्यार कितें ? हें तांकां कशें कळटलें ? सरकारी येवजण्यो भरपूर आसात, जायते लोक तांचो लाव घेताय बी पूण पात्र आनी गरजेवंतांक ह्या येवजण्यांचो लाव मेळूंक जाय ह्या मताचो हांव. वेगळ्यावेगळ्या वाठारांतल्या ग्राम सेवकांनी ह्यो येवजण्यो लोकां मेरेन व्हरूंक जाय. अडी अडचणी पयस करून तांकां काम मेळून दिवंक जाय. ह्या येवजण्यांचो लाव तांकां मेळोवन दीत जाल्यार आमी म्हणूंक शकतले देस बदलूंक लागला, लोकांचे कल्याण जावंक लागलां.
आपले तकलेंत घोळटल्या विचारांक मनीस जस जसो रूप दीत रावता. ताच्या हातांतल्यान नवे नवे आविश्कार घडत वता. जाका लागून जीण सोंपी आनीक मजेदार जायत रावता. मनशाच्या ह्या वावराक कांय आडवाद सोडले जाल्यार ‘ज्ञानाचें बळगें’ अशें आमी म्हणूं येता. हय, ज्ञान मनशाक बळगें दिता जिणेक वेगळे वळण दिता. जेन्ना जेन्ना मनशाक आपल्या बुद्दिचो आपल्या ज्ञानाचो साक्षातकार जाला तेन्ना तेन्ना ताणें इतिहास घडयला. ह्याच इतिहासांतली एक गजाल तुमचे मुखार मांडपाचो यत्न करतां. सुमार पंदराशें वर्सां पयलीं विज्ञान आनीक तंत्रज्ञान पुरायपणान स्वतंत्र क्षेत्रां आशिल्लीं. संवसारभर नामना जोडिल्ले तत्वज्ञ, राजकारणी आनीक लेखक फ्रांसीस बैकन जे विज्ञानाचो पुरस्कार करपी आशिल्ले. तांणी सतराशें शतमानांत जेन्ना विज्ञान आनीक तंत्रज्ञान हीं दोनूय क्षेत्रां एकामेकाक जोडपाचो यत्न केलो तो एक क्रांतिकारी खीण थारिल्लो खंय. अठराव्या शतमानांत विज्ञान आनीक तंत्रज्ञान एकठांय येवंक पावलीं.
मनीस जातीन केल्ल्या खर प्रयत्ना उपरांत तांचो एकठांय वावर मात एकोणीसाव्या शतमानांत सुरू जावंक पावलो आनीक आयज मेरेन तो वावर मुखार वचत आसा. दिसान दीस जिणे पद्दत सोंपी, निरोगी तशेंच सुंदर कशी जातली हाचोच विचार करून मनीस नवे नवे प्रयोग करीत आसात. तेच परी आपआपलो देश सुरक्षीत दवरचे खातीर नवी नवी अस्त्रां-शस्त्रांची निर्मिती करूंक तत्पर रावतात. दरेक देश आपल्या म्हालाचो आयात निर्यात करून देशाची अर्थीक घडी बसोवपाचो यत्न बरे पैकीं सफळ करतना पळोवंक मेळटा. हातूंत आमचो भारत देश लेगीत फाटीं उरूंक ना. कारण मुळांत आमी भारतीय हुशार आनी कश्ट करपी देशाक मुखार व्हरूंक वावुरपी, पूण एके गजालीक लागून आमी फाटीं पडटात. ती गजाल आमच्या सभावांतल्यान पयस जायत तर पुराय संवसाराचेर आपलो छाप सोडले बगर आमी फाटीं रावचे नात इतलें मात खरें. ती गजाल जावन आसा ‘सत्यमेव जयते’ आपणावंक उणे पडटात.
सत्याच्या मार्गान वचून एकनिश्टेन वावर करीत तर भारतीयांचो हात धरपी कोण आसत अशें म्हाका दिसना. भारतीय परंपरेक, चाली रितीक कोणेय कितलींय बोटां दाखयलीं तरी भारतीय आपली पत केन्ना व्हगडावन बसूंक नात. ना म्हूण भारतान केन्ना खंयच्या देशाचेर घुरी घालपाचो यत्न केन्ना केलो ना. उरफाटें गरज पडल्या तेन्ना हेर देशांक आपले तांकी प्रमाण मजत करूंक नक्की हात दिल्यात.
आयज सोशियल मिडियाचो वापर सर्रास जाल्लो पळोवंक मेळटा. हाकाच लागून ही माची वापरतल्या दरेकल्यान कसलीय खबर घालचे पयलीं विचार करून ती घालूंक जाय. कारण हे माचयेर आयचे तरणाटेय बरेच सक्रीय आसतात. चुकून लेगीत वायट संदेश वा चुकिची म्हायती दिवपी वार्ता वचत तर अनर्थ घडूंक कळाव लागचो ना. कांय जाण तरणाट्यां भितर जाती-पातींची बियां रुजोवपाचो यत्न करतात तशें करिनासतना तांचे भितर ‘भारतीयत्व’ जागोवप ही काळाची गरज जावन आसा. असो भेद-भाव केल्यार एकवट नश्ट जाता, सूख शांती पयसावता. ते भायर आपसांत फूट पडटा, धर्मीक पेंच वाडटा, देशाचो विकास खुंटत रावता. फाटीं आमच्या शांत गोंयांत लेगीत अशी बिकट परिस्थिती निर्माण जावंक लागल्या कांय कितें अशी भिरांत गोंयकारांक दिसताली. ती परिस्थिती येवची न्हय म्हूण ‘सर्व धर्म समभाव’ ही प्रवृत्ती मनशां मनशां भितर जागोवपाचो प्रामाणीक यत्न करूंक आमी सगल्यांनी वावुरल्यार कशें कितें ? कारण जैत हें फक्त सत्याचेंच आसता आनी म्हूण सत्याची कास कोणे सोडची न्हय.

एच मनोज
9822441417