भांगरभूंय | प्रतिनिधी
त्यादिसा पुस्तकां- पुस्तकां म्हणत गेलीं. आज कांय जाण कित्याक येवंक ना ? रायन आनी रेश्मा. रेवाय दिसूंक ना. आमकां अभ्यास करपाक जाय म्हूण सांगतालीं, ” प्रणवान सांगलें.
“म्हणजे वेळा वेळार अभ्यास करीनात ?”
“तांकां भयसो दिसता खंय ?”
“कोणाचो ? कित्याक ?”
“रेवाक पाठांतर जमना “.
“रेश्माक शिकपाक आवडना “.
“अशें…. “
“सामकें सोपें….”
“परिक्षा म्हणल्यार कितें वायट तर “?
बावलेच्या प्रस्नाची कोणाकडेन जाप नाशिल्ली”
वाचपाक आवडप तशें शिकपाक आवडप ” बावली उलोवंक लागली.
” सदां शिकपाक जाय मम्मा म्हणटा”.
” म्हाका पप्पा तापयता “.
मार्क कमी पडपाक जायना.
“म्हणूनच पोटांत कुळ्ळ जाता न्हय”..?
“म्हणजे भंयसो दिसता.”
“हय भंय दिसता नापास जातलें म्हूण”.
“आमकांय तशेंच दिसता “.
“कोणा कोणाक भंय दिसना ?”
“म्हाका ” बायुलान सांगलें.
“शाब्बास ! बावलेन म्हणलें. खावपाक भंय दिसता ? “
“ना, ना, खायन दिसता .”
“न्हीदपाक भंय दिसका तर ?!!
“मातुय ना”.
परिक्षेचो भंय दिसता.
“ना, ना म्हाका आवडटा “.
” रेवा, रश्मी अभ्यासा खातीर घरा रावल्या न्हय”.
तांकां आवडटा, भंय ना.”
” तुमी पळयात खावप, जेवप, नाचप, न्हीदप तशेंच शिकप, परिक्षा दिवप”.
“मातशें आयलें ना तरी जाता न्हय.”
“हय, इतली भियेवपाची मातुय गरज ना”.
बावलेची उतरां आयकुन सगल्याक बरें दिसलें.
” तूं कितली बरी. मम्माप सून अशे केन्नाच सांगना”
“कांय फावट फकत अभ्यासाकच बस म्हणटा जाणां?”
बावली समजुवपाचें समजली पूण ओगी रावली,
“खेळपाक दिना. इश्टाक फाल्यां मेळ, पयली अभ्यास करात अशें म्हणटा.”
बावली उलयले तें सगळ्याक पटलें.
तुका कशें कळ्ळें?
कित्याक तर बावली जादुची”. प्रणवान म्हणलें.
“मार्क कितलेय मेळु भियेवप ना”. बावलेन सांगलें.
“पूण तुमी शिकपाक जायच न्हय”
“हय, हय “
“शंबरांतले शंबर पडना तरी यत्न करप”.
“जालें ते जालें” , आयच्यान यत्न करपच” बावलेची उतरां आयकुन सगल्याक बरें दिसलें. मार्काचो भार तकलेर घेवप ना”. बावली उलयली.
“तशें जाल्यार रेवा, रश्मी सगलीं खाोशी जातलीं. रायन, प्रणव सगली हांसली. नाचली…..कांय जणांनी शिटयो माल्यो.
“मजेन शिकप ” म्हणलें बावलेन.
“मजेन शिकप, शिकतां,शिकतां मार्क घेवप. ल्हवु ल्हवु चड मार्क घेवप, कमी पडले म्हूण सोडप ना. बावली उलयताली भुरगीं आनंदान आयकतालीं.
आनी एक एकटें …..उलयलें
“खोशयेन शिकप.
“व्हड जावपाक शिकप “.
“शाणो जावपाक शिकप”.
“घर, देश सांबाळपा खातीर शिकप…. म्हणलें प्रणवान.
“आमी आमच्याच खातीर शिकप “. आयकात, शिकतकच बरें समजता”.
हात पांय धुवप, निवळ रावप, शिकतात म्हूण चड बरें कळटा.
खेळटां , खेळटां खोस मेळटा, वागप शिकयता. इश्टागती खातीर शिकप.
आमी सगली एक……एकच आमचें घर हें…जाणां जावंक शिकप.
बावली उलयत रावली, भुरगीं आयकत रावली.
आज खरेंच बरी मजा आयली म्हणलें भुरग्यांनी.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
