भांगरभूंय | प्रतिनिधी
एक म्हणणीं आसा, ‘तुमीं रोमांत आसतना, रोमन्स कितें करतात, तशेंच करात.’ हाचो अर्थ खंयूय वतात तेन्ना थंयच्यो रिती, परंपरा आपणायात. तांचे संस्कृतायेक, नेमांक पाळो दियात. हाचो अर्थ असो न्हय की, तुमचें सगलें सोडात आनी दुसऱ्यांचें तितलें बरें म्हणीत तें आपणायात! खंयच्याय राज्यांत, देशांत गेलो जाल्यार थंयच्या लोकां मदीं मिस्तुराद जावंक जाय, जुंवीं करून रावंक फावना. पारशी लोक भारतांत आयले आनी आपली संस्कृताय राखीत ते भारतीयां मदीं दुदांत साकर विरगळची तशे एकरुप जाले. इतलेंच न्हय, तर तांणी हो देश वयर काडलो. हालींच गोंयांत बिहार दीस मनयलो, त्या वेळार मुख्यमंत्र्यान स्थलांतरीत जाल्ल्या बिहारी व्यक्तींनी गोंयची संस्कृताय, दायजाचो आदर राखचो, नितळसाण दवरची, असो उलो मारलो. बिहारीच कित्याक, सगल्यांचेंच तें कर्तव्य!
थोडे स्थलांतरीत आपलें तें सोडीनात, तर थोडे सगल्याचो त्याग करून आचरणानूच न्हय, तर मानसिकतायेंत पसून दुसऱ्यां भशेन जातात. विदेशांत गेल्ले भारतीय हाची एक जिवी देख. फक्त धर्मीक कार्यां, उत्सवा पुरतेच ते भारतीय उरल्यात. थोडे वतात थंय आपल्यो रिती, परंपरा, उत्सव घेवन वतात. राहणीमान, खाण- जेवण, भेस पसून सोडीनात. दुसऱ्यां मदीं मिस्तुराद जाताच, अशेंय ना. तितले पुरतो संबंद दवरतात. आनीक एक प्रकार आसा, तो हरकत घेवपा सारको. कांय जाण दुसरे कडेन गेले काय आपली भाशा, संस्कृताय, खाण पसून दुसऱ्यांचेर लादपाचो यत्न करतात. तातूंत ते सगल्या मळांचेर थळाव्यां परस वरचढ आसल्यार मागीर विचारूं नाकात. तातूंतले कांय जाण दुसऱ्यांचे संस्कृतायेक, भेस, खाणांक, भाशेक, साहित्याक, कलेक, परंपरांक, मानसिकतायेक नांवां दवरतात. त्रोसां मारतात, धजा उडयतात. खेतें म्हणटा, आपलेंच तसलोच हो प्रकार! मागीर थळाव्यां वांगडा संघर्श, वाद जातात. हिंसाचारुय जाता. थोडे दुसरे कडेन वतात आनी थळाव्या राजकारण्यांच्या आशिर्वादान थंय रावतात. सरकारी नोकऱ्यो हातासतात. लोकप्रतिनिधीय मतां खातीर थळाव्यांचेर अन्याय करून ह्या परप्रांतियांक वेंगेंत घेतात. हांगाय संघर्शाची, वादाची कीट पेट्टा!
मुख्यमंत्री म्हणटात, ते प्रमाण, दुसरे कडेन गेलो काय थंयचे संस्कृतायेचो आदर दवरूंकूच जाय, तसोच थंयचे भाशेचो, दायजाचो, खाणा- जेवणाचो, कायद्याचोय आदर जाय. मुंबयचे व्हिडियो हालींच व्हायरल जाल्यात. तातूंत भायले एक- दोन वेपारी थळाव्यांक हिंदींत, गुजरातींत उलयात म्हूण सांगतात. मागीर उद्धव शिवसेनेन तांकां माफी मागपाक लायली ती गजाल वेगळी. दुसऱ्या राज्यांत वचून आपली भाशा, रिती, उत्सव, लोककला सांबाळपाक जायच, पूण हें करतना ती दुसऱ्यांचेर लादप, थळाव्यांक त्रास जातलो अशें कितें करप, तांकां किंकोत लेखप योग्य?
आमचे इमारतींत नुस्तें खावपी नाका, अमूक भाशा उलोवपी नाका, धर्माचो मनीस नाका असले प्रकार जाल्यात. तुमची कला, भाशा, साहित्य दर्जो नाशिल्लें, अशें म्हूण थळाव्यांक हिणसावप जालां. राज्यांत स्थायिक जाल्ल्या थारावीक धर्माच्या मनशांचो आमी दुस्वास करतात, पूण तांच्याच धर्माच्या देशांनी वचून नोकरी, वेवसाय करतना आमकां कांयच दिसना. दुसरे कडेन वतकच पयलीं तांची भाशा शिकपाक जाय. घरा कडेन मायभास उलोवची. थंयच्या समाजा मदीं मिसळचें. थंयच्यो रिती, परंपरा शिकच्यो. कायदे तर पाळचेच. भेस तुमचोच आसचो, पूण कायद्यान कांय कारणांक लागून हरकत घेतल्यार, तो देंवोवपाचीय तयारी आसची. नाजाल्यार तुमी अडचणींत येवं शकतात. हाचेर एक उपाय आसा. तो म्हणल्यार त्या देशांत वच्चेंच न्हय!!
गोंयांत गुन्यांव घडटात आनी तातूंत बिहारी सांपडला अशें कोण म्हणटात, तेन्ना बिहारी मनशाक तें बरें दिसचें ना. हांगाचो समाजीक एकचार, सर्वधर्मसमभाव तिगयात, अशें मुख्यमंत्र्यान म्हणलें. गोंयांत नितळसाण दवरात, हो उलो सगल्यांकूच लागता. कारण भौशीक जाग्यांचेर गोंय बुरशें जायत चल्लां. पोटा फाटल्यान आपूण दुसऱ्या राज्यांत आयला, हाचें भान दरेकल्यान दवरुंक नाका? कोयर, सोरो पियेवन बोवाळ घालप, मारामारी करप, गुन्यांवकारी कामां करप, मेळत थंय दादागिरी करप, जागो मेळटा थंय खोप काडप, वेवसाय सुरू करप.. हे प्रकार जावंक फावना. बिराडाक रावपी परप्रांतीयांनी आपली म्हायती पुलिसांक दिवंक जाय. 40- 50 वर्सां पयलीं गोंयांत आयिल्ल्या परप्रांतीयांची तिसरी पिळगी पूर्णार्थान गोंयकार जाल्या. तांकांय आमी भायले वा हेर नांवांनी हिणसावपाक चुकीचें. पूर्वग्रहदुशीत भावनेन वाद घालप योग्य न्हय. आमी सगले भारतीय, आमकां खंयूय वचून रावपाचो अधिकार आसा. मात जुंवीं करून न्हय, तर थळाव्यां मदीं एकवटून. सगलेच नीज गोंयकार जावंया. इतले विरगळून वचूया की कोण गोंयकार आनी कोण भायलो, हें कोणाकूच कळचें न्हय.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
