भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आत्ताच्या चालू आशिल्ल्या ह्या वर्तमान युगांत ‘बदल’ हीच शाश्वत गजाल आसा, अशें दिसता. हें वास्तव मान्य जाले उपरांत आपोआप बदल मान्य करपाची मानसिकताय निर्माण जाता. हे प्रक्रियेंत आमचे दिसपट्टे जिणेंतल्या जायत्या गजालींचेर कसो परिणाम जाता, हें लक्षांत लेगीत येना.
एक उदाहरण म्हळ्यार पयलीं हिंदू संस्कृताये प्रमाण कांय घरांतल्या दादल्यांचो भेस पंचो, उपरणें, पागोटे आदि आसतालो. बायलां णव वारी कापड नेसतालीं. काळा प्रमाण हातूंत बदल जालो. पंचो, उपरण्याचो जागो धोतर, सदऱ्यान घेतलो. काळा प्रमाण समाजांत सुदारणा जावपाचें वारें आयलें, भौतिक उदरगतीचीं लक्षणां दिसलीं, चलत वचपी लोकांच्या हातांत सायकली, स्कूटरी, गाडयो दिसल्यो आनी धोंतर सदऱ्यांच्या जाग्यार कोट आयलो. फुडें काळ आनीक बदललो. धोंतर, सदरो, कोटाच्या जाग्यार पॅंट- शर्ट आयले. मागीर जॅकेटान लेगीत आपली जागा घेतली. गळ्यांत टाय आयले, तकले वयल्या मुंडासें, पागोटे, तोपयेची सुवात कॅपान घेतली. ब्लेझराचोय वापर सुरू जालो. दिसान दीस बदलतच वता अशें दिसता.
हो बदल फकत वेशभुशेतच न्हय तर हाचें वांगडाच भाशेंतय जायत आसा. तो आमकां दिसना, अशें जाणवूंक लागलां. परके भाशेंतल्या उतरांच्या आक्रमणाक लागून कोंकणी- मराठीच्या मूळ सोबीतकायेक बादा येता हाची खंत दिसपाक लागल्या. ताचेर विचार करपाची गरज आसा. कोंकणी- मराठी ही गिन्यानाची भास आसूंक जाय, दोनूय भाशा सोंपच्यो नात. पूण त्यो प्रदुशीत जावपाक लागल्यात. आवय- बापूय जाले मॉम- डॅड, नर्सरींत प्रवेश मेळ्ळो. बालवाडी बंद जाली, श्री गणेशा बरोवपाचे सोडून एबीसीडी म्हणपाक सुरवात जाली, कोंकणी – मराठी उतरां ना जालीं, इंग्लीश उतरां आयलीं, धड्यांचे लेसन जालें, कवितेची पोयम जाली, उत्सवांचे जाले इव्हेंट, वाडदीस जाले बर्थ डे, सुप्रभात जाले गुड मॉर्निंग आनी शुभ दीस जालो गुड दे. सध्या गोंयच्या म्हजे भुंयेंत इंग्लीश नर्सरी आनी शाळा पळोवंक मेळटात. सगळें भाशिक व्हडलें देणगी घेतात, अशें म्हण्टात. आयज ह्या प्रकरणाचेर विचार करिनासतना आमी कोंकणी भाशेक समृद्ध करपाक शिखराच्या माथ्यार पावोपाचो संकल्प करूंया. तशेंच वाचक निर्माण करपाची परंपरा उणी जायत चल्ल्या, ती उबारुंया. मुळाव्या शिक्षकांक लागूनच ल्हान पिरायेचेर विद्यार्थ्यांच्या शिक्षणाची आनी राष्ट्राची फुडली पिळगी घडोवपाचे काम घट्ट जाता. आयज शिक्षण दर एका घरांत पावलां. शिक्षणांत क्रांती घडोवन हाडून मनीस सुखी जावपाक लागला, पूण घरांतल्या संस्कारांच्या उणावाक लागून संस्कृताय वेगळे दिकेन बदलत आसा. अशे स्थितींत शिकोवपी कर्मचाऱ्यांनी दरेका विद्यार्थ्याक गिन्यान मेळयतनाच जाण्ट्यांक मान दिवचो आनी परंपरा आनी संस्कृताय तिगोवन दवरचो असो बरो संदेश दिवपाची जापसालदारकी घेवची.
संस्कृताय ह्या उतराचो संबंद बऱ्या संस्कारा कडेन आसा. खंयच्याय विकसीत समाजाचे एकंदरीत उदरगतीचें प्रतीक म्हळ्यार संस्कृताय जें समाजाचें विचार करतात, कामाची शैली विकसीत करता, नवें सोद आनी संशोधन करता त्या समाजाची संस्कृताय विकसीत जाता अशें म्हणटात. संस्कृतायेचो उरफाटो अर्थ विकृती, जो समाज विकृती पसून मुक्त तो सुसंस्कृत अशें म्हण्टात. मनशान स्वताच्या जिवितांत धीर धरलो आनी एका कामाचेर ताची निश्ठा आसत जाल्यार तो सहजपणान येसस्वीपणाच्या शिखराचेर पावूंक शकता. मनशान आपली बुद्धी बऱ्या कामा खातीर वापरची. आवय- बापायच्या कश्टाची जाणविकाय करून स्वताचें जिवीत घडयतना आपले वायट विचार कुशीक दवरप आनी भोंवडी करप म्हत्वाचें. संस्काराची बीं आपले भीतर रुजोवपाचे यत्न सगळ्या विद्यार्थ्यांनी केले जाल्यार समाजांत आदर्श नागरीक म्हूण ते सुखी जिवीत जगूंक शकतात.
गजानन बा. नायक भाटकार
शिवकृपा, आल्त पर्वरी
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
