शेतकारांचें हीत जपचें !

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

सामुदायीक शेती, बागायती केल्यार बरी. शेताक पुरक जोडधंदे, उद्देग सुरू जावंक जाय. शेतकी मळाचेर बरो अर्थीक फायदो आसा.

शेतकी धोरण तयार करपाचें काम चालू आसा. ते खातीर शेतकारांच्यो सुचोवण्यो, मतां मागयल्यांत. गांवांगांवांनी बसका जातात. तशें पळोवंक गेल्यार शेजराच्या कर्नाटकांत, महाराष्ट्रांत जशे पावलां पावलार शेतकार दिश्टी पडटात, तशें गोंयांत नात. हाका कोण जापसालदार हो वादाचो मुद्दो. गोंयांत शेतकार आसात ते कितले, मागीर ते शेतकी धोरण जायच कित्याक, अशे प्रस्न जायते जाण विचारतात. पूण 10 शेतकार आसले तरी हें धोरण तयार करप ही सरकाराची लागणूक. शेतकी धोरण योग्य पद्दतीन चालीक लायलें जाल्यार फुडाराक शेतकारांचो आंकडो वाडुये. घडये शेती पुरक अशे जोड धंदेय गांवांगांवांनी दिसुये. तेन्ना सरकारान हें धोरण शेतकारांक विस्वासांत घेवन जाता तितले बेगीन तयार करून चालीक लावचें.
काणकोणां पयर शेतकारांची बसका जाली. त्या वेळार धोरण चालीक लायतना शेतकारांचें हीत जपात, असो उलो सगल्यांनीच मारलो. पंजाब, हरयाणाच्या शेतकारांनी जशें आंदोलन केलें, तशें जावपाक नाका. तेन्ना सरकाराक सादूर रावन धोरण आंखचें पडलें. सगल्यांत पयलीं नव्या शेतकारां खातीर जमीन जाय पडटली. कितल्या गोंयकारां कडेन ती उरल्या? चडश्यांनी ती विकल्या. कांय कडेन लाखांनी चौखण मिटर प्रकल्पां खातीर गेल्या. वचपाची आसा. तांचो गोंयकारांक खरेंच फायदो आसा काय आनीक कोणाक, तें कांय वर्सांनी सिद्ध जातलें. पूण तो मेरेन, अब पछताए होत क्या, जब चिड़िया चुग गई खेत अशी परिस्थिती जातली. गोंयांतल्या पिकाळ जमनीचें रुपांतर जाता. आतां दोंगरूय काबार जावपाक लागल्यात. फुडाराक अभयारण्यांचोय आंवाठ आंवळून ल्हान जातलो. सगलेच दोन दीस व्हडा व्हडान बोवाळ, सांवार कांडटले. तिसरे दीस जात्रा उलगली काय जें जावपाक जाय तें थंय जातलें! देखून आसात ते शेतकार आनी तांच्यो पिळग्यो मातयेंत हात- पांय घालतल्यो, हाची जापसालदारकी सरकारान घेवची. तरणाट्यांक शेतां, भाटां, पोरसांची आवड आसा, हें फळ उत्पादन खात्याच्या आंकडेवारी वयल्यान दिसता. शेतांत देंवता तो पांच वर्सां भितर करोडपती जातलो, हे तरेन नवें धोरण तयार करचें पडटलें.
काणकोणां ऑर्कीड फुलांची बागायती करपाक पाॅली हावस बांदपाचें थारायिल्लें. ते खातीर शेतकारांनी रीण घेतिल्लें. शेतकी खात्याच्या काॅण्ट्रेक्टरा वरवीं पाॅली हावस बांदताले, मात तो गायबूच जालो. जायते गोडबोले सत्ताधिशां फाटल्यान भोंवून आपलीं कामां करून घेतात. तीं कायदेशीरूच आसतात अशें ना. कंत्राटां घेवप आनी पपा काडप. ह्या ठकसेनांक आमी वळखुपाक चुकतात काय तांकां सामील आसतात? ह्या प्रकरणाक लागून जांकां बँक सतायता, तांकां सरकारान थाकाय दिवची.
गोंयांत जीं पिकां पिकतात, तांचेर चड भर जाय. काजूच्या मळार खूब कितें करूं येता. कारण गोंयांत आफ्रिकेंतले काजू हाडून विकतात खंय. गोंयांतल्या परंपरीक काजू बियांचीं रोंपां दिवचीं अशी मागणी एका शेतकारान केल्या. काजू बियांच न्हय, तर तवशीं, दोडगीं, भेंडे, काळगां, विरवील, वांयगीं, चिटक्यो…. हांचें बियाणें गोंयांतल्या प्रत्येक शेतकाराच्या हातांत पावपाक जाय. मुळांत गोंयच्या कांय गांवांची वळख आशिल्ल्यो ह्यो भाजयो, फळभाजयो लागीं-लागीं सोंपत आयल्यात. त्यो सांबाळून विकसीत केल्यो नात जाल्यार मागीर ओम हायब्रीड नमः करचें पडटलें. शेताचीं बियाणी, सारें, रोपां आनी हेर सामुग्री भायल्यान हाडल्यार सवाय पडटा, अशें एकल्यान सांगलें. दुसऱ्यान रानवटी जनावरांचो प्रस्न उपस्थित केलो. शेतकारान घाम गळोवन, जागरणां करून, भलायकी पणाक लावन कश्ट केल्ले आसतात. पीक जेन्ना गोरवां, माकड, रानदुकर, हती, गवे नश्ट करतात, तेन्ना ताका कितें भोगता तें तोच जाणा. तेन्ना उपद्रवी जनावरांचो बंदोबस्त हो जावपाकूच जाय.
शेतकारांनी सेंद्रीय साऱ्याचेर भर दिवंक जाय. पूण विचार करून. सेंद्रीय, सेंद्रीय करून श्रीलंकेचें कितें जालें, तेंय मतींत घेवचें. सामुदायीक शेती, बागायती केल्यार बरी. शेताक पुरक जोडधंदे, उद्देग सुरू जावंक जाय. शेतकी मळाचेर बरो अर्थीक फायदो आसा. सगलेच गोंयकार आळशी नात, हेंवूय सिद्ध जालां. मिरसांगो, तवशीं, रोजांच्या पिका बाबतींत तें आमी करून दाखयलां. वर्साक 12 ते 42 लाख रुपया उलाढाल जाल्या. तेन्ना गोंयकारांनी व्हड संख्येन शेतांत देंवचें. जमीन घेवन घर बांदपी प्रत्येकाचें पोरसूं आसा. तांणी स्वता पुरती तरी भाजी पिकयल्यार कृशी क्रांती जातली. शेतकी धोरणांत सगल्यांचें कल्याण जातलें, हाचेर भर जाय.