भांगरभूंय | प्रतिनिधी
गोंयांत आतांच न्हय, तर मुक्ती पयलीं पसून सिनेमाचें शुटींग जाता. हांगाचे अस्तंती संस्कृतायेचें आकर्शण, सोबीत सैमाचो मोनेळ निर्मात्यांक पडिल्लो जाणवता. कलाकारांचोय ‘जिवाचो गोवा’ जाता. देखून हांगां सिनेमा चित्रीत जायत आयल्यात. मुखारूय जातले. कांय जाणांच्या मतान हांगा शुटींग जावपी पयलो हिंदी सिनेमा आशिल्लो गुमनाम (1965). उपरांत अमिताभ बच्चनाचो पयलो सिनेमा, जो गोंय मुक्ती झुजाचेर आदारीत आशिल्लो ताचें चित्रीकरण जालें. नांव- सात हिंदुस्तानी (1969), उपरांत मेहमुदाचो बाॅम्बे टू गोवा (1972) गाजलो. लव्ह इन गोवा, दिल चाहता है, गोलमाल, सिंघम, गो गोवा गोन, फायडिंग फॅनी, बाॅबी, जोश, भूतनाथ, कभी हाँ कभी ना, खामोशी, डियर जिंदगी…. अशे जायते सिनेमा गोंयांत तयार जाले. जेम्स बाॅण्डाचो आॅक्टोपसी सिनेमाय 1983 त गोंयांत चित्रीत जाला. त्रिकाल हो श्याम बेनेगल हांचो सिनेमा मारियो मिरांडा हांच्या लोटलेच्या बंगल्यांत शूट जाल्लो. ह्या सगल्या सिनेमांक लागून गोंयचो प्रचार जालो आनी ताचो अर्थीक फायदो सरकाराक, पर्यटना कडेन संबंदीत आशिल्ल्या सगल्यांक जालो. चडश्या सिनेमांनी दर्यावेळो, किल्ले दिसतात. मात, हे गडबडींत कांय निर्माते गुपचूप शुटींग करून वतात. सरकाराचे तिजोरेंत पानदुडूय पडना. आपूण मात जोडून काडटात. आतां तांचे आड कारवाय करपाचो निर्णय सरकारान घेतला. परवानो घेनासतना चित्रीकरण केल्यार आतां 50 हजार रुपया दंड फारीक करचो पडटलो.
खरें म्हणल्यार चित्रीकरण करतना येरादारी ठप्प जाता. लोक गर्दी करतात. तांकां सांबाळपाक पुलिसांची मजत घेवची पडटा. मात निर्माते स्वताचे बावन्सर हाडटात. कांय वर्सां पयलीं सदचे वटेन येवपी एका दोतोरोक पणजी मार्केटांत बावन्सरांनी धक्काबुक्की केल्ली. उपरांत प्रकरण बरेंच गाजिल्लें. निर्मात्यांक माफी मागची पडिल्ली. चित्रीकरणा वेळार येरादारी आडावप, दुसऱ्या मार्गान वळोवपाचे प्रकार जातात. ताचे त्रास प्रवाशांक जातात. तशें पळोवंक गेल्यार शुटींग पळोवप ही वाजेवणी गजाल. तरीय लोक गर्दी करतात. खरें म्हणल्यार सिनेमा उणी लोकवस्ती आसा वा जंय येरादारी ना, थंय शूट जावप गरजेचें. अर्थांत खऱ्या बाजाराचो सीन आसल्यार सेट उबारून तसो फायदो जायना. दिसाचे दीस सिनेमांचें चित्रीकरण चलता. म्हणटकच सरकारान निर्मात्यां कडल्यान पयशे वाशील करपाक जाय. सरकाराच्या ताब्यांत आशिल्लीं इतिहासीक थळां, पोरण्यो वास्तू हांगां परवानगे बगर शुटींग केल्यार 50 हजार रुपया, तर हेर जाग्यांचेर 20 हजार रुपया दंड घालतले. पूण निर्मात्यान परवानगी घेतल्यार आनी इतिहासीक वास्तूक कसलेंच लुकसाण जावचें ना, हाची खात्री पटल्यार पुरातत्व संचालक चित्रीकरणाक मान्यताय दितले. ते खातीर गोंय इतिहासीक आनी पुरातत्व अवशेश कायदो 1978 च्या कलम 37 प्रमाण नेम करपाचो अधिकार सरकाराक आसा. गोंय इतिहासीक, पुरातत्व थळां आनी अवशेश नेमांत दुरुस्ती करपाचो प्रस्ताव आसा. ते खातीर लोकांच्यो सुचोवण्यो, हरकती मागयल्यात. ते प्रमाण कायद्यांत बदल करतले, अशें पुरातत्व संचालकान कळयलां. सरकाराची मालकी नाशिल्ल्या इतिहासीक वा पुरातत्व थळांचेर चित्रीकरण करपाक दिसाक 10 हजार रुपया दिवचे पडटले. तशेंच 2000 रुपयांची सुरक्षा हमीय भरची पडटली. ही रक्कम परत मेळटली.
फक्त सिनेमांचें चित्रीकरणूच न्हय, तर म्हायतीपट, जायरातींच्या चित्रीकरणा खातीरूय शुल्क घेवंक फावो. फक्त सिनेमा वा व्हडले कंपनीची जायराती आसल्यारूय थंय लायट, कॅमेरे, गाडयो बी आसतात. पूण हालींसराक साद्या कॅमेऱ्यान वा कांय वेळार मोबायल फोनाचेर पसून शुटिंगां जातात. दोन वरां भितर सगलें काम करून ते गोंयां भायर वतात. तांचेरूय लक्ष दवरपाक जाय. मात, सोशल मिडियाचेर फिल्मां, रिल्स करप्यांक हें वा इल्ले उणें शुल्क दिवचें पडटलें काय ना, हें स्पश्ट जावंक जाय. कारण ह्या कलाकारांचो आंकडो बरोच वाडला. आतां तर केंद्र सरकारान राष्ट्रीय क्रिएटर्स पुरस्कार दिवपाची घोशणा केल्या. भारतीय संस्कृताय आनी परंपरा संवसारा मुखार हाडपी मुखामळांचो भोवमान जातलो. तांकां इनामांय दितले. हातूंत समाजीक उपक्रम, कृशी, कला अश्या मळांचोय आसपाव आसा. म्हणटकच येवपी काळांत शुटिंगाचे प्रकार बरेच वाडपाचे आसात. अर्थांत सिनेमाचें शुटींग वेगळें आनी हें वेगळें.
शुटिंगा वरवीं अर्थीक येणावळ वाडयतनाच, गोंयच्या पड्ड्या वयल्या आनी फाटल्या कलाकारांक उर्बा मेळपाक जाय. तांची अर्थीक येणावळ वाडपाक जाय, हाचेरूय भर दिल्यार बरो.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
