शिवतत्वाचो लाव घेवया

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

माघ म्हयन्याच्या कृष्ण पक्ष चतुर्दशीक महाशिवरात्री हो सण येता. अंदुं महाशिवरात्री १८ फेब्रुवारीक आयल्या. हो सण म्हणजे भगवान शंकराचो सुशेग घेवपाचो काळ. आयज शिवभक्त व्हडा उमेदीन शिवशंकर भोलेनाथाचें व्रत, पूजा करतात. उपास, जागरण करतात, दिसभर शंकराची ध्यानधारणा करून शिवपिंडेक बेलाचीं पानां ओंपतात. दुदाचो अभिशेक घालतात. सहज प्रसन्न जावपी खंयचो देव आसत तर तो म्हणल्यार शिवशंकर भगवान! ताका साबार नांवांनी वळखतात. महादेव, नीळकंठ, शंकर, भालचंद्र, भालनेत्र, भैरव, कर्पूरगौर, महेश हीं नांवां प्रचलित आसात.
शंकराच्या लिंगांक अर्द प्रदक्षिणा घालतात. हे विशींचें शास्त्र म्हणजे शिवपिंडीक घाल्ल्या अभिशेकाचें उदक उगत्या पनेळांतल्यान उजवे वटेन व्हांवत वता. हातूंतल्यान खूब शक्त भायर पडटा. ताका दांग मारून गेल्ले व्यक्तीक त्रास जावपाक शकता. ताका लागून शंकराक अर्द प्रदक्षिणा घालतात.
शिवरात्रेक कैलासा वयल्यान शिवतत्व एक हजार पटींनी पृथ्वीचेर येता. हाचो लाव घेवपाचो आसल्यार शिवभक्तांनी दिसभर ‘ॐ नमः शिवाय’ हो जप करपाक जाय. तो करीत जाल्यार खूब फायदो जाता. कारण जंय नांव म्हणल्यार शब्द आसा, थंय भगवान शंकराचो स्पर्श, रूप, रस, गंध आनी चैतन्य सगलें कितें भक्तांक मेळटा.
भक्ती हीच शक्त. तेन्ना भाव, भक्ती, श्रद्धेन आमी सगलें हे दीस भोळ्या शंकरा खातीर करुंया. शिवतत्वाचो चडांत चड लाव घेवया.

गोविंद लोलयेंकार
काणकोण