शिक्षा घेवप्यांक ‘शिक्षा’ दिवपाक जाय?

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

शिक्षकूय म्हूण खुबूच सोशीक आसतात. भुरग्यांक समजून घेतात. खूब संद दितात. भुरग्यांक जाग्यार हाडूंक सगले तरेन यत्न करतात. मात, कांय भुरगीं इतलीं हाताभायर गेल्लीं आसतात, तेन्ना पाशियेंस पेड्डेर जाताच. त्या वेळार छडी ही हातांत येताच.

‘छडी लागे छम छम, विद्या येई घमघम’ अशें एक पद आसा, जें पयलींच्या काळांत खुबूच फामाद जाल्लें. तेन्नाचे चडशे शिक्षक छडीचो वापर करताले, अशें जाण्टें सांगतात ताचें वयल्यान कळटा, तसो आमी वेताच्या बडयेचो, लांकडाच्या पट्टेचो, धुमक्यांचो मार खाल्ला. आतां तशी परिस्थिती ना. मात, छडी ना जाल्यार विद्या ना, अशें खरेंच आसा कांय कितें, असो एक प्रस्न पडटाच.
विद्यार्थ्यांक शिक्षक-शिक्षिकांनी मारपेट केली म्हूण कांय कागाळी मुखार आयल्यात. हालींच एक प्रकरणूय गाजलां. हाचे आदींय अशीं प्रकरणां मुखार आयल्यांत. तशीं कितलिंशींच मुखार येनाय बी. भुरगो आयकना जाल्यार नील डावन दवरात, बांकार उबो करात म्हूण पालक आपल्या अणभवा वयल्यान शिक्षकांक सांगतात. कितेंय चुकत जाल्यार शिक्षा करात, अशेंय सांगतात. कांय शिक्षक करिनात, कांय करतात.
हांगां भुरग्यांक अशी शिक्षा करपाची खरीच गरज आसा कांय कितें? असो प्रस्न येताच येता.
शिक्षा कोणाक करतात, जो चुकता ताका शिक्षा करतात. मात, शिक्षेचें मापन कितें? कोण सांगत. कायद्यान शिक्षेचें मापन आसा, तरतूद आसा. मात शिक्षा घेवपी भुरग्यांक अमूकच शिक्षा दिवंक जाय म्हूण कायदो ना, तशें खंयच बरयिल्लें ना. तेन्ना भुरग्यांक कशें हाताळप हो एक व्हड प्रस्न. पयलींच्या तेंपार आवय-बापूय शिक्षकांक फ्री हॅण्ड दिताले. भुरग्याक मार मेळत जाल्यार ताचीच चूक आसा अशें म्हणून आवय-बापूय, चडशे बापूय हात धुवन घेताले. आतांय तशें जाता आसत, सांगूं नजं. पूण काळाचो महिमा म्हणूं येता, बापूय आनी आवय हांचें मदलो फरकूच ना जाला. भुरगीं बापायक भियेनात, कित्याक तर चडश्या बापायंक भुरग्यांचें पडिल्लेंच ना. भुरग्यांक ट्युशनाक घालो काय जालें. तशेंच कामार इतल्यो कटकटी आसतात, घरां पावता म्हणसर ज्याम जाता. भुरग्यांक अभ्यास केलो काय म्हूण विचारलें काय जालें. सकाळीं भुरग्यांक इस्कोलान व्हरपाक गाडी, हाडपाक गाडी. भुरग्याच्या शिक्षणाची गाडी आपलें चालींत चलता, हांगां बापायच्या करिअराची गाडी आपले वटेन चलता. अशास्वत नोकरे खातीर बापूय कामा धंद्याचेर चड लक्ष दिता. तातूंत गरजो भागोवपाक आवयूय कामाक वता. दोगांय घरां नासतात, तेन्ना भुरग्यांचेर लक्ष कोण दितलो. ताचीय गरज पडना, तजवीज केल्लीच आसा. इस्कोलांतल्यान घरां पावता म्हणसर अडेज-तीन जातां. जेवन ट्युशनाक वता म्हणसर 4 जाता. थंय स साडे स म्हणसर रावप, तो मेरेन आवय ना जाल्यार बापूय कोण तरी कामा वयल्यान येतात, तेवूय ज्याम जावनूच. मागीर जेवणा-खाणाची तयारी. भुरग्यांच्या शिक्षणाक वेळ दिवपाक वेळ आसा कोणा कडेन?
ह्या भुरग्यांक अमूकच म्हणल्यार संस्कार कशे कळटले. तें तांकां दिसता त्या रस्त्यान जिणेची वाट धरतात. मनीस आनी जनावर हातूंत फरक कितें. मनशाक सांगिल्लें कळटा, जनावरांक सरळ कळना. तांकां शिकोवपाक मार दिवचो पडटा. घरांत भुरगीं आयकना जाल्यार पालकां कडेन उपाय आसा व्हय? ना. भुरगीं केन्ना आयकतलीं? जेन्ना तुमी तांकां वेळ दितलीं. तशेंच तांच्या अभ्यासांतल्या प्रस्नांच्यो जापो तुमचे कडेन आसतल्यो तेन्ना. तुमी तांकां घरांतल्या कामाक लायनात. अभ्यास कर म्हूण बसयतात. अभ्यास करीनासतना घरांत बोवाळ घालूंक लागल्यार हातांत मोबायल दितात आनी आपलें काम करपाक लागतात. अश्यान भुरगीं कशीं तयार जातलीं.
भुरगीं आयकनात हाका कोण जबाबदार? पालक काय शिक्षक? घर हें पयलें इस्कोल. थंय कितें शिकता तें चड म्हत्वाचें आसता. भुरगीं आयकना जाल्यार चडशे पालक तांकां बडयतात. कित्याक तांकां तेंच जमता. भुरग्यांची मानसिकता समजून घेवन ताचेर उपाय काडप चड म्हत्वाचें आसता. मात, वेळ आसा कोणाक? भुरगींय आयकनात कित्याक तर आयकनात तीं भुरगीं जनावरां भशेन म्हणूं येता. सामकीच आयकनात म्हणल्यार ती मनीसपणांतल्यान भायर वचपाक लागल्यांत. ताका लागुनूच घरांत भुरग्यांक रेडो, दुकर, घोडो, गाडव, बैल, जनावर अशें म्हणटात. हय काय ना? कितल्याश्याच जाणांनी आपल्या भुरग्यांक अशें एकदां तरी म्हणलां आसतलेंच.
जनावरांक शिकोवपा खातीर छडीचो वापर करचो पडटा. दोन थापटां लावचीं पडटा, तेन्नाच तीं शिकतात. मागीर होच उपाय ह्या भुरग्यांकूय लागू जावपाक लागता. शाणीं भुरगीं शब्दाचो मार पडटाच जाग्यार येतात. मनीसपणांतल्यान भायर गेल्ल्यांक खरो मार खावपाची उमेद आसता. आतां अशीं भुरगीं इस्कोलान शिक्षकांकूच अशेच पद्दतीन सतावंक लागल्यार शिक्षकांनी तरी कितें करचें? असो एक प्रस्न येताच.
शिक्षकूय म्हूण खुबूच सोशीक आसतात. भुरग्यांक समजून घेतात. खूब संद दितात. भुरग्यांक जाग्यार हाडूंक सगले तरेन यत्न करतात. मात, कांय भुरगीं इतलीं हाताभायर गेल्लीं आसतात, तेन्ना पाशियेंस पेड्डेर जाताच. त्या वेळार छडी ही हातांत येताच. मात्शी नेटान पडल्यार मात बोवाळ जाता. आपल्या भुरग्यांक जाग्यार हाडूंक शिक्षा कर म्हणपी पालकांनी ह्या गजालींचो विचार करपाक जाय. आपल्या भुरग्यांक शब्दांचो मार पडटाच जाग्यार येवपाची संवय पालकूच लावंक शकतात. छडीचो वापर, धुमक्यांचो वापर घरांत करपाची वेळ येता म्हणटकच समजून घेवचें, इस्कोलांतूय तांकां तीच भाशा कळटा. भुरग्यांक मनीस करप काय जनावर तें पालकांनीच थारावचें.
कायद्यान गुन्यांव करप्यांक बंदखणींत घालपाची तरतूद आसा. गुन्यांव करपी जनावर जाल्लो आसता. ताका सुदारपाक बंदखणींत घालतात. गुन्यांवा प्रमाण शिक्षा थारिल्ली आसता. अमक्या गुन्यांवकाराक सुदारूंक अमको वेळ लागतलो, तेन्ना तमको वेळ तो बंदखणींत आसतलो, अशी ती तरतूद. मात, मस्ती करपी भुरग्यांक जाग्यार हाडपाक कसलीच तरतूद ना. तांकां सुदारतलो जाल्यार छडीचो वापर करपाची गरज आसा काय कितें? काय तांकां सुदारूंक दुसरी खंयची पद्दत वापरूं येतां? परिस्थिती प्रमाण पालकां कडेन आनी शिक्षकां कडेन दोगांय कडेन हाची जाप आसा. ती जाप कशी वापरता हाचेर सगलें निंबून
आसा.

अमर पाटील
7507495151