भांगरभूंय | प्रतिनिधी
जशी मनशाची मानसीकता ते ते प्रमाण ताचे विचार, आनी विचारा प्रमाण ताची कृती, कर्म, आचरण. ‘जैसे ज्याचे कर्म तैसे फळ देतो रे ईश्वर’ जर मनशाची वृत्ती सकारात्मक आसत जाल्यार ताची विचारप्रणाली सकारात्मक जातली. आचरण बरें आसत जाल्यार ताचे कडल्यान नकळटां बरें कर्म घडटलें. मन निर्मळ जातलें. चारित्र्य शुद्ध जावंक पावतलें. मनांतूच जर नकारात्मकतेचो विकार भरला आसत जाल्यार ताका कोण कितें करतलो? थोड्यांचो सभावूच खोटो, पाडो आसता. ते वागताच दैत्या भाशेन, तांकां दुसरो मनीस सोंसना. कितें म्हणटा ती आपली भर. सामकें मनीसघाणे. मनीसपण केळोवपी मनशांक कितें बरें वायट सांगूक शकता. पूण विकृत, ब्रूत मनशांक कोण सांगतलो? मनशान चडूय फटींगपणां आनी पाडेपणां करून दुसऱ्यांक चिड्डुचें न्हय. पाप तें. भोगचें पडटा आयज ना फाल्यां. आपणें केल्ल्या कर्माचे भोग दरेक मनशाक भोगचे पडटा. हें विधी लिखीत जावन आसा.
आमी सरभोंवतणी पळयतात. देवा मुखार मनीस व्हड न्हय हे आमी विसरूंक फावना. तुज्या हातांत सत्ता आसा म्हूण तूं मनशांक गुलाम कसो वागोवंक शकना. मनीसपणान काम करपाक जाय. अधिकाराचो गैरवापर करून समाजांत अराजकता मातोवंक शकना हें आमी जाणा जावंक जाय. अधिकाऱ्यांक कदेलीचो मद मारपाक जायना. दरेक अधिकारी हो जनतेचो सेवक, ताणें भाटकार, बॉस, हिटलर कसो वागूंक जायना. ताचे कडेन मनीसपण आसूंक जाय तरूच तो न्यायान वागतलो. कशें आसता ‘दी मान जाल्यार घे मान ना तर XX समान’ मनशान आपली तकली पिकार करून घेवंक जायना. आपले मानसीक स्वास्थ कशें बरें उरतलें ताचेर भर दिवपाची गरज आसा. मानसीक संतुलन केन्ना इबाडटा, जेन्ना मेंदवाचेर ताण पडटा. आमी तणाव मुक्त जीण जगपाक जाय. गरजे भायर ताण तणावान जीण जगपाक जायना. मनशाक खर पासियेंस आसपाक जाय. एकदम शिरफाल्स मनीस आसूंक उपकारना. सगल्यांक समजून घेवन वचपी आसूंक जाय. आपूण एकलोच शूर अशें कोणेंच समजूंक जायना. समाजांत दरेक मनीस ह्या ना त्या समस्यांनी घुस्पल्लो आसता. हालींसरा सुखी सदऱ्यांचो मनीस मेळप कुस्तार जाला. संवसारूच विचित्र चल्ला. जो तो आपलेच गुर्मेन वावुरतना दिश्टी पडटा.
ल्हान ल्हान भुरगीं आपल्याच आवय-बापायक मनस्ताप करतात. आवय-बापूय बाबडो भुरग्यां खातीर मरमर मरता. पूण भुरग्यांक ताच्या कश्टाचो वालोरूच आसना. ते आवय-बापायकूच ‘करां’ करून पळयतात. कारण सगलें जशें आयतें मेळटकूच भुरग्यांक मद मारता. म्हणून दर एका आवय- बापायन आपणें काडिल्ल्या त्रासांची जाणीव भुरग्यांक करून दिवपाक जाय. कश्टांचें म्हत्व आनी परिस्थितीची जाणीव दर एका पालकान आपल्या भुरग्यांक करून दिवपाची गरज आसता. आयज काल ल्हान व्हड, जाण्टें नेण्टें, सगलेंच मोबायलाच्या जाळ्यांत आडकल्ले, घुस्पल्ले दिश्टी पडटात, आनी ताका लागून एकामेका कडलो संवाद कमी जाल्लो आसा. मोबायलाक लागून घरांघरांत किल्लस वाडपाक लागल्या. आमी पालकांनी भुरग्यांचे गरजे भायर लाड करून तांकां माथ्यार बसोवंक फावना. मागीर व्हड जातकच आमचींच भुरगीं आमच्याच कपलार मिरयां वाटपाक फाटी पळयनात. म्हणून दर एका आवय-बापायन भुरग्यांचो मालक जावचे बदला पालक जावचो आनी पालकत्व पाळचें.
पालकांनी भुरग्यांक मागता तें तें दिवचे बदला भुरग्यांची गरज पळाेवन दिवचें, जेणे करून ताका त्या त्या वस्तुची किंमत कळटली. भुरग्यांनी आयच्या पालकांची नाळ वळखल्या. जेन्ना 10-12 वर्सांची चली I Phone दिना म्हूण भर रस्त्यार थपकल मारता. कोणाकूच आयकना इतलें तें मोबायलाच्या वेसनांत बुडलां. ताचे खातीर I Phone म्हणजें सर्वस्व जाल्लें आसा. निमाणें पुलीस येवन ताका जबरदस्तीन उखलून व्हरतात. इतल्यार हें वेसन पावलां. मोबायल दिना म्हूण, मोबायल काडून घेतलो म्हूण जायत्या भुरग्यांनी जीव दिल्ल्याच्यो घडणुको घडल्यात, ही उदरगतीचीं लक्षणां न्हय. उरफाटें तें पुलिसांक प्रस्न करता हो म्हजो खाजगी विशय, तुमी मदीं कित्याक मेतेर जातात? सगले गजालीक एकलो पालकूच जबाबदार ना. तो, ताचो शिक्षक, समाज आनी प्रशासनूय तितलेंच जबाबदार आसात. आनी आमची शिक्षण पद्दत.
प्रामणिकपणान आनी तळमळीन काम करपी अवघेच शिक्षक आसतले. शिक्षक हो समाजाचो आदर्श घटक. समाज ताचे कडेन आदरान पळयता कित्याक तर तो नवसमाज घडोवपाचें काम करता. तोच सारको आसपाक जाय. ताणी जर आपल्या कामांत कामचुकारपणा करीत जाल्यार एक एक पिळगी बरबाद जावं येता.
देखून दरेका ग्रामीण वाठांरात मुळावे शाळेचे पालक जाग्रृत जावपाची गरज आसा. कारण भुरग्यांची बुन्याद थंयच घटमूट जावपाक जाय. यत्ता चवथेच्या भुरग्यांक फटाफट स्पश्ट वाचपाक येवपाक जाय. पाडे, गणितां, कळपाक जाय. बरोवपाक येवपाक जाय. पयलें सत्र मेरेन दर एका चवथेच्या भुरग्याची टक्केवारी ही 75% आसपाक जाय. तितलो ताका तयार करपाचें काम शिक्षकांचें जावन आसा. जेणे करून त्या त्या शाळेंतलीं चवथेची सगलीं भुरगीं राज्य पांवड्यार प्रोत्साहन शिश्यवृत्ती परिक्षेक बसपाक पात्र जातलीं. पालकांनी आपलें भुरगें हें परिक्षेक बसपाक जाय जाल्यार भुरग्यांच्या अभ्यासा कडेन सेगीत लक्ष दिवपाची गरज आसा. शिक्षकां इतलींच पालकांचीय जबाबदारी आसता. सगलेंच शिक्षकांचेर धुकलून जावचें ना.
आपलें भुरगें वा भुरगो हुशार चुणचुणीत जातलो जाल्यार दरेक पालकान जातीन लक्ष घालपाक जाय. भुरग्यांक पयशे इल्ले कमी दियात पूण बरे संस्कार शिकयात. जेणे करून तुमच्या भुरग्याचो फुडार पर्जळीत जातलो. थोडे शिक्षक पगारा खातिरूच नोकरी करतात अशें तांचे वर्तन पळयतकूच कळून येता. तांकां भुरग्यांचें मात्तूय पडिल्लें नासता. भुरगो सवे, सातवेक पावलो तरी ताका वाचपाक कळना. आठवे, णवेच्या भुरग्यांक जेन्ना वाचूंक कळना म्हूण शिक्षक हेडमास्तरा कडेन कागाळ करता तेन्ना कितें म्हणपाचें तेंच कळना. कितें आसता, शिक्षकांनी समाजा मुखार एक आदर्श प्रस्थापीत करपाचो आसता. शिक्षकाचे चारित्र्य आनी वर्तन मनीसपणाक सोब सारकें आसपाक जाय. कारण भुरगीं शिक्षकाचे अनुकरण करतात. शिक्षकूच जर मनीसपणाचे निती नेम मोडपाक लागलो जाल्यार समाजान कोणाच्या तोंडा कडेन पळोवपाचें?
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
