भांगरभूंय | प्रतिनिधी
शिक्षकांक मान दिवन, तांची तोखणाय केल्यार कांयच वायट ना. पूण चुकतात तेन्ना तांचे नदरे मुखार हाडपाची आमी जबाबदारी घेवंक जाय.
दर वर्सा सेतेंब्राचे 5 तारखेर डॉ. सर्वेपल्ली राधाकृष्णन, ह्या म्हान शिक्षकाचो, तत्वागिन्यान्याचो तशेंच भारताच्या आदल्या राश्ट्र्पतीचो जल्मदीस आमी समारंभतात. त्या दिसा आमी शिक्षकांचो दीस म्हण मनयतात. आपलो जल्म दीस समारंभचे सुवातेर, त्याच दिसा सगळ्या शिक्षकांचो दीस मनोवंक ताणें सुचयललें. शिक्षकांनी, सदांच बरो समाज घडोवंक वावरूक जाय, हें तांकां दिसतालें. शिक्षक, आपल्याक दिलल्या अभ्यासक्रमा वांगडा विद्यार्थ्याचीं काळजां- मनां घडोवन, तांकां शिक्षीत नागरीक जावंक आदार दितात. हाचेर, ह्या लेखांत उजवाड घालतां.
शिक्षकांचो नीज वांटो
म्हाका खूप बरे शिक्षक मेळ्ळ्यात. आयज शिक्षकांक लागून, हांव कार्यशाळा चलयतां, रेतिरां दितां आनी वेग-वेगळ्या विशयाचेर उलोवपां करतां. हांव पांचवेच्या वर्गांत आसतानां, आमकां 15 आॅगस्टाक उलोवपाची स्पर्धा आसताली. शिक्षक आमकां तयार करतालीं. पूण तरूय आसतना, कांय फावटी कितें उलोवपाचे तें, भिरांत दिसून हांव विसरतालों. म्हजे शिक्षक, कागदाचेर बरयललें तें आपूण हातांत धरताले आनी म्हाका वाचूंक लायताले. हे वरवीं, शेवटाचो निकाल बरो येतालो. हांव तांच्या उपकारांत आसां.
पाठ्यपुस्तकां तथ्याचेर आदारून मनां उजवाडायतात जाल्यार, शिक्षक, त्याच पाठ्यापुस्तकांचो आदार घेवन विद्यार्थ्यां मदीं अदीक जाणून घेवपाची कीट पेटयतात, विचार करुंक आदार दितात आनी नैतीक जबाबदारी वाडयतात. खरें म्हणल्यार बरो शिक्षक, काळजां तशेंच मनां घडयता. मनां, गिन्यान दिवन चिंतपाची कुशळताय वाडयता जाल्यार काळजांची आकारणी करतना, साबार मुल्यां जिणेंत आपणावंक आदार करता. डॉ. राधाकृष्णन अशें म्हणटाले: ‘‘बरो शिक्षक, विद्यार्थ्यांक मेकळेपणान चिंतूक आदार करता.” बरीं मनशां शिक्षणांतल्यान तयार जावंक जाय, होच तांचो हेतू आसलो. अशें म्हणल्यार, नागरिकांनी, बुद्धी वाटेन तशेंच प्रामाणिकपणीं समाजांत योगदान दिवप गरजेचें.
पदवीधर न्हय, शिक्षीत जावंक जाय
हांव सदांच म्हणटां : आमच्या शिकपा वरवीं, आमी फकत पदवीधर न्हय, पूण आमी शिक्षीत जावंक जाय. विद्यार्थ्यांनी, दुसऱ्यां सवें कसली वागणूक दाखोवंची आनी जिवितांत आयलल्या आव्हानाक कसो फुडो करचो, हाचेर शिक्षकांनी भर दिवंक जाय. दुसऱ्यांकडें उलयतनां, विद्यार्थ्यांनी आपणायलली वागणूक आनी वृत्ती खूब गरजेची. जिवितांत सदांच सूख आसना. आमकां जाय तशें घडना. असले परिस्थितींनी, उपरासलल्या आव्हानां कडें कशें पळेवप आनी तांकां फुडो करतना खास तरेन यश आनी अपयश कशें हाताळप, हें गरजेचें. समाजीक जबाबदारी, तितलीच म्हत्वाची, हेवूय नदरेन विद्यार्थ्यांनी फुडाराचे परजळीत दिवे कशे मारललीं पावलां समाजाक फायद्याचीं. म्हणटच विद्यार्थी आनी शिक्षक, हांचे मदलो आंतरव्यक्तीगत संबंद मजबूत आसून, काळजाची आकारणी जावंक वेळ लागना.
प्रस्न सोडोवंक आदार
विद्यार्थ्यांक फकत तोंडपाठ करुंक लायलीं म्हूण मनां घडोवंक जायनांत. नीज शिक्षक, मेकळेपणान चितूंक वेळ दिवन, प्रस्न सोडोवंक आदार करतात. पाठ शिकयतना, जिविताक लागू जाता तसल्यो देखी दिवन विद्यार्थ्यांक पाठ खूब रुचीचो करतात. खंयचोय निर्णय घेतना, सगळ्यो बाजू पळेवन निर्णय घेवंक प्रोत्साहन दितात. ह्या वेगान धांवपी संवसाराक फुडो करुंक तयार करतात.
नैतीक बळाक योगदान
काळजांची आनी मनांची आकारणी करून, शिक्षक, राश्ट्राच्या नैतीक आनी गिन्यानीक बळाक योगदान दितात. खरें म्हणल्यार राश्ट्राचो फुडार, मेकळेपणीं चिंतून, नैतिक नदरेन वागणूक दाखोवपी नागरिकांचेर धरललो आसा. हें काम, आमचे शिक्षक व्हड उर्बेन करतात, हें सांगतानां म्हाका आमच्या शिक्षकांचो अभिमान भोगता. डॉ. राधाकृष्णन, सदांच हाचेर भर दिताले: “शिक्षण मनशाच्या सर्व- वाटांनी उदरगती पासत आदाराचें जावंक जाय.” हो समतोल ना जाल्यार समाजांत आमकां हुशार पूण अंतस्कर्णा नासलले नागरिक अदीक दिसतले.
आयज परिस्थिती बदलता
शिकोवप, आयज आव्हानीक जालां. खास तरेन कोवीड -19, ही पिडा जायत सावन आनी आतां नवी शिक्षण येवजण, आयलल्यान आव्हानां वाडल्यांत. शिक्षकां कडल्यान वेग-वेगळ्यां मळांचेर खूब अपेक्षा बाळगितात. हें सगळें मनांत दवरून कांय आव्हानांचेर उजवाड घालतां.
एका काळार शिक्षकांक समाजाचे अखंड खांबे म्हण मानताले. आयज विद्यार्थ्यां कडल्यान पासून रेस्पत-मान खूप उण्या प्रमाणान मेळटा. सरकाराच्या नेमा परमाणें विद्यार्थ्यांक कुडीची ख्यास्त दिवंक जायना. कितेंय म्हणुकूय जायना. अशें आसतना, विद्यार्थ्यांक, निटायेर हाडपाची भास वापरतना, शिक्षकांनी वापरललीं उतरां चुकलीं जाल्यार त्या शिक्षकाचेर कागाळी जातात. व्हड प्रस्न उपरासतात. हाची जाणविकाय विद्यार्थ्यांक आसा. असले परिस्थितींत कांय शिकपी आनी आवय-बापूय हाचो फायदो घेतात. शिक्षकांक फावो आसललो मान-रेस्पेत मेळना.
शिक्षक कुटुंबांत जियेतात म्हणटच, तांचेर कुटुंबीक जबाबदारी आसा. कुटुंबीक जबाबदारी आनी शिकोवपाचो जबाबदारी सांबाळटना, कांय फावटी वयर-सकल जाता. पूण जायते फावटी हें समजून घेवंक विसरतात. केन्ना- केन्ना, अकस्मात कार्यावळी वा जमातींचें आयोजन जाता, आनी शिक्षकांक त्या जमातींनी वांटो घेवंचो पडटा. हें सगळें करतना, शिक्षकांच्या मनांचेर ताण येता. अदीक विसव गरजेचो आसून, तो मेळना तेन्ना विद्यार्थ्यां कडें तांचे संबंद पासून वयल्या- वयर आसपाची शक्यताय वाडटा.
सोंपयतना
कितलींय आव्हानां आसूं, पूण जायते शिक्षक आपल्या अंतस्कर्णांत हात घालून विद्यार्थ्यांचे वाडी खातीर यत्न करतना हांवें पळेल्यात. हांगां- थंय, कांय आडवाद आसूं येतात आनी आसातूय. पूण अपवादांचेर भर दिवन, आयचे शिकवपी सगळेच बेजबाबदारेन वागतात म्हणप चुकीचें. तांचेर जायती टिका जाता, हेंवूय हांव जाणां. हांवूय एक शिकोवपी आसलों म्हणटच, तांचें जिवीत, हांव लागशिल्ल्यान जाणां. आयज हांव तर बरोवपी जालां जाल्यार, हाचें श्रेय, म्हज्या शिक्षकांक वता. कोणाचेरूय टिका करप सोपें. पूण तांचें बरें पळेवन, शाबासकेचें उतर तांकां फावोच. आयज, समाजांत शिक्षीत नागरिकां वरवीं कितेंय बरें जाता जाल्यार, तें आमच्या शिक्षकांक लागुनूच. आवय- बापायंचो वांटो आसाच. पूण शिक्षकांनी, तांची केल्ली काळजां- मनांची आकारणी समाज घडोवंक खूप आदाराची जाता, हें कोणूच न्हयकारचो ना. शिक्षकांक मान दिवन, तांची तोखणाय केल्यार कांयच वायट ना. पूण चुकतात तेन्ना तांचे नदरे मुखार हाडपाची आमी जबाबदारी घेवंक जाय. तेन्नाच, ताणीं वेंचललें हें आव्हानीक मिसांव (mission) वा वेंगयललें आपवणें (call) मेकळेपणीं जियेवंक तांकां अदीक बळ मेळटलें. शिक्षकांक, शिक्षक दिसाची परबीं!
– जॉन एम्. आल्फोंसो, कार्मेलीत,
लोलयें- काणकोण
76665 19837
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
