भांगरभूंय | प्रतिनिधी
भुरग्यांच्या शिक्षणाचे बाबतींत पयलींच्या काळांतली सर्रास वापरतालीं ती म्हण म्हणल्यार ‘छडी वाजे छम् छम् विद्या येई
घम घम’. मास्तराच्या माराक भिवन भुरगीं शिकतालीं. तीच शिकोवपाची सारखी तरा असो समज हालीं हालीं मेरेन आशिल्लो. अजुनूय आसा. हाताक मेळटा तें काडून भुरग्याक मारप. खडू, फळो पुसणें, पुस्तक, चोपडी अशें कितेंऽऽय. पयलीं भुरग्यांक मारपाक मुद्दाम बडी करून घेताले. आपल्याक हाताळपाक सोंपी आनी भुरग्याक मार याद उरपा सारखी.
कोणूय जेन्ना भुरग्याक मारता, ते जावं आवय-बापूय, जावं शिक्षक, तीं भुरग्यांक नकळटना सांगतात, कोणूय चुकता तेन्ना ताका मारून सांगप, ताकाच लागून ज्या भुरग्यांक घरा कडेन मार पडटा तीं भुरगीं चडशीं हिंसक जातात. तांच्या सांगात्यान कितेंय मनाविरुद्ध केल्यार ते तांचे कडेन झगडटात, तांकां मारतात. कित्याक तर तसोच अर्थ भुरग्यांनी हातूंतल्यान घेतिल्लो आसता. भुरग्यांक मारून शिक्षक समाजांत गुंडप्रवृत्ती वा मानसीकताय तयार जावपाक मजत करनात मूं?
भुरग्यांक मारप सोंपें आसता. कित्याक तर तीं परत मारचीं नात हाची आमकां खात्री आसता. शिक्षक जर चुकीच्यो गजाली करप्याक मार हीच शिक्षा अशें समजता, जाल्यार समाजांत ज्यो पिरायेन व्हड आशिल्ल्यो व्यक्ती चुकी करतात, गुन्यांव करतात तांकां कित्याक मारनात काय? तांचे वाटेक कित्याक वचनात काय? पाडपडूं, कोणाक जाय तें लफडें म्हण थंयच्यान कित्याक कडसरतात काय? हाची जाप एकूच. थंय मारप सोडाच, चूक कित्याक केली हें विचारल्यार लेगीत परत आपल्याकच मार पडत ही भिरांत आसता. भुरग्याक मारतना ही भिरांत नासता. भुरग्यांनी चुकून परत मारल्यार तें दुखचें ना हाचीय खात्री आसता. म्हणुनच भुरग्यांचेर रोखडोच हात उबारप जाता. हे गजालीचेर शिक्षकांनी चिंतन करपाक जाय.
विचार करपाची दुसरी तरा अशीय आसता, भुरगीं फकत शिकपाकच जल्माक आयल्यांत आनी तांकां व्हड मनशान शिकोवपाकूच जाय. ऊठ बस करतना तांकां उपदेश दिवप, अशें करनाका आनी तशें करनाका. हातूंतल्यान भुरग्यांचो उपदेश करत रावतल्या कडलो मानसीक संपर्क तुट्टा. उपदेश करतल्याचे उपदेश सुरू जातकच तांचे कान आपोआप बंद जातात. भुरगीं पळोवनच चड शिकतात. भुरगीं अनुकरण चड करतात. खेळां भितर जेन्ना एकाद्रें भुरगें शिक्षक जाता तेन्ना ताचो शिक्षक जसो ताचे कडेन वागता तसोच तें शिक्षकाचो अभिनय करता. शिक्षक वक्ल लायता जाल्यार तेंय वक्ल सोदून हाडून वा तयार करून लायता. शिक्षक हातांत बडी घेवन आसता जाल्यार तेंय भुरगें हातांत बडी घेता. उलोवपाची तरा, उबें रावपाची तरा, पासयो मारून नातर बसून शिकोवपाची तरा सगलें अनुकरण आसता. खेळांतय बी आनी सवकासायेन जिणेंतय बी. हेय गजालीचेर शिक्षकांनी चिंतन करपाक जाय.
आयच्या काळांत भुरग्यांच्या हाता कडेन चड यंत्रां आसतात. जे वरवीं तांकां चड गजाली खबर आसतात. देखून भुरग्यांच्या प्रस्नांच्यो योग्य जापो दिवपा खातीर आपल्याक तयार करपांत आयचो शिक्षक कमी पडटा काय? पुस्तक शिकयतना पुस्तकांत दिल्ले माहिती परस चड गिन्यान शिक्षकाक आसपाकच जाय. अवांतर वाचन, अद्यावत म्हायती, नवीन यंत्रां कडेन इश्टागत अश्यो गजाली शिक्षकां कडेन आसप गरजेचें. भुरग्यांच्या मनोदशे प्रमाण तांकां शिकोवपाची तरा बदलपाची कळाशी शिक्षकां कडेन आसपाक जाय. भुरग्यांची सर्वांगी उदरगत करपाक शिक्षकाक नाच, नाटक, हस्तकला, गायन हांचे गिन्यान आसपाकूच जाय. शिक्षकी नोकरी ही अर्दे दिसाची नोकरी मानून काम केल्यार हें कशें साध्य जायत?
एकट्यान उलयतना म्हणलें, चडांत चड सरकारी अधिकारी भ्रश्ट आसतात. जितल्योय भ्रश्टाचाराच्यो केशी जाल्यात तातूंत राजकारण्या परस सरकारी अधिकारी चड आसात. ताचेर दुसऱ्यान ताका सांगलें. चडांत चड शिक्षक विनयभंगाच्या केशीं भितर आसात. म्हणटकच चडांत चड शिक्षक भुरग्यांचो गैरफायदो घेवपी आसतात अशें म्हणप सारकें जातलें? ही मनोवृत्ती. भ्रश्टाचारी, मुल्यहीन लोक समाजांत ज्या सरासरेन आसतात त्याच सरासरेन ते सगल्याच नोकऱ्यांनी, धंद्यांनी आसतात. जेन्ना तांकां संद मेळटा तेन्ना तांची कालेत वयर सरता आनी ते प्रमाण ते वागतात. भुरग्यांक नाका थंय हात लावप, तांच्या निरागसपणाचो गैरफायदो घेवप, भुरग्यांच्या आवयां कडेन जवळीक दवरप ही वृत्ती. हे वृत्तीचे दादले शिक्षक समाजांत खूब मेळटात. हेर राज्यांनी चले भुरग्यांचोय बायल तशेंच दादलो शिक्षक विनयभंग करतात. गोंयांत जरी असले तरेची केस पुलीस स्टेशनार नोंद जाल्ली नासली तरी घडणूक घडली नाच्च म्हण सांगपाचें धैर्य कोणाक जावचें ना. असले मानसीकतायेचे शिक्षक कसलो समाज घडयतात काय?
शिक्षक हो भुरग्यां खातीर आदर्श आसता. घरा कडेन आवय बापायन कितलेंय बरें सांगलें, तरी शिक्षकान सांगिल्लें प्रमाणूच तांकां करपाचें आसता. म्हज्या पुतण्याक सरकारी मुळावी शाळेंत शिक्षक ‘we’ हाचो उच्चार ‘वुई’ असो शिकयतालो. हांवें ताका घरा कडेन सारको उच्चार शिकयल्यार लेगीत तो तसोच उच्चार करतालो. परत परत सांगतकच तो म्हजे मुखार ‘वी’ म्हणटालो आनी शिक्षका मुखार ‘वुई’ म्हणटालो.
आपलो शिक्षक कसोच चुकपाक शकना ही ल्हान भुरग्यांची भावना आसता. गुरूर्ब्रह्मागुरूर्विष्णु: गुरूर्देवो महेश्वर: | गुरूर्साक्षातपरब्रह्म तस्मै श्री गुरवे नम: || हें सुभाशीत फक्त भुरग्यां कडल्यान पाठ करून घेवन कांयच साध्य जावचें ना. ताका पात्र जावपाची तांक आपल्यांत येवपा खातीर काम करपाचें आव्हान आयच्या कांय शिक्षकां मुखार न्हय सगल्याच शिक्षकां मुखार आसा.
चेतन अाचार्य
9422389290
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
