भांगरभूंय | प्रतिनिधी
तर भुरग्यांनो, तुमी शिकून दोतोर जायात, आदवोगाद जायात, इंजनेर, टीचर जायात..! पूण पयलीं एक बरो मनीस जायात.
गांवचे प्रथमीक शाळेंत, चौथेच्या वर्गाचो देखावो! सकाळची सात जावन पस्तीस मिणटांचो वेळ सादारण. वर्गांत चले, चलयो मेळून आठ णव वर्सांचे पिरायेची पंदरा एक भुरगीं आसतली. बाईक वर्गांत येवपाक कळाव आशिल्ल्यान कांय मस्ते भुरगीं मस्तेपणां करतालीं, कांय शाणीं भुरगीं पुस्तक वाचतालीं जाल्यार कांय भविश्यांतलें कलाकार पाटयेर चित्रां आनी आकृत्यो काडटाले. बरोबर सात जावन पन्नास मिणटांनी बाई वर्गांत भितर सरली. बाईक पळोवन सगल्या भुरग्यांनी उबे रावून
‘नमस्ते बाई’ म्हणून बाईक येवकार दिलो.
‘नमस्ते नमस्ते…! बसून घेयात.’ बाईन येवकाराक जाप दिली आनी फळ्यार आयचो दीस आनी तारीख बरयली. आयज दीस मंगळार, तारीख तीन नव्हेंबर, दिवाळेच्या सुटये उपरांत पयलो दीस शाळेंतलो.
‘भुरग्यांनो तुमची दिवाळेची सुटी कशी गेली’ बाईन विचारलें.
‘बरी गेली बाई’ भुरग्यांनी आड्डून सांगलें.
‘खूब मजा केली न्हय, भोंवडेक बी गेल्ली काय ना? पुज्या तूं सांग सुटयेंत तूं तुज्या आई-बाबा वांगडा भोंवपाक बी गेल्ले काय ना?’ बाईन पुज्याक विचारलें.
‘ना बाई, भोंवूक वचूंक ना! दिवाळेचें सुटयेंत हांव म्हज्या मामागेर गेल्लें. पुज्यान उबें रावन म्हणलें.
‘बाई हांव गेल्लो भोंवडेर, म्हजो आई-बाबा, मामा-मामी, मावशी-मावसो आनी म्हजी मावशे भयण सगलीं मेळून आमी केरळाचे भोंवडेर गेल्लीं.’ राजून उबो रावून बाईक सांगलें.
‘हय बरें केलें तुमी केरळा सारक्या सोबीत सुंदर राज्याची भोंवडी केली. भुरग्यांनो वर्साक एक फावटी तरी असली भोंवडी प्रत्येकान करची. तातूंत कितें जाता..? वेगळ्या वेगळ्या शाराची, देशाची आमकां म्हायती मेळटा. शाराची, सोबितकाय देशाची, संस्कृताय आमकां पळोवंक वा समजूंक मेळटा. ‘आनीक कोणें कितें केलें?’ बाईन विचारलें. तेजस हात वयर करीत उबो रावलो आनी म्हणलें.
‘बाई हांवें आनी म्हज्या इश्टांनी मेळून पतंग तयार केले आनी उंच मळबांत हुबयले, खूब मजा आयली.
‘हय भुरग्यांनो… पतंग हुबोवप हो एक मजेशीर खेळ, जो शारिरीक आनी मानसीक भलायके खातीर फायदेशीर आसता. देखून भुरग्यांनी हो खेळ खेळूक जाय.’ बाईन भुरग्यांक पतंग हुबोवपाचे फायदे समजावन सांगलें.
‘बाई आमी दिवाळीचे सुटयेंत मोबायला वेले खेळ खेळ्ळे. मायनक्राफ आनी ग्रेनी! खूब मजा आयली.’ रुद्रेशान व्हड अभिमानान सांगलें.
‘रुद्रेश सुटयेंत तुमी मोबायलांतलें खेळ खेळ्ळे?’ बाईन अजापान विचारलें. कांय वेळ सगलींच ओग्गी.
‘मोबायल कोणें दिलो रे तुमकां ते खेळ खेळूंक..? बाई परतून उलयली.
‘म्हज्या पप्पान दिला म्हाका मोबायल फोन!’ रुद्रेशान परतून जाप दिली.
‘म्हाका एक सांगात भुरग्यांनो! तुमचे कडेन कोणा कोणा कडेन मोबायल फोन आसात?’ बाईन भुरग्यांक जाप विचारली.
‘म्हजे कडेन आसा बाई!’ सुहासान हात वयर काडून म्हणलें.
‘ म्हजेय कडेन आसा बाई’ अमनूय उलयलो.
‘आनी आमचे कडेनूय आसा बाई!’ सुरेश आनी जयेशूय उलयलो.
‘हां तर तुमचे कडेन मोबायल फोन आसा तर..? जाचे कडेन मोबायला फोन आसा तांणी उबें रावचें.” अशे बाईन सांगतकच रुद्रेश, अमन, सुहास, सुरेश आनी जयेश उबे रावले.
‘हें पळयात तुमचे कडेन जो मोबाय फोन असा तो तुमी शाळेंत हाडचो न्हय, पयलीं गजाल! दुसरी गजाल म्हणल्यार इतल्या कमी वयांत भुरग्याच्या हातांत मोबयल दिवप ही बरी गजाल न्हय.
मोबायलाचो वापर केन्ना, कोसो आनी कितलो करप हें गिन्यान आसप गराजेचें आसा. तुमच्या हट्टाक लागून तुमच्या आवय बापायन तुमकां मोबायल दिलो जायत, पूण तुमचो हो हट्ट तुमचो दुस्मान जावंक दिवं नाकात! वेळ पासार करूक थोडो वेळ मोबायलार खेळ्ळे म्हणून काय ना! पूण एक लक्षांत दवरात, मोबायलांतले खेळ खेळून एक व्हड खेळगडो जायना!! म्हाणून म्हणटां मोबायलाचो वापर गरजे पुरतोच जावंदी आनी तोवूय बी तुमच्या फायद्याचोच जावंदी. आतां मोबायलांत जावं लेपटॉपांत गुगल नांवाचो एक गुरुजी आसता. तो गुरुजी पुराय देशांतलें गिन्यान आमकां नॅटा वरवीं दाखयता वा शिकयता.
हें नॅट म्हणल्यार इन्टरनॅट. हाचेर आमी जायतें शिकूंक शकता. पूण इन्टरनॅटार जे येता ते सगलेंच सारकेंच आसतलें अशें ना हां, दोळे धांपून विस्वास करपा सारकें ना तें इन्टरनॅट. आमी समजुतायेन ताचो वापर करूंक जाय. खरें कितें, फट कितें हे पयलीं आमी समजूंक जाय. मनीस कितलोय हुशार असलो तरी तो चुकूंक शकता हें तुमकां मान्य आसा काय ना…? (भुरगीं हय म्हणटात ) आसात न्हय जाल्यार हें इन्टरनॅट मनशानीच केला हे विसरूंक फावना. मोबायल, लेपटॅाप, कंम्पुटर ह्या सारक्या सादनाचो गरजे पुरतोच वापर करपाचो, ह्या सादनाचो उपेग ही अयच्या काळाची गरज जावन पडल्या. बसात तुमी. ते पांचूय बसतात. बाई फुडें सांगता.
‘आतां म्हाका सांगात…! तुमी खूब शिकून व्हड मनीस जातले न्हय?’ सगलीं हय म्हणटात.
“तर रुद्रेश तूं सांग तूं शिकून फुडें कोण जातलो’ बाईन रुद्रेशाक विचारलें.
‘हांव खूब शिकून दोतोर जातलो’ रुद्रेशान सांगलें, फाटल्यान सगल्यांनी सांगलें आपूण इंजनेर जातलो, आदवोगाद जातलो, टीचर जातलो. वर्गांत असो बरोच आवाज जालो. बाईन भुरग्याक ओगी रावूंक सांगलें आनी ती फुडें सांगूंक लागली.
‘तर भुरग्यांनो, तुमी शिकून दोतोर जायात, आदवोगाद जायात, इंजनेर, टीचर जायात..! पूण पयलीं एक बरो मनीस जायात. वायट वेसनाच्या नादाक लागचें न्हय. नशे पासून पयस रावांत. दुसऱ्याक मजत करूंक फाटीं सरचें न्हय, सगल्यांक बरें आनी एकेच नदरेन पळयात. जाणट्याक मान दियात, अस्तुरेचो आदर करात. आमच्या भारत देशाचेर मोग करात. भारत आमचो देश हो संस्कृती प्रधान देश, आमच्या देशाची संस्कृती आमी सांबाळुया… तर म्हणात, भारत मातेचो जय !! भारत मातेचो जय!!
7875237830
अविनाश कुंकळ्ळकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
