शिकत रावात…..

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

भावंडांनो,
तुमी जाणात? तुमी,. शिकपी भुरगीं म्हळ्यार विद्यार्थी तशेंच शाळेचो खरो अळंकार आसा. तुमचे सोबीतकायेचेर शाळेची सोबाय तिगून आसता आनी उरताय.
भावंडांनो, शाळेंत तुमचें हें रूप पारखून तुमचे मानादीक शिक्षक तुमचेर फाव तशे संस्कार घालतात आनी तुमकां आकारांत हाडटात. तुमचेर शिस्त आनी वेवस्थेचे संस्कार घालून ह्या अळंकारावरवीं शाळेची सोबाय वाडोवंक यत्न करता. अशा वेळार भावंडांनो, तांकां तुमचे परीन तेंको दिवपाची गरज असता. तुमचे भितर सगळ्यांत पयलीं हे गजालींची जाण येवंक जाय आनी आमी शाळेची खरीच सोबाय आसा आनी आमी ती तिगोवन दवरप हें आमचें कर्तव्य आसा, जापसालदारकी आसा हाचें पावलां कणकणी भान दवरूंक जाय. देखून, तुमकां कांय गजालींची परवड करची पडटली. कांय गजालींची संवय लावन घेवची पडटली.
भावंडांनो, विद्यार्थी रुपान शाळेचो बरो अळंकार जातले जाल्यार शाळेंतल्या कांय गजालीं वांगडाच भायल्योय कांय गजाली तुमी आंगात सांबाळच्यो पडटल्यो. शाळेंतल्यान वाचन, लेखना वांगडाच आचरणय म्हत्वाचें आसता. बऱ्यो गजाली आचरणांत हाडप हें दरेक भावंडांक चड म्हत्वाचें. देखून पुस्तकांतल्या गिन्याना वांगडाच तुमकां अणभवाचें गिन्यान चड श्रेष्ठ प्रतीचें आसता.
तुमी भरपूर खेळचें. खेळूंकच जाय. ते बगर कूड कार्यरत उरची ना. पुणून तुमी आभ्यासय करपाक जाय हें त्या खेळाच्या नादांत विसरूंक जायना. मनशान सदांच शिकत रावूंक जाय. दुसरो आपणाक शिकयतलो हे भावनेन शिकपाक रावूंक जायना. स्वता शिकत रावचें हातूंतच तुका व्हडपण मेळटा. श्रेश्ठ्त्व येता. अभ्यास आनी कश्ट ह्या गजालीं वरवीं संवसारांतल्या. असाध्य गजाली साध्य जावंक पावता. शिक्षणाच्या आदारानूच मनशान उणें उलोवचें आनी चड आयकून घेवचें. पुस्तकांक आपले इश्ट मानचे, ग्रंथांक गुरुसमान लेखचे, ह्या शिक्षणा वरवींच, दुसऱ्यांच्या सुखदुखांत वांटेकार जावचे वा आदार जावपाक वावुरचें. भोंवतणचे उदरगतींत आपले परीन चानयेवांटो उखलून नेमान वावुरचें.
भावंडांनो, देखून सांगतां, तुमच्या वांट्याक येतल्या दरेक अडचणींचेर मात करून मुखार शिकत रावात. शिक्षण अर्द्यार सोडूं नाकात. अभ्यासांत येवपी येस हे दैवी देणें वा चमत्कारीक नासून तुमच्या कश्टांचेर साद्य जावपी येस आसता. देखून हे कश्ट तुमी तुमच्या आंगांत बळावपाचो यत्न करात हां तुमकां बरी भलायकी आवंडेतां बरें तर.. येयात

  • उल्हासभाई