भांगरभूंय | प्रतिनिधी
भुरग्यांनो,
आमचे भोंवतणी वेगवेगळे तरेचीं मनशां रावतात. दरेकल्याचो सभाव वेगळो आसता. मायेस्त, रागीट, दानी, म्होवाळ उतरांचे पुणून कपटी मनाचे, सदांच दुसऱ्यांक मजत करपी, कांय जाण मजत करतात पुणून त्या बदलाक दुसऱ्यांचे दुबळे परिस्थितीचो लाव घेतात. कांय जाण आपणाक कांयच मेळय नासतना फकत दुसऱ्यांचेच बरें करपाक वावुरपी आसतात.. अशीं साबार तरांची मनशां आमचे भोंवतणी घोळटात. तुमच्या शेजरा रावपी लोकांक पळयतकच तें तुमच्या मतींत येतलेंच. तांच्या सभावा प्रमाण तीं वागतात आनी तांचो सभाव मतींत घेवन आमी तांचे कडेन ते तरेन वागतात. कारण तांचे सावन आमकां आमचें लुकसाण करून घेवपाचें नासता. आमकां आमच्या घरच्यांनीं तशी सांगणीच दिल्ली आसता. देखूनच वेळा प्रसंगार आमी कांय जाणा सावन चार पावलां पयसूंच रावतात. खरें आसा न्हय भावंडांनो ?
भावंडांनो, मनशाचे वागणुकीचेर तशेंच तांच्या सभावाचेर उजवाड घालून तातूंतल्यान देख घेवपाची एक काणी तुमकां सांगतां. आयकात..
सखाराम नांवाचो एक शेतकार आशिल्लो. तो आस्पतीन दुबळो आशिल्लो. तो आपले शेतांत काम करून वर्सभर पुरो अशें पीक काडून ताचेर आपलो संवसाक चलयतालो. ताका एक चलो आशिल्लो. नांव ताचें आदित्य. तो हुशार आशिल्लो. सभावान मायेस्त, शेजाऱ्यां कडेन मायेमोगान उलयतालो, वागतालो आनी कोणाकय कामांत मजत करतालो. अशें सखारामाचें कुटूंब आशिल्लें.
एका दिसा कसल्या तरी दुयेंसाची लागण जावन सखारामा कडेन आशिल्ल्या दोन बैलांमजगतीचो एक बैल मेलो. बैलांचें जोत घालून शेत नांगरपाचें उरलें. दुसरोय बैल अशक्त जाल्लो तें पळोवन सखाराम भिलो. शेताचें काम कशें करप? ह्या विचारानूच सखारामाचेर आकांत आयलो. घरांत पयशेय नाशिल्ले. शेवटाक गांवच्या भाटकारागेर वचून थोडेशें रीण घेवपाचें सखारामान येवजिलें. तो भाटकारागेर गेलो. तसो भाटकार नांवा प्रमाणूच गिरेस्त आशिल्लो. तो गरजेवंत लोकांक कळंतराचेर रीण दितालो. मात रीण फारीक करून घेतना रिणकाऱ्याक बरोच नाडटालो. रिणकाऱ्याक रीण फारीक करूंक जमलें ना जाल्यार भाटकार रिणकाऱ्या कडल्यान मालकीच्यो कसल्योय वस्तू काडून घेवन रीण फारीक करून घेतालो.
सखारामान आपली गरज भाटकाराक सांगली. दुश्ट आनी सुवार्थी भाटकारान सखारामाक नाडपाची हीच वेळ योग्य आसा अशें येवजून सखारामाक आपल्या उलोवण्यान भुलयचो. आतांच्या काळांत शेताचो वावर कोणाक परवडना. कामेऱ्यां मेळनात. सैमीक संकश्टानी पीक चड येना. उरफाटें रीण वाडट रावता. अशो गजाली सांगून भाटकारान सखारामाक आपली एक बोकडी दियत सांगलें हें पळय तूं ही बोकडी व्हर. ही बोकडी दिसाक धा लिटर दूद दिता. तिचें दूद इतलें गोड आसा की त्या दुधाखातीर लोकांची मागणी वाडतूच रावतली. तूं त्या दुधाचे जोडीचेर रोकडोच गिरेस्त जातलो. तुज्या घरांत केन्नाच पयशे उणे जावचे नात. तूं व्हरूच ही बोकडी अशें सांगून भाडकारान बोकडी सखारामाक दिली. आनी तिचे बदलाक सखारामाची शेताची जमीन आपणाक घेतली. सखाराम बोकडेक घेवन घरा आयले आनी दुसऱ्या दिसा शेताचे जमनीचीं कागड पत्रां घेवन भाटकारागेर गेलो. भाटकारान सखारामा कडल्यान बोकडेच्या बदलाक शेता जमीन दिल्या अशें बरोवन घेतलें आनी ताका ताच्या घरा धाडलो.
दुसऱ्या दिसा सावन सखाराम बोकडेचें दुद काडूंक लागलो. पुणून भाटकारान सांगिल्ले प्रमाण ताका दूध मेळना जालें. तरी दोन-तीन लिटर दूद मेळटालें तें विकून सखाराम आपलें कुटूंब चलोवंक लागलो. भाटकारान आपणाक पुराय फटयला म्हणपाची गजाल ताणे घरकान्नीक आनी आदित्याक सांगली. पुणून गेल्ली जमीन कशी मेळोवप हे विशीं कांयच उपाय ताका येवजलो ना.
मात, आपसुवार्थी भाटकारा कडसून शेता जमीन कशी मेळोवची हे विशीं आदित्य सदांच येवजितालो. आनी एका दिसा ताका एक युक्त येवजली.
म्हयन्या भितर गांवांत खबर पातळ्ळी सखारामागेर जादवाची बोकडी आसा. तिचें दूद पिल्यार जाण्टे मनीस तरणाटे जातात. तांका कसलीय पिडा-दुयेंस जायना. तशेंच दूद पितल्याच्या घरांतली धन-दौलत वाडट रावता. ही खबर भाटकाराच्या कानार पावली. पयलीं ताका खरेंच दिसलें ना. पुणून गांवांत चवकशी केल्या उपरांत तें खरें आशिल्ल्याचें ताका कळ्ळें. कारण जाणट्या मनशां बरोबर गांवांत तरणाटे भोंवतना दिसताले. ताच्या मनांतलो सुवार्थ वाडीक लागलो. तो वेळ वगडाय नासतना शेताचे जमनीचीं कागदपत्रां घेवन सखारामाच्या घरा गेलो. भाटकाराक पळोवन सखारामागेर बोकडेची मागणी करपाक लोक अचकीत प्रमाणांत जमले. पुणून भाटकारान सगळ्यांक भंय घालून कागद-पत्रां सखारामाक दियत ते बोदडेची मागणी केली. सखाराम सांगता तितलें मोल दिवपाक भाटकार तयार जालो. शेवटाक ना ना म्हणटा सखारामाच्या आदित्यान हेर लोकांच्या परस चड पयशे घेवन तशांच बोकडे बदलाक शेता जमीन माफ केली अशें भाटकारा कडल्यान बरोवन घेवन ताका बोकडी परत दिली. भाटकार उमेदीन बोकडेक घेवन आपल्या घरा आयलो.
दुसऱ्या दिसा सकाळीं भाटकार बोकडेचें दूद पिलो आनी उमेदीन घराच्या दारा भायर येवन उबो रावलो. आपूण आतां लोकांक तरणाटो दिसतलों ह्या विचारान हड्डें फुडें काडून तो दारातूंच घरा मुखावयल्या वाटेन वचपी लोकां कडेन पळयत उबो रावलो. पळयतां पळयतां भाटकार अजापलो! गांवांतले जे जाण्टे मनीस तरणाटे जाल्यात म्हण ताच्या कानार खबर पाविल्ली तेच जाण्टेले जे इतले दीस दिश्टी पडनाशिल्ले ते जाण्टे अवस्थेंत मुखावयली वाट चलून वताले. तांच्या मदीं सखारामालो चलो आदित्याय आशिल्लो. भाटकाराची नदर आदित्याचेर पडली.
आदित्य मात भाटकाराक पळयत मुमुरख्यांनी हांसत वाटे वयल्यान मुखार वतालो.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
