भांगरभूंय | प्रतिनिधी
उबाळेची गरमी पडूंक सुरवात जाल्ली. सगळो दोंगर आनी दोंगरावेलीं वनस्पत उदकाक आशेल्ली. शमीचो रुख तर सामकोच रागार आशिल्लो. रागाच्या नेटार आपल्या कांटेरी ताळयो हालयतालो. हो ताचे मदीं जाल्लो बदल पळोवन बदल पळोवन आशीक- कुशींची सगळीं झाडां लेगीत भियेल्ली. ताचे कुशींत आशिल्या चिंचाऱ्या रुखान म्हणलें,
“तुगेलें कितें जालां बाय, कित्याक खातीर तूं फुगलां?
शमीचो रुख हांसूंक लागलो, “तुमी कित्याक म्हजे विशीं हुस्को परगटायतात?
“आमी? पिशें बी लागलो गो तुका? पेत्रोलेचे वालीन पच्च करून म्हणलें .
“ सारकें बाय तुजें, पयलीं सावन पिसायच ती.” हुस्केच्यो झोंपान सांगलें.
“व्हय सारकें तुमचें. आसाच हांव पिसाय. पूण तुमी कितलीं तांदळा भशेन धवीं आसात? सट्ट करून सगळ्यां वनस्पतींनी आपल्यो मानो घुंवडायल्यो.
“ हांव पिशें जालां? ही गजाल खरी न्हय. पूण तुमी म्हाका केन्ना विचारलें व्हय? त्या रस्ताद बोंकड्यांनी पळयात म्हाका कशें बुड्डिलां – पिसुडलां तें. एक लेगीत कोंबरी धरना म्हाका. ”
“ आवोयस ! खरें मगे. हाचेर उपाय सोदचो पडटलो” अशें म्हणून आपलें दुख्ख परगटावन सगळ्यांनी एकाच वांगडा सुस्कारो सोडलो. त्या सुस्काऱ्या भरशीं वारें तयार जालें. तें वारें तांच्या खांदयांनी वचून घुसलें. खांदयो तालार धोलपाक लागल्यो. इतल्यात शमीन रुखाक म्हळें,
“एक बोकडे पील हांगां येता. रानांत तें शेंणलां. तें पळयात…”
“देवा सायबा, काकुळट पिलाचीं !.. सगळ्यां रुखांनी आपल्यो खांदयो हालोवंक सुरू केल्यो. पील शमीक तेंकोवन आयलें.’’
“म्हज्या मोगाच्या इश्टांनो, कांय वेळ असोच तुमी वारो तयार करता. एक नाटक करूया’…शमीचो रुख पिशें लागिल्लें भशेन हांसपाक लागलो. विचित्र आवाज करूंक लागलो. सगळीं अजापीत जालीं. कांय खिणांत शमीन हळदुवीं, धवीं आनी गुलाबी रंगाच्या फुलांनी दोळे मोठे केले. आपल्यो खांदयो अदीक नेटान हालोवंक सुरू केल्यो.
“काय बोरें पोर तूं दिसता, धव्या-धव्या रंगान ल्हेवेन न्हेसता.”..
चुकोन रानांत पावता, थंड थंड वारो व्हांवता..!!!
शमीचे बाराबर सगळीं झाडां गीत गावपांत गूल्ल जाल्लीं. इतल्यांत शमीच्या रुखान आपले कांटेरी जाळें पिलाचे सरभोंवतणी घुस्पयलें. कांट्या- कुंट्यांनी बारकें पील घुस्पटलें. रडूंक लागलें. हें पळोवन झाडां थांबलीं. शमीन आपले कांटेरी दांत दाखोवन व्हडल्यान हांसलें.
“ल्हे … ल्हे..ह.. लें …लें.. ऽ..ऽ..ऽ…सोडात म्हाका? कांटे तोंपूं नाकात. देवाक भियात!…“ ,, ल्हे .. ल्हे…ह.. लें …लें.. ऽ..ऽ…!!!
“ पळय पोरां ! आमी आवाज करीनात. थेट कास करतात. तुमीच न्हय तीं, म्हजी ल्हवं आनी पानां बुड्डून खातालीं. आतां समजली, भिरांत कशीं आसता ती? शमी पिशावरीं उलयतालो. सगळे रुख ताका भियेवन कांचवेल्ले. पूण बोकडे पिलाचें रडप तांचे काळीज चिरून गेल्लें. शमीचे दृश्टपणा आवडली ना.
म्हशिंगां रुखान आपल्यो खांदयो खाला घाल्यो. कांय सांगो आनी फुलां सकयल शिंवरायलीं. रुमडान आपल्यो खांदयो हालोवन कांय गोड रुमडां फळां जमनीर शेंवटिलीं. तरीय पील उपाशीच रावलें. पिलान पांय मात्शे हालयलें. आवाज केलो.
“… ल्हे ..ह… ल्हे.. लें …लें. ऽ..ऽ…ऽ…ऽ…” पिलाची काकुळट पळोवं नज जावन रुखांनी एक मांडणी रचली. तीं कुरुवांनी एकामेकांचे लागीं फुतफुतलीं. आनीक नेटान आपल्यो खांदयो हालोवंक सुरू केल्यो. वाऱ्यान शमीचे कांटेरी जाळें सुटलें. बोकडे पील खोशी जालें. पुराय कुडींतल्यान रगत व्हांवतालें.
“तूं एकटें रानांत कशें आयलें? चिंचाऱ्यान विचारलें.
“ म्हजी आवय म्हजो मोग करीना. म्हाका भूक लागता. तेन्ना पोटभर दूद दिना. देखून रागान हांव कळपांतल्यान पळून आयलें. ”
“शी बाय! सगळीं एकामेकांचो मोग करतात. व्हडल्या मनशाचीं सांगणी आयकूंक फावो. कोडू लिंबाचे रुखान समजायलें.
“ बरें मावशे ! चूक जाली म्हजी.” इतल्यांत थंय राखणो, बोकडे पिलाचीं आवय- बापूय पावलीं. आपल्या पिलाची जाल्ली दशा पळोवन बोकडो सामको शिंवाचे भशेन सगळ्यांचेर फुरफुरलो.
“आरे, तुमच्यो बोकड्यो शमीचीं पानां खातात मरे? म्हणून आयज राग काडलो तिणें. ” राखण्यान तांका समजणी दिली.
“ सैमाचोच नेम आसता. जाका भूक लागता आनी आवडटा. तें खाण तीं खातात? तेन्ना बोकडे पिलांचीं चूक ना. बोकड्यान शमीक लेखून म्हणलें.
“हें खरें आसलें तरीय, आमकां भोगपी दुख्ख तुमकां कशें कळना ? शमीन प्रस्न केलो.
“आगो, शमी ! बोकड्यो सैमीक तरेन तुमचीं पानां दांतांनी चाबतात. तांचे जिबेक फकत लाळ उरता. सैमांतलीं वनस्पत तुमचीं जतनाय घेता. देखून तर तुमी फुलतात – फळटात राखण्यान अदीक स्पश्ट केलें.
“ सामकें खरें तुजें. देवान आमकां धर्तरेची राखण करूंक निर्मणी केल्या. संवसाराच्या उपेगाक आमी आसात. देवाच्या आशिर्वादान रावूं या. संत्र्याच्या रुखान सगल्यांक समजायलें.
“ हांव सगळ्या खातीर जगतलें. हांव सैमाचे नेमान चलतलें. हांव उदक, वारें आनी वोंत देवाच्या आशिर्वादान घेतां. म्हणून देवाचें देणें म्हाका लागता. आयज सावन हांव सगळ्यांचो मोग करतलें. शमीन सांगलें. हीं तिची उतरां आयकून बोकडे पील धांवत गेलें… ल्हे ..ह… ल्हे.. लें …लें. ऽ..ऽ..ऽ…करून
शमीचे रुखाक खोशयेन वेंग
मारली…
विशाल सिनाय खांडेपारकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
