वेळार येवचें, वेळार काम करचें

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

पंचायतीं कडेन संबंदीत हजारभर कर्मचाऱ्यांक वेळाचें म्हत्व पटोवन दिवपाचें मनार घेतलां तें सरकारान तडीक व्हरचें. नाजाल्यार बायोमॅट्रिक्स यंत्रां घेतलीं आनी मोडटकच तीं…..

नोकरेंत कायम जायनात, तो मेरेन दरेक कर्मचारी सामको घाम गळोवन काम करता. दुसऱ्याचें काम पसून करपाक फाटी फुडें पळयना. मात, एकदां कायम जालो काय मागीर स्वताचें काम करपाक पसून ताच्या जिवार येता. तातूंत ताई, भाई, बाबा, काकान ताका कामाक लायिल्लो आसल्यार तो सायबाकूय शाणपणां सांगपाक फाटीं फुडें पळयना. ह्या कामचुकार कर्मचाऱ्यांचें एक खाशेलेंपण म्हणल्यार उसरां कामार येवप. सकाळ, दनपार च्याक वचप. कांय जाण स्वताच्या कामां परस सायबांचीच कामां करपाची उमेद दाखयतात. थोड्यांक ज्या कामा खातीर घेतल्यात तें कामूच सारकें करपाक येना. ते लोकांची सेवा कितें करतले? आॅफिसांत कामा निमतान आयिल्ले लोक म्हणल्यार आपल्या भाटांतले मानाय, कामेरीं आशिल्ले भशेन तांचे कडेन वागपी कर्मचारी तर खोटल्यांनी मेळटले. अर्थांत कांय प्रामाणीक, नितळ मनाचे कर्मचारी आसात, म्हूण राज्याचें प्रशासन चलता. फक्त सरकारीच न्हय, तर खाजगी मळाचेर पसून असले कर्मचारी पळोवपाक मेळटात.
दोन दिसां पयलीं गोंयांतल्या सगल्या 191 पंचायतींच्या कर्मचाऱ्यांचेर हाजेरी खातीर बायोमॅट्रीक्स यंत्रांची सक्ती करपाचो निर्णय सरकारान घेतला. सध्या कांय पंचायतींनी तीं आसात. थोडीं चलनात. मात, सगल्या पंचायतींनी तीं बसयतकच उसरां येवपी कर्मचाऱ्याक वेळार येवपाची संवय लावन घेवची पडटली. बस चुकली, उठपाक उशीर जालो… असलीं निमतां चलचीं नात. बीडीओ वा पंचायत संचलनालयांत मध्यवर्ती सर्वराच्या आदारान खात्याचे मुखेली हाजेरीचेर देखरेख दवरतले. विशेश म्हणल्यार हाजेरीचो दर दिसा नियाळ घेवपाचो आदेश पंचायत मंत्र्यान दिला. निदान ह्या निर्णयाक लागून पंचायत कर्मचारी वेळार येतले अशी सरकाराक आस्त आसा. तो नियाळ मात चुकनासतना घेवपाक जाय. पळोवया. गोंयांतल्या सगल्या पंचायतींनी मेळून सातशें वयर कर्मचारी आसात. वयर बीडीओ, पंचायत संचालनालयांत मेळून तिनशे कर्मचारी. सगल्या पंचायतींनी एक सेक्रेटरी, एक क्लार्क. कांय कडेन दोन ते चार क्लार्क पसून आसात. ह्या कर्मचाऱ्यां मदल्या थोड्यांक तरी वेळाचें म्हत्व कळ्ळें जाल्यार पंचायतीचो कारभार आनीक नेटान जातलो. गांवाची उदरगत जातली.
वेळाक खूब म्हत्व आसता. देखून कर्मचाऱ्यांनी कामार शिस्त पाळप गरजेचें. नोकरी करता ताचो तांकां पगार मेळटा. थारावीक काळांत पगारवाड मेळटा. बरें काम करता ताका बडटी मेळटा. नोकरी म्हणल्यार आळस, कामचुकारपणा, मातयेच्यो कायली मारप न्हय. ती एक जापसालदारकी. कर्तव्य. कार्यालयांत कामाक येतात ते लोक आपले धनी अशें मानून वागपाक जाय. कितले कर्मचारी करतात हें? हांगा दाखल्याचेर एक सय मारपाक पसून जेवणाचो वेळ जालो, दोनाक यो अशें सांगतात. जल्माच्यो नोंदी लोकांकूच सोदपाक लावपीय कर्मचारी आसात. चडश्या कार्यालयांनी चार फावटी मारले बगर काम जायचना. चिरीमिरी दिवपाची परंपरा सुरू जाल्या, ती हेच खातीर. तेन्ना वेळाचें बंधन कर्मचाऱ्यांचेर घालां, तशेंच वेळार काम जातलें, हें पळोवप ही पसून सरकाराची लागणूक. पंचायतींत लोकांची गर्दी आसता. गांवांतल्या गांवांत जाल्ल्यान पंचायत कर्मचारी, सरपंच, सेक्रेटरी हांची वळख जाल्ली आसता. देखून सगल्यांकूच कामाचे बाबतींत अडचण येना. तरीय सगल्या कर्मचाऱ्यांनी थारावीक वेळान काम हातामेकळें करूंक फावो. सरकारी कार्यालयांनी खंयचें काम कितल्या वरांनी, दिसांनी करचें हाची एक वळेरी दरवर्सा उजवाडाक येता. अर्थांत कांय कर्मचारी ती कोयराच्या बास्केटांत उडयतात, ती गजाल वेगळी. तेन्ना पंचायत मंत्री, पंचायत संचालकांनी थळाव्या सरपंचांक विस्वासांत घेवन ह्यो सगल्यो समस्या जाग्यार घाल्यार बऱ्यो. लोकांनीय ग्रामसभेंत कोण कामचुकारपण करता जाल्यार तें सरपंचाचे नदरेक हाडून दिवपाक जाय. ताचे आड आवाज उठोवपाक जाय.
पालिकां कर्मचाऱ्यां खातीर काॅमन केडर करपाचें कांय वर्सां पयलीं थारिल्लें. कांय पालिकांनी थाराव घेवन ताका संमतीय दिल्ली. म्हणल्यार वाळपय पालिकेंत काम करपी कर्मचाऱ्याची दिवचल पालिकेंत बदली, कंत्राटी कर्मचाऱ्यांक नोकरेंत कायम करप…. पूण पालिका कर्मचाऱ्यांचो विरोध जाल्ल्यान उपरांत ती फायल आडकून उरली. आतां ती शेणल्या आसतली!! एकाच जाग्यार पंदरा, वीस वर्सां उरले उपरांत कर्मचाऱ्या मदीं एक प्रकारचो आळस येवप सभावीक. पंचायतीं कडेन संबंदीत हजारभर कर्मचाऱ्यांक वेळाचें म्हत्व पटोवन दिवपाचें मनार घेतलां तें सरकारान तडीक व्हरचें. नाजाल्यार बायोमॅट्रिक्स यंत्रां घेतलीं आनी मोडटकच तीं तशींच दवरलीं, जाल्यार ह्या निर्णयाक कांय अर्थ उरचो ना.