वृत्ती बदलपाची गरज

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

मोडांत, हुंवारांत व्हडले- व्हडले रुख हुमटून पडटात, मात तणाक कांयच जायना. तें सदचे भशेन जियेत आसता. तांचे भशेनूच आमचे कांय सरकारी कर्मचारी, अधिकारी. केदेंय व्हडलें संकश्ट येवं, ते आपली काम करपाची पद्दत बदलतलेच, हाची खात्री प्रत्यक्ष ते स्वता पसून दिवपाक शकनात. तणा भशेन तिगून रावपाची तांची वृत्ती. ती कायम तिगून उरता. निवृत्ती मेरेन. कोण तांकां कांय करपाक शकनात. अर्थात सगलेच कर्मचारी, अधिकारी तशें नात, प्रामाणीकूय आसात, म्हणूनच तर सरकारी प्रशासनाची गाडी चलता. लोकांचीं कामां जातात. राज्याची उदरगत जाता. सरकारी कर्मचारी जितले कार्यक्षम तितलें राज्य… आनी पर्यायान देश मुखार पावलां मारता. भारताक म्हासत्ता करपाची आसा जाल्यार सगल्यांनी चडांत चड प्रामाणीक, परोपकारी आसचें पडटलें. मुखार आयिल्लें काम फटाफट सोंपोवचें पडटलें. यत्न केल्यार हें सहज शक्य आसा. कांय विदेशी देश हें करतात, मागीर आमकांच कित्याक शक्य ना??
सगल्या सरकारी खात्यांक अचकीत भेट दिवपाचो निर्णय मुख्यमंत्री दो. प्रमोद सावंत हांणी घेतला. येवकार. कांय वर्सां पयलीं मुख्यमंत्री मनोहर पर्रीकार अशेच कार्यालयांक भेट दिताले. तेन्ना ते खंयच्याय खिणाक येतले, ह्या भंयान सगले कर्मचारी वेळार हाजीर रावताले. दो. सावंत हांणीय कोणाक कळयनासतना अचानक अशी भेट दिवपाक जाय. तांणीच कित्याक सगल्या मंत्र्यांनी म्हयन्यांतल्यान दोन खेपो तरी गुपचूप कार्यालयांनी वचपाक जाय. खास करून, जंय सामान्य भौसाचो चड संबंद येता, जंय तांची कामा खातीर सदांच गर्दी आसता, अश्या कार्यालयांनी तर 2- 3 मंत्री, खात्याचे संचालक, आयएएस अधिकाऱ्यांनी वचून थंयच्या कामाची पळोवणी करप ही काळाची गरज जाल्या. सत्ताधारी राजकी फुडाऱ्यांच्या मुखेल वावुरप्यांनींय हें काम करूं येता. कारण तांकां सगलेच वळखतात अशें ना. कांय कार्यालयांनी सीसीटीव्ही कॅमेरेय बसोवपाक जाय.
सरकारी कार्यालयांनी कर्मचारी, अधिकारी कितल्यांक येतात? कितल्यांक घरा वतात? मदीं च्या पियेवपाक कितले फावटीं, कितलो वेळ भायर सरतात? वरिश्ठांचीं वैयक्तीक कामां करपाक कितले जाण नाच्च जातात? लोकांचीं कामां कितल्या वेळांत वा दिसांनी करतात? लोकां कडेन कोण कशे वागतात? कर्मचारी कामां आपूणच करतात काय हाता सकयल्या कर्मचाऱ्यां कडल्यान करून घेतात? कोण कोणाचो मानसीक छळ (हॅरेसमेंट) करता? एक फायल हाता वेगळी करपाक कितलीं वरां लागतात? कोण कितलीं वर्सां एकाच जाग्यार काम करता? कोण वीणकाम, भरतकाम करतात? कोण इस्पिकांनी खेळटात? कोण झेम काडटा? कचेरेक गरज आसता तेच दीस कोण रजा घेतात?…… वेगळ्या वेगळ्या खात्यांनी साबार तरांचे कर्मचारी, कामगार. सगल्यांचेर सरकाराची बारीक नदर जाय. कार्यालयांनी फेस रिडींग यंत्र आसाच, अल्कोमिटरुय दवरल्यार बरो. फाटीं जांचे कडेन कामां जायनात, जे निवृत्ती कडेन पावल्यात, जांची भलायकी बरीं आसना, तांकां व्हीआरएस दिवपाची घोशणा जाल्ली. तशी वळेरीय सरकारान मागयिल्ली. मागीर ते येवजणेचें कितें जालें तें कळूंक ना.
फटाफट काम शिकून घेवपी, प्रामाणीकपणान आळस करीनासतना तें करपी, किरकीर करीनासतना ड्युटी करपी, वेळ पडल्यार दुसऱ्यांक मजत करपी बरेच नवे, आदले कर्मचारी, अधिकारी आसात. तांकां वेंचून जादा इन्क्रिमेंट, प्रमोशन, निवृत्ती उपरांत मुजतवाड दिवंक फावो. लाचार, लागोळ्यांक, मस्को मारप्यांक चार हात पयसूच दवरल्यार बरें. हो आपलो, तो तांचो हो भेदभाव सरकारी प्रशासनांत तरी नाका. ”बऱ्या प्रशासना खातीर सगल्यांनी आपल्या वावराक न्याय दिवप म्हत्वाचें. तसले खूब अधिकारी, कर्मचारी आसात. पूण कांय कर्मचारी, अधिकारी सुस्तेल्यात”, अशें मुख्यमंत्र्यान पयर म्हणलें. कुशळटाय उदरगत खातें आनी हेर खात्यांच्यो येवजण्यो चालीक लावपा संबंदी तांणी नियाळ घेतलो. सरकारी येवजण्यो लोकां मेरेन पावोवपांत प्रशासनाची म्हत्वाची भुमिका आसता. ते खातीर सगल्यांनी आपल्या कामाक न्याय दिवपाक जाय, अशेंय तांणी सांगलें. पगारा खातीर आमी करतात, त्या कामाक न्याय दिवप ही आमची प्रत्येकाची लागणूक. पूण, सगलेच तशें नासतात. त्या आळशी जांवय, सुनांक सरकार कितलो तेंप सांबाळून घेतलें? विचार करचो.