भांगरभूंय | प्रतिनिधी
शेतकार आपलें पयलेंच पावल ते पांच दिसांचे वाटेर मारतांच ताका आपल्या धनयाचे पयले बुद्धीचो उगडास येता. मागीर शेतकार आशिल्लो तसोच आपल्या वीस दिसाचे वाटेन वचपाक लागता. आनी …
एका गांवच्या दोंगरार एक गरीब जोडपें रावतालें. घरकार जुझे हो शेतकार आशिल्लो, जाल्यार ताची घरकान्न रॉजमारी घरकाम करताली. हो संवसार करतना तांकां खूब अडचणी येताल्यो. आपले गरीबेक लागून जुझेन एक दीस घरकान्नीक म्हणलें, “हांव चाकरी करूंक दुसऱ्या गांवांत वतां. म्हाका घरा परतुवपाक चड वेळ लागतलो. पूण हांव तुका विस्वासी रावतलों म्हण भास दितां. तूंय बी म्हाका विस्वासी रावतली म्हण भास दिवंशी?’’
घरकाराच्या दुखेस्त उतरांनी रॉजमारीच्या दोळ्यांत दुकां उबीं रावलीं. “हय, म्हज्या मोगाच्या घरकारा. हांव तुज्या परतुवपाची म्हज्या दोळ्यांत तेल घालून वाट पळयतलीं, आनी म्हज्या जिवितांत तुका सदांच विस्वासी रावतलीं.”
मोगाची आनी एकवटाची नवी कबलात उद्गारून दोगांयनी एकामेकांक एक घट आदेवसाची वेंग मारली; आनी कांय खिणांत चाकरेचे आशेन जुझेन दुसऱ्या गांवची वाट धरली.
नव्या गांवांत पावतकच रोखडीच जुझेक चाकरी मेळ्ळी. खुशालभरीत जायत ताणें आपल्या धनयाक सांगलें, “म्हजे नोकरेचो सगळो पगार तूं म्हाका, म्हज्या घरा परतुवपाच्या वेळारूच दी आं.’’ हें ताचें सांगणें धनयान खोशे मनान मानून घेतलें. पोट तिडकेन आनी प्रामाणीकपणान वावर करता-करता शेतकाराक वीस वर्सां केन्ना त्या गांवांत पासार जालीं समजलेंच ना… आतां तो आपल्या घरा वचपाक चितूंक लागलो.
“म्हजो घरा परतुवपाचो वेळ जालो सायबा. म्हजी जोडिल्ली जोड आतां म्हाका दी.’’
पूण शेतकाराचें मागणें आयकून धनयान ताका जाप दिली. “तुवें वीस वर्सां पोटतिडकेन वावर करून भरपूर दुडू जोडले. पूण हांव तुजे मुखार एक संद दवरतां. तुवें दोन वस्तूं मदली एक वस्त वेंचून काडूंक जाय. दुडू वा तीन बुद्धी. दोन दिसांचो वेळ आसा तुजे लागीं.” धनयान ताका सांगलें.
रातभर चिंतून जुझेन दुसऱ्याच दिसा येवन धनयाक म्हणलें, “म्हाका दुडू नाकात. पूण तुज्यो तीन बुद्धी जाय.”
“बरें आसा. तर आयक, जिवितांत केन्नाच आडमार्ग घेवं नाका. आस्कांवांत चड चवकशीदारपण करूं नाका. तातूंत तुज्या जिविताचो अंत जावूं येता. आनी तिसरी गजाल, रागाच्या भारांत केन्नाच कसलोच निर्णय घेवं नाका. कारण तुका त्या निर्णयाचो, तुजें जिवीतभर काबार जायना तितलो पश्चाताप जावूं शकता.”
ह्यो तिनूय बुद्धी दिले उपरांत, धनी शेतकाराक आपल्या घरांत भाजिल्ले तीन व्हडले उंडे काडून दिता आनी म्हणटा, “हे जे दोन उंडे आसात, ते तूं तुजे वाटेर खा आनी हो पोंदाक आसा तो तिसरो उंडो तूं तुज्या घराब्याच्या सांगातान तुज्या घरा पावतोच खा.” शेतकार ताका दिनवासता आनी आपल्या घरची वाट धरता.
पयल्याच दिसा घरा परतना वाटेर ताका एक भोंवडेकार मेळटा.
“तूं खंय वता?”
“वीस वर्सांनी, वीस दिसांचीं वाट चलून म्हज्या घरा हांव वतां.”
“तूं कांयच भिवूं नाका. हांव तुका पांच दिसांनी घरा पावपा सारकी एक आडमार्गाची वाट दाखयतां.”
शेतकार आपलें पयलेंच पावल ते पांच दिसांचे वाटेर मारतांच ताका आपल्या धनयाचे पयले बुद्धीचो उगडास येता. मागीर शेतकार आशिल्लो तसोच आपल्या वीस दिसाचे वाटेन वचपाक लागता. आनी त्या आडमार्गा वाटेर लिपून आताक करूंक रावतल्यांक चुकता.
चलता- चलता रात जाता. शेतकार रातचो कोणागेर तरी रावपाचो आदार मागता. तांच्या घरा भायल्या एकसुऱ्या कुडांत तो न्हिदता. रातच्या भारार ताका आपल्या कुडा भायर व्हडल्यान एक आवाज आयकूंक येता. जागो जावन सट्ट करून तो उठ्ठा. आपल्या कुडाचें दार उगडूंक आपलो हात मुखार काडटा. इतल्यान ताका आपल्या धनयाचे दुसरे बुद्धीचो उगडास जाता. दार उगडपाचें सोडून तो आसलो तसोच परतून न्हिदूंक वता.
सकाळीं उठल्या उपरांत ताका त्या घराचो धनी रातीं घरा भायल्यान भोंवतल्या रानवटी वागाची खबर सांगता. ही खबर आयकून जुझेच्या जिवाक सू..ऽऽऽ जाता.
वीस दिसांनी शेतकार आपल्या घरा लागसार पावता. पयसुल्ल्यान आपल्या घराक पळोवन ताका व्हड संतोस भोगता. घरा कडल्यान मातसो आनीक लागीं पावतनाच ताका घरांत भितर उजवाड आसा तो दिसता. घराच्या जनेलांतल्यान जेन्ना तो आपली नदर भितर भोंवडायता, तेन्ना ताची घरकान्न रॉजमारी एका चल्याक गोपांत घेवन बशिल्ली ताका दिसता. जुझेची तकली सामकी पिशी जाता. रागाच्या भारांत ताका कितें करचें तें कांयच एक समजना. तांकां दोगांकय जिवेशीं मारचीं अशें ताका दिसता. पूण रागाचेर तो आपलो ताबो दवरता. सट्ट करून धनयाचे तिसरे बुद्धीचो ताका उगडास जाता. खर काळजाचेर जड फातर दवरून तो तांकां जिवेशीं मारपाचो निर्णय फाटीं घेता. ते रातीं तो आपल्या घरांत पांय दवरिना. पूण, घरा आनी गांव सोडून वच्चे पयलीं घरकान्नीक आमच्या त्या विस्वासपणाचो विचार करूनूच वतलों म्हण तो आपणा भितर एक निर्णय घेवन थंयच न्हिदेन भरमेता.
दुसऱ्या दिसा जुझे सकाळीं थंड मनान उठ्ठा. आपले घरकान्नीक मेळपा पासत आपल्या घराच्या दारार मारता. घरकान्न जेन्ना दार उगडटा, तेन्ना जुझेक पळोवन रॉजालीन खोशयेन भरता. तिचे खुशालकायेक शीम आनी मेर नासता. तसोच घराच्या दारारूच जुझेक आपले वेंगेंत ती धरता. पूण जुझे तिका पयस करता आनी आपल्या दोळ्यांनी दुकां भरून म्हणटा,
‘हांव तुका ह्या वीस वर्सांक विस्वासी रावलों; पूण तुवें म्हजो विस्वासघात केलो. तूं म्हाका विस्वासी रावंक ना. “
रॉजालीन थटाक जावन म्हणटा, ‘ना हें सगळें चुकीचें तूं उलयता.”
“तशें जाल्यार रातीं तुज्या गोपांत हांवें एका चल्याक पळयला. आमच्या घरांत ताका हांवें पळयला; तें कितें तर?”
“तो चलो म्हजो न्हवरो न्हय जुझे, पूण तो जावन आसा आमच्या दोगांयच्या रगताचो भुरगो. आमच्या मोगाची निशाणी ती. तूं चाकरी करूंक वीस वर्सां आदीं गेल्या उपरांत म्हाका कळ्ळें हांव आवयपणाच्या बेसार आसा म्हण. आयज आमच्या पुताक वीस वर्सां भरतात.”
हें आयकून जुझे आपले शुद्धींत येता. आपल्या गैरसमजाचें भोगसणें मागून घरकान्न रॉजालीनाक आपली एक घट्ट मोगाची वेंग मारता. भितर सरून पुताक मेळून तिगांय व्हड उमेदीन जेवणाच्या मेजार जेवंक बसतात. जुझे धनयान दिल्लो तिसरो उंडो आपल्या बायल-भुरग्या सांगाता खावपा खातीर मेजार दवरून कातरता. जेन्ना तो उंडो कातरता, तेन्ना त्या उंड्यांतल्यान मेजार दुडवांचो पावस पडटा. हें पळोवन तांचे सगळ्यांचे दोळे दिपकावतात. कळंतरा सयत जुझेक आपल्या कश्टांचें तें फळ मेळिल्लें. तिगांय आनंदभरीत जावन देवाक आर्गां ओंपतात…
मेलिसा सिमॉयस
म्हापशें
9822217845
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
