भांगरभूंय | प्रतिनिधी
हालींच गॉन्साल पिंटो मेळपाक आयिल्लो. तो आंगले उच्च माध्यमीक विद्यालयांतलो पयल्या बॅचीचो म्हजो विद्यार्थी. ताचे वांगडा ताची बायल आनी दोन भुरगींय आशिल्लीं. तो सद्याक गल्फाक एके विमान कंपनींत बऱ्या हुद्द्यार काम करता. पंदरा- सोळा वर्सांनी तरी आमची भेट जाल्ली. उच्च माध्यमीक विद्यालयांतल्यो साबार यादी ताणें उस्तून काडल्यो. आपले बायलेक आनी भुरग्यांक अभिमानान सांगल्यो. आमी शिक्षकांनी आपल्याचेर त्या वेळार विस्वास दवरलो आनी आपल्या कौशल्यांक वेळावेळार व्यासपिठां मेळोवन दिलीं देखून आयज आपूण ह्या पदार पावंक शकलों अशें ताणें आपल्या बायल- भुरग्यांक सांगलें.
वास्तवीक, तो एका सामान्य घरांतलो भुरगो. घरची अर्थीक स्थिती सामान्य. आवय घरांतच मेणवाती करून विकताली आनी येतल्या येणावळींतल्यान घर चलयताली. आपल्या पुताचेर तिचो पुराय विस्वास आशिल्लो. गॉन्सालानय आवयचें सपन साकार करपाचो ध्यास घेतिल्लो.
खरें म्हणल्यार णव्वदच्या दसकांतलो तो काळ. उच्च माध्यमीक विद्यालयां आनी महाविद्यालयां शारांच्यो फास्क्यो तोडून गांवांगांवांनी पाविल्लीं. अशेंच एक उच्च माध्यमीक विद्यालय माशें- काणकोणच्या निराकार शिक्षण संस्थेन स्थापन केल्लें. शिक्षक म्हूण आमी सगलेच नवे आशिल्ले. पूण विद्यालयाक आयज शिक्षण सचीव आशिल्ले सनदी अधिकारी प्रसादबाब लोलयेंकार, डॉ. नारायण देसाय, प्रशांत नायक हांच्या सारख्याचें फुडारपण लाबिल्लें.
त्या वेळार राष्ट्रीय सेवा येवजण, विद्यार्थी मंडळ, वसतीघर सारखे साबार उपक्रम राबोवपाची संद मेळ्ळी. भुरग्यांच्या आंगात प्रचंड उर्जा आनी सर्जनशिलताय आशिल्ली. तिका व्यासपीठ मेळोवन दिवप हें शिक्षक म्हूण कर्तव्य आशिल्लें. राष्ट्रीय सेवा येवजणेचीं शिबिरां, कला अकादमीच्यो एकांकी सर्ती, गोवा युवा महोत्सव म्हणल्यार भुरग्यांक घडोवपाच्यो कार्यशाळा आसताल्यो. भुरग्यांची चोवीस तास शाळेंत रावपाची तयारी आसताली. पालकांचो शिक्षकांचेर पुराय विस्वास आसतालो.
सर्ती वा हेर सादरीकरणां खातीर तयारी करतना आमी त्या त्या प्रक्रियेंत विद्यार्थ्यांक आस्पावन घेताले. ताका लागून तांचे खातीर ती फक्त सर्तींत वांटेकार जावपाची संद नासताली तर नवें शिकपाची संद आसताली.
एक उगडास जाता. काणकोणच्या भिरांकूळ हुंवाराचेर बरयिल्लें म्हजे ‘आत्मसोद’ ह्या एकांकीची तालीम चलताली. एके रातीं बारा वरांचेर तालीम सोंपोवन हांव विद्यालाच्या स्टाफ रुमांत येवन न्हिदलों. भुरगे थंयच सभाघरांत न्हिदपाचे आशिल्ले. तांकां हांवें दुसरे दिसा खातीर एक काम समजावन सांगलें. पुट्टो वापरून घराची वणत तयार करपाची आनी तिका वयर तांबडी माती आनी सकयल शेण सारोवपाचें. हुंवारांत कोसळिल्ल्या एका घराचो देखाव म्हाका उबो करपाचो आशिल्लो. सकाळीं उठ्ठगीच हांव सदांचे संवयेन सभाघरांत वच जाल्यार भुरग्यांनी हांवें सांगिल्लो वणटीचो देखाव तयार करून दवरिल्लो. भुरग्यांक निर्मिती प्रक्रियेंत आस्पावन घेतिल्ल्यान तांचे मदीं रंगमाचये विशीं निश्ठा तयार जाल्ली. त्या एकांकींतले अशोक फळदेसाय, केतन जाधव सारखे भुरगे आयज अभिनयाच्या मळार पर्जळटात. ह्या आनी असल्या साबार भुरग्यांनी आमकां शिक्षक म्हूण घडयलो अशें आमी सदांच मानतात.
खरो शिक्षक विद्यार्थ्यांच्या सहवासांत आयिल्ल्या आनी तांच्या सांगातान निश्ठेन केल्ल्या प्रयोगांनी शिकता आनी व्हड जाता. म्हजो इश्ट कविंद्र फळदेसाय अशेंच मानता. तोय असोच विद्यार्थी इश्ट आनी विद्यार्थी पिसो शिक्षक. दिसाचे दीस आपलो घरसंवसार सोडून विद्यार्थ्यांच्या सांगातान घालयतना ताचें लक्ष केन्नाच घडयाळी कडेन वचना.
शरेंद्र नायक आमच्या विद्यालयांत तेन्ना शारिरीक शिक्षण शिक्षक म्हूण वावुरतालो. खेळांगणाचेर शिस्त आनी निश्ठा शंबर टक्के आसपाक जाय ह्या मताचो तो. स्वता ह्या तत्वांक पाळो दिवपी. भुरग्यांनी शिस्त मोडल्यार तांकां केन्ना केन्ना शरेंद्राचो ‘प्रसाद’ आसतालोच. पूण खेळांत कौशल्य आशिल्ले भुरगे म्होंवां मूस कशे ताचे भोंवतणी चोवीस वरां घिट्ट्यो घालताले. खेळांप्रती शंबर टक्के निश्ठा म्हणल्यार कितें तें शरेंद्रा कडच्यान शिकचें. ताणे घडयिल्ले कितलेशेच विद्यार्थी आयज गोंयभरच्या विद्यालयांनी शारिरीक शिक्षण शिक्षक म्हूण वावुरतात. ते सगले आपआपल्या शाळांनी पुराय निश्ठेन काम करतात. कांय जाण राष्ट्रीय पांवड्यार खेळां संघटणांचे उंचेले जाळवणदार म्हूण योगदान दितात. ही निश्ठा आनी संघटण कौशल्य ते नकळटना शरेंद्रा कडच्यान शिकल्यात. आनी शरेंद्र लेगीत तांच्याच सांगातान आपूण व्हड जालां म्हूण मानता.
राष्ट्रीय सेवा येवजणेचीं शिबिरां आमी जाणून बुजून गांवगिऱ्या वाठारांनी घडोवन हाडटाले जंय सोंपेपणीं सोयी सुविधा उपलब्द नासताल्यो. भुरग्यांक आव्हानां स्विकारपाक शिकोवप हो हेतू आसतालो. केन्ना केन्ना रांदिल्लें जेवण सोंपतालें आनी कांय जाण उपाशीं उरताले. मागीर आमी एक नेम केलो. ज्या पंगडाचेर त्या दिसा खातीर जेवणची जापसालदारकी आसता त्या पंगडान हेर भुरगीं जेवले उपरांत जेवणाक बसप. जेवणखाण समिती जेवली म्हणटगीच त्या समितीच्या मुखेल्यान जेवप आनी तो जेवले उपरांतच कार्यावळ अधिकाऱ्यान जेवप. उद्देश असो कीं एकलोच जर उपाशीं उरलो जाल्यार तो कार्यावळ अधिकारी म्हणल्यार शिबिराचो मुखेली उपाशी उरचो.
आयज गोन्सालाक मेळटगीच ह्यो सगल्यो यादी परतून जाग्यो जाल्यो. शिक्षक म्हूण आमचे विद्यार्थी हें आमचें भांडवल. आमी तांकां जाणून बुजून निर्णय प्रक्रियेंत सामील करून घेताले. ते आमकां स्फूर्त दिताले. ते आमकां सुचोवण्यो करताले. ते आमच्यांतल्या शिक्षकाक सतत क्रियाशीळ दवरताले.
विद्यार्थी शिक्षकाच्या पांयाक हात लायता तेन्ना म्हाका शिक्षकाची कीव दिसता. ती आमची परंपरा खरी. पूण काळाक धरून ती मोडपाक जाय. गांधीजी म्हणटाले, ‘चरणस्पर्श मत करना’. विद्यार्थ्यांची सुवात पांयां कडेन न्हय तर शिक्षकाच्या काळजांत आसची. देखूनच, म्हजे विद्यार्थी म्हज्या पांयां कडेन न्हय, म्हजे वेंगेंत, म्हज्या काळजांत आसतात. तांणीच तर म्हाका घडयला अशें हांव मानतां.
अनंत अग्नी
9422439903
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
