भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आमी आमच्या भुरग्यांक ज्ञानां सांगतात आनी सांगत आसतात. त्या ज्ञानान बरें- बरें शिकोवपी विचारांची खुबूच भर घालतात….
हांवें म्हजें मत आनी विचार मांडिल्लें. तुका आवडप वा आवडप ना हें जण एकल्याच्या मती प्रमाण. मनीस म्हूण जण एकल्याक जाण ही आसताच. पूण सत हें की कोण कमी बुद्धीची तर कोण खूब हुशार, शिटूक आसतात. कोणाली तकली चट्ट करून तर कोणाली तकली खिळ्याक मारिल्लेवरी चलता आसूं येता. विचार हे आपल्याक पटूंक जाय ते जालेच त्या बरोबर तूं कितें मांडटा हें खरें तरेन चडांत चड लोकांक आवडूंक जाय.
‘आरे बाबा, तुका कितल्या वेळा सांगलां, विचार करुनूच उलय म्हणून. कितें कळटा काय ना तुका? सदांच हांव कितें सांगतां तें आयक. सगळ्यांचेच विचार सारके आसतात अशें ना. तूं तुजी तकली मात्शी उजार कर. तुजे विचार पटपा सारके आसूंक जाय’ हें एके आवयचें म्हणणें आशिल्लें आनी भुरगो मात आपल्याच विचारांनी घडलेलो आसतालो. तो कितें विचार करता तें आवयक थोडें- थोडें समजतालें.
“घडये म्हज्या परस तूं चड विचार करता आसतलो/ आसतलें. तुका सदांच बरें करप आवडटा आसतलें. घडये म्हाका रागाचीं उतरां मात्शीं चडूच येता आसतलीं. हांवूंय विचार करतां. तुवूंय विचार करता, सगलींच विचार करताच आसतलीं. तुजे आनी म्हजे विचार मेळटात/ जुळटात अशेंय ना. जुळतूय घडये. पूण आमी मोगान मनीसपणान वागप शक्य आसा काय ना? शक्य आसा. मनशांचे विचार तरेकवार आसतात. मोगाचे, रागाचे, मायेचे, दयेचे, फोगाचे एका एका मनशाले विचार एक एक भशेन. जशें आपलें राहणीमान आसता. आमी सगळे एका सारके कपडे घालतात व्हय? आमी सगळीं एकाच रंगाचीं आसात व्हय? आमी सगळीं एकाच उंचीची आसात व्हय? ना. मागीर विचार बी वेगळेच आसतले न्हय?
मनीस जातीच्या मनांत कितें ना कितें घोळतूच आसता. कसले ना कसले विचार येयतूच आसतात. हय! येयत आसतातूच… घरांत वा भायर कितेंय घडटा आनी घडलें काय ताचेर खुबशे विचार मनांत येतात. कितें जालें, कशें जालें? केन्ना जालें? चुक कोणाची? बरोबर कोण? कोण आपले विचार लादता? अशे खूब प्रस्न उपरासले बगर रावनात आनी याच प्रस्नांचेर ना ना तरेचे विचार आपल्या मनांत घर करतात. थैमान घालतात. उचांबळीत करतात.
एखाद्या वेळार केन्ना केन्ना, मनीस ओग्गी बशिल्लो दिसलो की आमी ताका विचारतात कितें जालें? एकेकदां मनीस विचाराचे तंद्रेंत स्वताकूच विसरता. कारण ताचे चिंतप सुरू आसता. तांच्या तकलेर पेज आयिल्लो आसता. कोण आपलेच गुंगेंत आसतात तर कोण आपल्याच रंगांत. कोण सुखी आसतात तर कोण दुख्खी आसतात. तेन्ना कित्याक जालें ? अशेंच कशें जालें ? खुशालकाय जाली जाल्यारुय विचार, व्वा! हांवें चिंतुंकूच नाशिल्लें. हांवें त्या वेळार कशें केलें कळ्ळेंच ना. मनशांचे मन तें बरें करुंक वतना लेगीत विचार करता.
वायट करपाचें दिसता तेन्नाय तेच विचार मनांत हाडटात जे ते करूंक वता तें सारकें काय वा जे करता तें साद्य जातलें काय? मनीस चित्ता तशें सदांच जायना. जण एकल्यांच्या तकलेंत वेगवेगळे विचार येतात. हय काय ना ?
थोडे मनीस अशे विचार करपी आसतात की त्या विचारांचो लोकांच्या मनाचेर असर जावंकूच जाय. थोडे लोक आपल्या मनांतल्या कागदार बरयतात आनी अश्या दिसाळ्यांनी, म्हयनाळ्यांनी, तिमाही वर्सुकींतल्यान लोकां मेरेन पावयतात. तांचे ते विचार थोड्यांक आवडटात तर थोड्यांक आवडनात.
पूण कागदार बरोवपी ते विचार अशेंच बरयता आसतले कशें ? थोड्यांक दिसता. पूण तांचे विचार, तो विचार वाचून वाचतल्यान ताचो बोध घेवचो असो आसता. चडशें विचार, विचार बरोवप्यांचे विचार बरेच आसतात. आमी मात त्या विचारांचेर भलतोच विचार करतात. घडये ते चड बरे आसतात वा दुखोवपाचेय आसतात. दर एकलो चितता तशे ते त्या वाटेन वतात. विचार हे गोड वाक्यांचे आसतात. त्या विचारांचो अर्थ जांकां कळ्ळो तेच त्या विचारांची गोडसाण चाकता. कांय जाणां नामवंताचे विचार वाचतात, पूण ते कशे उपेगांत हाडप हें लेगीत कांय वाचकांक कळना. भुरगें म्हणटात तें वेगळें. तांकां एक एक वेळार जमना. पूण व्हड जाल्ल्या तांचे विचार कितें तर हें आनी कितें बरयलां? अशेंच कशें तांकां दिसता.
एक बरोवपी मागीर तो बरोवपी बालांगण, कवनां, कथा, लेख विविध साहित्य अशें कितलेंशें बरयता. ताचेर खूब विचार करून बरयता. ताचेर मात थोडे आपल्याक जाय तसली टिका करतात. अर्थाचो अनर्थ करून बसता. कितल्याश्या जाणांची तकली कशे कशे तरेन चलता आनी खंयच्या वाटेर पावता सांगप जावचें ना. जो टिका करता तो मात तो विचार करपी आपल्याल्या विचारांच्या माध्यमांतल्यान पळयता. ताका वायट अशें दिसना. आं हांगा ही चूक सुदारूंक जाय, हें पक्के करपाक तांकां ती संद आसता. नाजाल्यार चूक कशी कळटली न्हय? अणभवांत अश्या टिकांनी भर जाता तेन्ना थंयच आपलें ज्ञान आनीक वाडटा . तेन्नाच खंय कशी चूक जाल्या ती कळटा.
आमी आमच्या भुरग्यांक ज्ञाना सांगतात आनी सांगत आसतात. त्या ज्ञानान बरें बरें शिकोवपी विचारांची खुबूच भर घालतात. तें कित्याक तर तांचे तकलेंत ताचो बरो असर जावचो अशें चिंतूनच न्हय?
हे अशे बरे विचार आयकत जाल्यार तेच विचार तांकां एखाद्या वेळार कोणूय वायट कृती करतलो दिसली की ताचेर या बरे विचारांचो परिणाम जावचे म्हणून ते सांगता. आपल्या घरांतूच पळयात, घरकार जर सदांच आपल्यो वस्तू जळींमळीं उडयता आनी बायल काडलेल्यो वस्तू त्या जाग्यार दवर म्हण बडबडटा. ती कितलीय बडबड करता तरी तांचे तकलेंत कांयच परिणाम जायना. ताचें तेच नित्यनेमान चालूच आसता. तेन्ना तिच्या मनांत विचार येता म्हाकाच कसो असलो घोव मेळ्ळो ? कशे तरेन सांगपाचें? अशीं कसलीं कसलीं उदाहरणां मनांत हाडटात तेन्ना विचार करतल्यांक कळटा.
परत जर आपूण भुरग्या बाळांक घरा दवरून कांय दिसां खातीर वा कांय कारणां खातीर फक्त एका वरा खातीर पयस वा भायर वयता तेन्नाय मनांत विचार येतातच. एका आवयक तर चडूच विचार येतात. हांव नासतना कितेंय जालें बी ना न्हय. सारकीं खाता- पिता, जेवता आसतलीं काय ना?, फक्त खेळत रावतलीं काय? हें अशें विचारांनी तीं घुस्पट्टा. जे मेरेन ती घरांत पांय दवरिना ते मेरेन तिचे विचार थांबनात.
भुरगो आपली परिक्षा दिवंक वता तेन्ना हो विचार वेगळोच आसता. आवय सांगतली बाबा प्रस्नांच्यो जापो विचार करून बरय आं. परतून परतून वाच आं. परतून कोणूय चुकलो जाल्यार ताका सांगप, विचार करून उलय आं “. पूण एक मात सत खरें आपल्या विचारांची पोटली आमी घेवन भोंवत आसतात. भोंवडी मारीत आसतात. एकमेकां कडेन मांडीत आसतात. वळण घेयत आसतात. विचाराचेर नवे विचार हे जल्म घेयत आसतात. विचार करप वायट न्हय तर बरी गजाल. पूण जे तकली बेजार करतात तसले विचार टाळलेले बरे आसतात. विचार असले मांडांत जेणें सगळें सुरळीत, सुरक्षित अशें चलतलें.
-सौ. सोनाली सु पेडणेंकार
99230 46779
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
