भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आमी सगळे हे धर्तरे वेले प्रवासी. धर्तरी ही एक रंगमाची. आमचीं जीण हो एक खडतर प्रवास. ह्या प्रवासांत केन्ना सुकती केन्ना भरती, केन्ना चडटी केन्ना देंवती, केन्ना जय केन्ना पराजय आसता, आनी म्हणूनच आमचें जिणेक अर्थ प्राप्त जाता. ह्या रंगमंचार आमकां आमचे बुध्दी प्रमाण देवान तीं तीं भुमिका दिवन आमकां धर्तरेर धाडल्यात. प्रत्येकाची तांणी आदींच स्क्रिप्ट बरयल्या. तसो तसो सगल्यांनी आपआपलो पार्ट रंगोवपाचो. आपणाक दिल्लीं भुमिका आपणें जीव ओतून प्रामाणीकपणान सादर करपाक जाय. जशें दिग्दर्शकान डायरेक्शन दिलां तसोच वागपाक जाय. आपली शाणपणां थंय करूंक फावना. आमचो सगल्यांचो कर्ता करविता डायरेक्टर तोच. ताचे परस आमी व्हडले न्हय हें आमकां कळपाक जाय. कांय लोक हे धर्तरेर स्वताक देव समजूंक लागल्यांत हे समा न्हय. कोणेंच मनीसपणाची नीत सोडून वागूंक फावना, आनी मनांत किंतू, परंतू असलो दुबावाचो आनी दुस्वासाचो किडो घेवन कोणें आनी कित्याक जगचें? आपल्या जगण्यांत दाखयलिपय आसपाक जायना. जिणेंत काळोख आसा म्हूण उजवाडाक म्हत्व आसा. दुख्ख आसा म्हूण मनीस सुखा खातीर तळमळटना दिश्टी पडटा.
कितें आसता मनशाचें मन दुशीत जातकच ताचे विचारूय दुशीत जातात आनी समाजा कडेन पळोवपाची नदरय बदलता. कामीण जाल्ल्या मनशाक जशें सगळेंच हळडुवें दिसूंक लागता तशें. आमी आमकांच लिडर म्हणून स्वता घोशीत करूंक जायना. लोकांनी पदवी दिवपाक जाय. लोकांनी म्हणपाक जाय. जण एकल्यान मनीसपण आनी समाजीकभान दवरून वागपाक जाय. आपुणूच फोकसांत रावलो म्हूण उपकारना. आपणावरी दुसऱ्याकय फोकसांत हाडपाक आनंद दिसपाक जाय. कोणाचेंच मन दुखोवंक जायना. सभ्यताय हीच आमची संस्कृती, आनी गिरेस्तकाय. एकामेका कडेन वागतना आमी सभ्यतायेन वागपाक जाय. आमी दुसऱ्याक किंकोत करतले. दुय्यम लेखतले, आनी स्वताक व्हड समजतले हें बरोबर न्हय. हेरांक कमी लेखून कोण मोठो जायना. दुसऱ्याक व्हडपण दितकच आपुणूय व्हड जाता. आमी संकुचीत वृत्ती घेवन जगूंक फावना. आमी विशाल अंतस्कर्णाचे जावंक जाय.
कितें आसता, जाका धरकल फावो नासलें ताका मेळ्ळें कालू. मागीर मनशाक मद मारता. जसो मनशांं कडेन पयसो खुळखुळूंक लागलो की मनशाक आपोआप उतरां फुट्टात. ताच्या दोळ्यार झापडां येतात. कांय मनशांक मनशाची पर्वा आसना. तांचो सभावूच विचित्र. तें मुद्दाम चारचवगांत तुजे मन दुखयतले. खंयचो ताचे कार्यावळीक गेलो कशें जालें. कारण तो येजमानी तुका वालोरूच दिना. तुका उठ-बस म्हणिना. दोन उतरांय तो उलयना. आपलो इतलो अपमान जंय जाता थंय आपणें वच्चेंच कित्याक? कांय मनीस इतलें दुश्ट आसतात म्हणून सांगू, खंयचेय गजालींत म्हाका म्हत्वाची भुमिका आसल्यारूच हांव उमेदीन वावुरतां. हांव जर ना, जाल्यार म्हाका तातूंत व्हडलीशी उमेद आसना. थंय मागीर मोडेंपणा करपाचें काम हांव सुरू करता. इतलो म्हज्या मनांत दुसऱ्या विशीं दुस्वास भरिल्लो आसता. ही वृत्ती बरी न्हय.
मनीस म्हणल्यार देवा फुडे कीस झाड की पत्ती. कित्याक इतलें आमी खोटेपणांनी वागतात. अशें कितें तरी आमकां हासील करपाचें आसता? जाका लागून आमी एकामेकाचेर जळटात. एकामेकाची वायटपणां घेता. मनशाचे मन निर्मळ आसचें. बरें चल्लां थंय मुद्दांम दुसऱ्याच्या खांदार आर्म दवरून दुस्वासाचो फार मारूंक जायना. प्रत्येकान आपल्या मतां प्रमाण चलपाक जाय. दुसऱ्याचे तकलेन चलपाक जायना, आनी दुसऱ्याच्या पोशानूय उदक पिवपाक जायना. खंयचीच गजाल एके रातीन घडना. आनी कोणूच एके रातीन स्टार जायना हें आमी जाणा जावंक जाय.
झाडाचे वयर मिरयतले तेंगशेक त्या झाडाची मुळां जमनींत घुस्मटा म्हणपाची जाणीव आसपाक जाय. त्या मुळांक हिणसावपाक फावना. तीं मुळां म्हूण झाड आनी तेंगशी हाचें भान आसप गरजेचें. जितलो मान सन्मान देवळाच्या कळसाक मेळटा, तितलोच मान बुन्यादिच्या पयल्या चिऱ्याकय फावता हेंवूय आमकां खबर आसूंक जाय.
मनशान सदांच सतसत विवेकबुध्दीन वावरूंक जाय. कोण तरी तुजे कान भरता आनी तूं फुलता. तुका आमकां भान आसपाक जाय. कोणा कडेन कसो वागप, उलोवप, कितलो लागी वचप हाकाय काय मर्यदा आसता. भले तो व्यक्ती तुजो वर्गमित्र आसूं, तो जर व्हिआयपी पदार पावला जाल्यार ताका तितलोच रेस्पेद दिवंक जाय. ताचे कडेन उलयतना, वागतना ताचो मानसन्मान राखपाक जाय. चारचवगांत तुवें ताका लजेक घालूंक जायना. कोण वेंगो मारता, चारचवगांत सोबून दिसना तें. जावं दादलो जावं बायल आमी हे असले प्रकार टाळपाक जाय. आमकां सभ्यतायेन वागपाक येवंक जाय.
आयज आमी आमची सभ्य संस्कृती विसरत चल्ल्यात आनी विकृतिकूच आमी सभ्यताय मानूंक लागल्यात हें योग्य न्हय. रिलेशनशिपीच्या नांवांन बरे बरे उच्च शिक्षीत लोक व्हडल्या व्हडल्या पदा वेले लोक आयज जावं दादलो जावं बायल आपल्या सुखी संवसाराक हळद लावन, आपलो सुखी संवसार उध्वस्त करून बसल्यात. हाका कितें म्हणप? ही खंयची सभ्यताय आनी संस्कृती? मनशान आपणाले चारित्र पयलीं सांबाळपाक जाय. कशें आसता, आमी उलयतात खूब, पूण खरेपणी आमी तशे वागतात काय?
जेन्ना आमच्या वागण्यांत आपमतलबींपणा येता. तेन्ना दोन मनशां मदीं धुसफूस सुरू जाता आनी अविस्वास वाडटा. समाजांत वावुरतना प्रत्येकान आपणाले मनीसपणाचे जबाबदारीन आनी सभ्यतायेन वागचें. समाजा कडल्यान ‘शीं, थू’ करून घेवपाक जायना. लोकांनी आमकां हांसपाक जायना हाची जतनाय घेवपाक जाय. जग लोकांचे हांशें आनी आपलें नाशें अशी जीण कोणेंच जगची न्हय. आमी केद्याेय व्हड पदव्यो जोडूं आमकां जर मनीसपणान, सभ्यतायेन वागपाक येना जल्यार तुज्या त्या पदव्यांक आनी पयशांक कुस्कुटाचोय वालोर ना. सगल्यांत पयलीं सांबाळपाक कळपाक जाय तें आपलें चारित्र्य. ताचेरूच सगळें निबून आसा.
काशिनाथ नायक
9158345844
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
