भांगरभूंय | प्रतिनिधी
ल आनी आयज तुळा जायत आसता. कांय ज्येश्ठांक आपणेंच केल्लें व्हड दिसता जाल्यार युवा, तरणाट्यांचें उण्यांत उण्या वावरांतल्यान खूब धन मेळोवपाचें सपन आसता. दोन पिळग्यां भितर दुराय वाडली तरी भासाभासेंतल्यान, एकामेकांक समजून घेतल्यार ती पयसावप शक्य आसता. कालचे पिळगेचीं सपनां ल्हान आशिल्लीं, कश्टांचे जिणेंतल्यान वांट्याक आयिल्ल्या वावराक, सेवेक ओंपून घेवप ही तांची निती आशिल्ली. आवय- बापाय कडल्यान मेळिल्ली, तीच तर ज्येश्ठनीत. राजभास कोंकणी खातीर वावुरिल्ले एक म्हालगडे, जे आपूण कार्यकर्तो म्हणून सांगपी पत्रकार बाबली नायक संवसारांत नात, ही खबर आयकली आनी वयलीं उतरां आपसूक मनान घोळत रावलीं.
साहित्य अकादेमी पुरस्कार जोडपी कवी, पत्रकार संजीव वेरेंकार हांणी कोंकणी राजभास चळवळीचेर बरयल्ल्या पुस्तकांत काणकोण ते पेडणें मेरेनच्या कोंकणी कार्यकर्त्यांचीं नांवां आसात. बाबलीन मडगांवच्यान कोंकणी भाशा मंडळांतल्यान कीट पेटयली. साहित्यीक, भांगरभूंयचे आदले संपादक पुंडलिक नारायण नायक हांची ‘कासय’ कथा लळीतकांतल्यान गांवांगांवांनी भोंवताली. कोंकणी प्रजेचो आवाज संघटना घडली, फोंडेचे एन शिवदास, पणजेचे दत्ता श्रीपाद नायक एकठांय आयले. साहित्यिक, कोंकणीचे म्हालगडे अॅड. उदय भेंब्रे विधानसभेंत पाविल्ले आनी थंय झुज सुरु जालें. तें एका दिसाचें न्हय.
ज्ञानपीठकार दामोदर मावजो हांची कार्मेलिन कादंबरी तेन्नाच साहित्य अकादमी पुरस्कार जोडत गाजली. कित्याक जालें राजभास कोंकणी आंदोलन? जैत कशें मेळ्ळें? अस्तुरी घरा भायर सरिल्ल्यान तें शक्य जालेंच, त्या भायर ताका कायद्याची, विचारांची जोड आशिल्ली. फाटल्यान, फुडल्यान रावन केल्ल्या वावराक, सेवेक ओंपून घेतिल्ल्यान, एकवटांतल्यान कोंकणी गोंयची राजभास जाली. बाबली आंदोलनांत सगल्यां बराबरीन. सुनापरान्त दिसाळ्या पासत ताणें केल्लो वावर मोलादीक. आस्त ना इनामाची, ना पुरस्काराची, तीच ज्येश्ठनीत.
ज्येश्ठनीत कालचेवरींच आयज पाळचीच अशें न्हय, मानून घेतल्यार खोस मेळटलीच. पावलार पावल दवरुन फुडें गेल्यार जैत मेळटलें. काल म्हाका मेळ्ळें ना तें म्हज्या भुरग्याक दिवया, उपाट, मागता तें अशें आयज तरणाट्यांक दिसता, गाडयो दारांत उब्यो रावतात, मोबायल हातांत खेळटात. धादोसकाय मेळटा, ज्येश्ठांक? तरणाट्यांक? ना. तांकां भूक आसता फुडें वचपाची, फाटीं पळयत रावल्यार मुखा वयलें दिसना, मळबांतलो उजवाडय काळखी दिसता. नकारात्मकतेंतल्यान अशें घडटा, सकारात्मक जायात, सोद घेयात, सोदल्यान म्हाळ म्हयन्यातय उजवाडाची दिका दिसतली, मार्गय व्हड जातलो, जैतय दारांत येतलें. बाबलीन तो मंत्र सांगात्यांक दिलो. उदयबाब, डॉ. राजेंद्र हेगडे हांणी तो बाबलीक दिल्लो आसतलो. ‘राश्ट्रमत’कार, पत्रकार चंद्रकांतबाब केणी हांचो तो मार्ग. एकदां निश्चेव केलो मागीर फाटल्यान चड कित्याक पळोवप? राजकी, समाजीक वारें कशें व्हांवता तें समजल्यार, तळागाळांत वावुल्ल्यार जैत दिश्टी पडटा. ते खातीर थिराय, आरंभाक घट्ट पांय एकाच व्हड्यार दवरप म्हत्वाचे. तीच तर ज्येश्ठनीत.
माफ करात, ज्येश्ठनीत वाचप्यांक बुद्द दिवपाक, शाणपण शिकोवपाक न्हय. ते बरोवप्याचें मेकळें मन, विचारांचें गांठवल. तुमकां मानवलें आपणायात, मात्सो बदल करुनय आपणावंक येता. तिडक कित्याक सदांच परगटावप? केन्नाय तोखणाय केल्यार शांतीकायेचे दीस पयस ना. देशाचें स्वातंत्र्य, देसाची शांतीकाय ती तुमची आमची सवस्तकाय, उदरगतीची वाट. ते वाटेन वतना तिणें भांगरां घालपाची गरज ना, कांकणाय काडून दवरप बरीं. साद्या, नितळ भेसांतल्यान चलात घराघरांनी, एकचाराचो रकाद पावयात. तें बाबलीन केलें, पेटयिल्ली कीट हजारांनी कार्यकर्त्यांक एकठांय हाडपी, राजभास कोंकणीक जैताचो पावंडो दाखोवपी. कोंकणीची जैताची घुडी उंचायेर वतना बाबलीन केल्लें कार्य यादींत उरतलें. कार्यकर्ते हे फुडेंय जागे रावन कोंकणीक नखलामी केल्यार सोंसून घेवचे नात.
वावरांत, सेवेंत ओंपून घेतना लागसल्ल्यांक विसरप जाता, पयसुल्ले लागीं येतात, आधार मागतात तेन्ना ना कित्याक म्हणप? तीच तर ज्येश्ठनीत. चांटे पावलार आडमेळीं, फातर, कांटे आसतलेच ते कुशीक करुन रस्त्यावेल्या पावसाच्या उदकांतय सोदल्यार मार्ग दिसतलो. तीच तर ज्येश्ठनीत. तुळा कित्याक करप? दोन भावंडांची, दोन पिळग्यांची. तुळेविना गेल्यार दोगय एकेच वाटेर वचून जैत जोडूंक सोदतात. मागीर ती, तो, ते आसूं. ज्येश्ठनीतींत वतना जापसालदारकी येता तेन्ना खीण दोन खीण मन कांचवेता, उडटा, ल्हान जाता, म्हान जायना, जावपय ना.
सुहासिनी प्रभुगांवकार
9881099260
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
