भांगरभूंय | प्रतिनिधी
देशाचें ‘अवघे पावूणशें वयमान…’ तरी हांगा तरणाट्यांचो आंकडो व्हडलो. भारताची लोकसंख्या 1 अब्ज 40 कोटीं वयर पावल्या. तातूंतली 50 टक्के लोकसंख्या 25 वर्सां पिराये सकयली आसा, जाल्यार 35 वर्सां पिराये मेरेन लोक मेजल्यार 65 टक्के जातात. म्हणटकूच ह्या तरणाट्यांच्या पाखांक बळगें दिल्यार भारत उदरगतीच्या मळबांत सोंपेपणी उडणां मारपाक शकता. फक्त जाय तो तरणाट्यांक उजू मार्ग दाखोवपाचो हावेस. तांचे उत्फर्कें, इत्सा, सपनां, कल्पनांक तेंको दिल्यार ते अशक्य तें शक्य करून दाखयतले. सगले भारतीय तरणाटे आमचेच. आमी तांकां येशाचे तेंगशेर पावोवपाक मनांत कसल्याच किंतू, हेतू, दुस्वासाक थारो दिनासतना मुखार काडुया. फावोर, अपुरबाय करिनासतना फाटीर हात दवरून लढ म्हणुया. ही प्रामाणीक, पारदर्शी भावना आसल्यार आमचो पावूणशें वर्सांचो जाण्टो देश टुणटूण उडक्यो मारीत सगल्यांच्या मुखार कित्याक पावचो ना? आयच्या स्वतंत्रताय दिसा निमतान सोपूत घेवया. तरणाट्यां मुखार आशिल्लीं सगलीं आडमेळीं पयस करतले. तांच्या फुडाराचो रस्तो सोंपो करतले.
सगल्यांत पयलीं तरणाट्यांक जाय तें शिक्षण गोंयांतूच मेळपाक जाय. अर्थांत सगलेच घरा बसून (राज्या भितर) मेळना, ही गजाल खरी. तरीय फुडाराक उपेगी पडटा ते- ते अभ्यासक्रम गोंयांत शिकूंक मेळ्ळ्यार बरें. फाटीं गोंयांत खाजगी, सरकारी व्हडल्यो शिक्षणीक संस्था सुरू करपाची घोशणा जाल्ली. आयआयटीय बेगीन जावंक जाय. लाखांनी मिटर जाग्या बदला ती उण्यांत उणें जागेंत बांदपाक मेळची ना? ब्रिटीश काळांतलें नेम बदलपाक केंद्र सरकारान फुडाकार घेतला. आयआयटीचेय तसले कितें नेम आसल्यार ते बदलून सुटसुटीत जाग्याचेर 10 मजली आयआयटी उबारची! नोकरे खातीर राज्या भायर, देशा भायर वचपाची मानसिकताय आयज गोंयकार विद्यार्थ्यांनी मेंदवांत केळयल्या. बरी गजाल. पूण भायर गेले आनी थंयच स्थायीक जाल्यार ताचो आमच्या गोंयाक फायदो कितें? निवासी प्रकल्पांचेर भर दिवन दोंगर बोडकावचे परस नव्यो उद्देगीक वसणुको सुरू करून थंय प्रदुशण नाशिल्ले उद्देग हाडल्यार ते गोंयकार तरणाट्यांक मानवतले.
आयज साबार विद्यार्थी सरकारी नोकरे खातीर जीव पसून पणाक लावपाक तयार आसतात. तेच खातीर ते सत्तेर आशिल्ल्यांच्या फाटल्यान वर्साचीं वर्सां गोफ विणटात. फुगडी नाचतात. कांय जाणांक येस मेळटा, पूण थोडे सरकारी नोकरेची पिराय हुपसर नाचतूच उरतात. हालींच्यो नोकऱ्यो कंत्राटी पद्दतीच्यो. नोकरदारांक सरकारी सुविधा मेळटात, पूण पोंदचें कदेल केन्ना वचत तें सांगूंक जायना. पिराय जाल्ल्या दोन सान भुरग्यांच्या बापायची नोकरी गेली जाल्यार दुसरी मेळप कठीण. हें तरणाट्या मुखार आशिल्लें एक व्हडलें आडमेळें. ताचे पसून तांकां स्वातंत्र्य केन्ना मेळटलें? आतां फक्त आनी फक्त गुणवत्तेचेर नोकऱ्यो मेळटल्यो अशें जाहीर जालां, ताका लागून बरेच हुशार भुरगे उमेदीन रावल्यात. पळोवया.
लघू उद्देग, घरगुती उद्देग, स्टार्ट अप सुरू करपाक मेक इन इंडिया ही म्हत्वाकांक्षी येवजण केंद्र सरकारान आंखल्या. गोंयांत तिका बरो प्रतिसाद मेळ्ळा. पूण हे उद्देग सतत फायद्यांत उरपाक जाय. नाजाल्यार सवलती बी घेवन तरणाटे उमेदीन ह्या मळाचेर देंवतात, मात अपेसाचीं कुपां दाटलीं काय गळसणटात आनी उद्देग सोडून वतात. ते घट पांय रोमून उबे रावतले हाचे खातीर सरकारानूच न्हय, तर गोंयच्या उद्देग मळान कितें तरी उपाय घेवंक फावो.
तरणाट्यांक गुन्यांव, घुंवळे वखदां, अपघात, दुर्घटनां पसून स्वातंत्र्य जाय. हें सामकें म्हत्वाचें. कारण हो फोंडांत वचपाचो मार्ग. ताचेर तरणाटो भरकटपाची भिरांत. सासणाचो सोंपपाचो हुस्कोय. तशें जाल्यार ताचें कुटुंब कायमचें मनस्तापाच्या हुंवारांत व्हांवन वचूंक शकता. घुंवळे वखदांच्या वेव्हारांत फक्त भायलेच लोक आसात, ह्या भ्रमांत कोणें रावचें न्हय. आमचेय भितर घुस्पल्यात. मुंगरल्यात. अपघात, दुर्घटणां विशीं कितें सांगपाचें ? दीसपट्टीं दिसाळीं वाचल्यार कळटलें, तातूंत नेमको कोण चुकला तें. राजकी, समाजीक मळाचेर निसुवार्थी हेतून वावुरपी तरणाट्यांचो आंकडो उणो जायत आसा. अर्थांत आदले तत्वांचें दीस आयज उरूंक नात. तत्वां हीं फक्त भाजून खावपाचीं भिकणां जाल्यांत. तितलें पुरतीं तीं चाबडावपाचीं आनी उपरांत कुलेरभर एंडेल घेवन सुसेगाद न्हिदपाचें. संवसारांत सगल्यांत म्हत्वाचो पयसो, ह्या शाश्वत सत्याचो दिश्टावो आयज सगल्यांकूच जाला आनी ते नदरेनूच पांय उखलपाची संवयूय! परकी सत्तेच्या बेडयांतल्यान मुक्त जावपाक आमचे आजे-पणजे झुजले. आमच्या तरणाट्यांनीय सुवार्थ, दुस्वास, लाचारी, चमचेगिरी, गटबाजी… अशा वायट वृत्तींची सांखळ तोडून पयस मोखून मारची. आयच्या स्वतंत्रताय दिसाच्या म्हूर्तार तसो यत्न तरी करुया. सगल्यांक 15 आॅगस्टाचीं परबीं.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
