भांगरभूंय | प्रतिनिधी
सोशल मिडिया हो प्रकार जेन्ना लोकांच्या हाताक लागलो, तेन्ना आशिल्ले नाशिल्ले सगळे घे म्हण ताचेर पावले. तांकां उठसूठ आपलीं मतां मांडपाक एक माध्यम मेळ्ळें. ते आपणालीं मतां, विचार जाय तशे मांडूक लागले. कांय शाण्यांनी सुवार्था पासत तांच्या त्या मतांक, विचारांक आपले आंगठे, रंगीत काळजां दाखयत तेंको दिलो. असल्या तेंक्याच्या आदारार तांचे मदीं आपूणच विचारवंत, बुदवंत, आनी खूब कितें असो गैरसमज जालो आनी शेवटाक हांचो परिणाम “माकडा हातीत कोलीत” असो जालो. आज सामान्य मनशांक तो भोगचो पडटा. आतां खरे विचारवंत कोण हाची सरळ सोंपी जाप म्हळ्यार अशी जो कसल्याय गजालींची चिकित्सा उत्कृश्ट तरेन मांडटा, ती मांडटना तितल्याच आत्मविस्वासान मांडपाची ताच्या लागीं कसब आसता, लोक आपणाक कितें म्हणत हांचो हुस्को करीनासतना लोकांनी केल्ली टिका सकारात्मक रितीन घेता अशी व्यक्ती दुसऱ्या अर्दान बुदवंत, तो सत्य बुद्धी वरवीं मेळयता. बुद्धी होच गिन्यानाचो एकूच मार्ग अशें मानता.
ह्या दिसांनी लोकांची बदलिल्ली वृती पळल्यार आतांचे बुदवंत आनी विचारवंत आपणाक पयलीं धर्मनिरपेक्ष म्हूणन घेतात. जायत्या फावट खरेंपणी ते तशे नासतात. तांणी आपल्या फामिलींचे सगळे वेव्हार आपल्याक जाय तशे आपली जात पात, देव धर्म सांबाळून सगळें वेवस्थीत जाग्यार उडयिल्लें आसता. उपरांत ते हेर लोकांक जातीय एकता, समता, ममता ह्या गजालींची शिकवण दिवंक भायर सरतात. आनी तातूंतले जर तथाकतीत अल्पसंख्यांक (जन गणणेनुसार न्हय!) आसत तर सामके “मुदयेर थिका वरी” भौसाक तांकां माथ्यार घेवंक वेळ लागना.
आदीं एका विशयाचेर खोलायेन अभ्यास करून विचार मांडटल्यांक विचारवंत म्हणटाले. त्या विचारांचो त्या वेळच्या खऱ्या बुदवंतांक खुबसो फायदो लेगीत जातालो. आज सोशल मिडियावेलो विचारवंत वा बुदवंत जावंक खास अशी कसलीच खासियत लागना. हांतुंतले विचारवंत पयशेकार आनी वेवसायीक आसत तर ते दुबळी अर्थीक फाटभूंय आशिल्ल्या बुदवंतांचो जूस्त फायदो घेतात. आपले विचार तांच्या कडसून जाय तशें वदोवन घेतात. आपल्यांत खरी तांक आशिल्लो बुदवंत पयश्यांच्या आनी ऐन घटकेच्या प्रसिद्धीक तांकां बळी पडटा. आपली बुद्द तांकां घाण दवरता. असले विचारवंत आपणाक जाय तशें बुदवंत एकठांयता आनी आपले पंगड तयार करतात. पंगडाक बरे अलंकारीक नांव दितात. हे सगळे थारिल्ल्या दिसा, थारिल्ल्या जाग्यार मेळटात. हांगासर तांचे विचार मंथन जाता. त्या पासत हांकां विशय जायच अशें नासता. कसलोय कोताक येता. पूण, जे मेरेन भुकेल्या पोटांत आनी सुकिल्ल्या जिबेर उत्साहवर्धक पातळ आलीमेंत पडना तो मेरेन मंथनाक सुरुवात जायना. दोन घोंट आनी दोन घांस पोटांत गेले की कांय खिणां भितर हांच्या तोंडांतल्यान हलाहल धरून अमृत भायर सरूंक लागता. ह्या चोम्यांत सगळेच पट्टीचे उत्साहवर्धक द्रव्य प्राशन करपी आसताच अशें ना. फक्त मेजार मांडिल्ले चणे, भिकणांचो चकणां धरून मटणांतली हाडां चाबडायत, ह्या विचारवंतांच्या आनी बुदवंतांच्या दरेक गजालींक “हय सायबा” म्हणपीय आसतात. खावपा पिवपाचें बिल सगळें एकटो कोण पयशेकार फारीक करता. ताच्या त्या उदारताये पासत सगळे एकठांयल्ले ताका जाय ती “पदवी’’ बहाल करतात. त्या दिसा सावन तो “विचारवंत” थारता.
खरेंपणी हांगासर कसलोच बुद्धीवाद जायना. जाल्यारूच कांय वेळार दुस्वासवाद जाता. तोवूय त्या पयशेकारांक जाय तसो. ताणें घाल्लें खाण- पिण जिबेर आशिल्ल्या जाणा जावन लेगीत ताच्या आड कोण कांयच उलोवंक धजना. बुद्धीवाद ही विचारसरणी सत्यार आदारिल्ली आसता. हांगां जाता तो तर्कवाद, कारण जायत्या फावट ह्या लोकांनी तें दुस्वास करतल्यांच्या कामाचो स्वतः कांयच अणभव घेतिल्लो नासता. म्हणटकर हे तथाकतीत विचारवंत आनी बुदवंत खऱ्या अर्थान तर्कवादी थारतात. अशें कितलेशेंच पंगड आपली थारायिल्ली वावरावळ (set agenda) मुखार व्हरीत आसतात आनी हांगां सावन हांच्या मदीं सर्व सामान्य मनशां मदीं वा असल्या पांगडा मदीं वाद जावंक सुरू जाता.
एक वेळ असोय येता ह्या पंगडा मदले सुवार्था पासत खाजगी उट्टें काडूंक, ते साध्य करूंक वाद सुरू करता. कांय जाण आपणाक अर्थीक फायदो मेळोवंक नाका जाल्लो वाद तयार करतात. असल्या वादांनी एक- दोग जाण आपलो वेव्हारीक फायदो नदरे मुखार दवरून आपली स्वताची विचारसरणी मांडटा. जांकां ती मानवना थंय मतभेद आनी वाद सुरू जातात.
एक व्यक्ती दुसऱ्यांक आपूण पयल्या मनशां कडेन सहमत ना अशें विधान करता आनी पयली व्यक्ती त्या मनशांच्या त्या विधानाक जाप दिता. परत दुसरी व्यक्ती ताच्या त्या विधानाक मान्यताय दिनासतना परत आपली जाप दिता. असल्या नाका आशिल्ल्या वादावादींत कांय फावट कोणा एका मनशांक त्या विशयाचें पुराय गिन्यान आसना. ते आसले तरी आंशीक आसता. तरी लेगीत ताका वाद घालपाचो आशिल्ल्यान तो भौसाक पयलो कसो चुकीचो आसा हें दाखोवपाक सोदता. असल्या वादां मदी कांय जाणांची गत मात साप्प काळकूट करपा सारकी जाता. तांकां ‘खाल्या पानांक जागचें पडटा’. निर्णय घेवपाचे धाडस नाशिल्यान ते तटस्थ रावक शकनात आनी वादांत बाजू घेवक हयकार वा न्हयकार दिवंक शकना. असल्यांक गोंयांत लोक ‘मेरे वेले गांवकार’ म्हणटात. कांय वेळार तांकां निर्णय घेवंक कठीण जाल्यान असल्या मतभेदांत तांचे दोनी अर्दान तेंको दिवप जाता. कोण तरी अपमानीत जायत काय? ताका त्रास जायत काय? ह्या भिरांतेन, दुबावान, दुविधेन तांची धोणांतल्या तोरां वरीं गत जाता. अशें जाल्ल्यान तांचे खंयच्याय एक वटेन रावप जायना. मागीर “हांव मारिल्ल्या भशेन करता तूं रडिल्ल्या भशेन कर” अशी रडी खावप सुरू जाता. परिणाम कांय लोक समाजांत घडटल्या बऱ्या गजाली पासत लागसार येवपाचे सोडून पयस वतात. असले संदी सादू विचारवंत समाजाचे तशेंच आयच्या जुवान पिळगेचे आपल्या सुवार्था पासत नकळत लुकसाण करतात.
आयज गोंयांत जायत्या समाजीक, राजकी, धर्मीक आनी हेर गजालींचेर वादावादी चलता. समाजाचे बरे चिंतल्ल्या खऱ्या तटस्थ विचारवंता मदीं विचारांची देवाण घेवाण ही जावंक जायच. खऱ्या बुदवंतांनी थंय आपलें मत मांडूंक जाय. तांचे कडसून आमी सकारात्मक उर्जा घेवंक जाय. भौशीक समाजाची उदरगत जातली तर सुवार्थ सादोवपी स्वघोशीत वादग्रस्त विचारवंतांक आनी बुदवंतांक नीज गोंयकार जेवणा वेळार नुस्त्यांतले कांटे कशें अळंग कुशीक काडून भायर उडयतात तशे हांकां कुशीक उडोवंक जाय आनी बऱ्या विचारांचो घोस्त घेवंक जाय.
दादा हेगडे
9518942298
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
