वळख

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

वळख ही जिवीताचो एक वांटो. ल्हान- व्हड जिवांची, वस्तूंची खाशेली अशी स्वताची वळख आसता. ती जल्म घेतकच  जाता. उपरांत दरेका पावलार वळखीचें जाळें एकामेकां मदीं तयार जावंक सुरवात जाता. मागीर ती जिवी वस्तू आसूं वा निर्जीव वस्त आसूं, ते वळखीन तांकां वळखप जाता. थंयच्यान तांचें म्हत्व कितलें हाची जाणीव जाता. कांय वेळार वळख हें संपर्क करपाचें पयलें माध्यम जाता. कांय वळखी अचकीत तर, थोड्यो वेळा प्रमाण जाता. अशे तरेन एक नवें नातें तयार जावंक सुरवात जाता. तें मागीर वस्तू, झाड, जनावर वा मनशा कडेन आसूं. 

वळखीचे म्हत्व वाडोवपाक ‘नांव’ मदत करता. नांव हें वळखीचें खाशेलपण. वळख जावपाक वेग-वेगळीं कारणांय आसतात. आनी त्या कारणां वरवीं वळखी जातात. सगळ्यांच्या जीविताक वळखीच्या माध्यमांतल्यान नवो आकार येता, कारण वळखी बगर कांयच जायना, अशें म्हणल्यार चुकीचें जावचें ना. दरेका खिणाक नवी वळख जाता, आमची दुसऱ्याक जाल्यार दुसऱ्याची आमकां. प्रत्येक वळखींतल्यान आमी नवें कितें शिकतात वा अणभव घेतात, तो बरो तसोच वायट, पूण देख घेवपा सारको आसता. कांय वळखी खूब वेळ तिगून उरतात तर थोड्यो रोखड्योच सोंपतात. वळख हो जिविताचो एक हारसो, जातूंत स्वताचें पडबिंब दिसता.

– मेघना सुर्यकांत राऊळ

7057356276