भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आयचें युग हें एक व्हडलें कोडे. कितें, कशें, केन्ना आनी खंय कितें घडतलें हें कोणूच सांगूंक शकनात. आयच्या वेगान चलपी संवसारांत सर्तीचो चडाओढ चालू आशिल्ल्याचे दिश्टी पडटा. आधुनीक संवसारात नेटान जावपी बदल, मनशांची बदलतीं तरेकवार रुपां, पयशांच्या फाटल्यान धांवताना मनशांची बदलती वृत्ती आनी मनशांचें बदलतें वागणें चिंतेची गजाल जावन आसा. जो तो एका फुडें एक वचपाक सोदता. सद्याची दरेकाची जिणे पद्दत अशीं जाल्या की मनशाक मनशाची चवकशी करपाक वेळ ना. स्वता खातीर वेळ दिवपाक फावना. अशा ह्या संवसारांत सतत सकारात्मक विचारांत मन गुंतवप गरजेचें. कारण, नकारात्मक विचारांक लागून आमीच आमचे उदरगतींत आडमेळीं निर्माण करतात. न्हयकारात्मक विचार तुमकां तुमचीं ध्येयां साध्य करपाक आडायतात.
सध्या सगळेच आपल्या अहंकारान जियेतात. संवसार जे गतींन मुखार वता तेच गतीन मनीस ताचे वांगडा वचपाचो यत्न करीत आसा. अशें म्हणटात ‘Every day brings an opportunity and every evening an experience’. म्हळ्यार दर दीस आमकां एक नवी संद दिता आनी त्या दिसा आमी कितें शिकतात, कितें आपणायतात ह्या पुराय दिसाचो अणभव आमकां सांजवेळार मेळटात.
संवसारांत जण एकल्याक कसली ना कसली चिंता सतयता. कांय जणाच्या भूतकाळांत कितें तरी घडिल्ले आसता, त्याच विचारांत ते आपली जीण जियेतात तर कांय जाण आपल्या भविश्यांचो हुस्को करपाक आनी फुडाराचो विचार करपाक इतले व्यस्त जातात की ते आपलें वर्तमान जियेवंपाक विसरतात. आमी विचारांत इतले व्यस्त जातात की जायत्यो सादें पूण म्हत्वाच्यो गजालीं कडेन आमी लक्ष दिनात आनी मागीर तांतूंतल्यान मेळपी आनंद आमकां मेळना.
कितें जालें? कशें जालें? ते केन्ना घडले? कोणे कितें म्हणलें? फुडें कशें जातलें? कोण कितें म्हणटले अशें केन्नाच सोंपनात, अशे प्रस्न आमकां सदांच सतायतले आनी आमचें जिवीत हांतूंतच सोंपतले हें आमकां कळचें लेगीत ना. अशेंच जर आमी भविश्यांची चिंता आनी भुतकाळांतल्या गजालींचो विचार करीत रावल्यार आमी वर्तमानांत जियेतलीं तरी केन्ना आनी कशीं? आमी आमच्या वर्तमानांत जियेवप गरजेचें. संवसारात पुराय सुख कोणाच कडे आसना, पूण मेळिल्ल्या गजालींनी आनी मेळिल्ल्या खिणांत सुख आनी समाधान मानून घेवप दरेकाच्या हातांन आसता. दरेकाच्या जिवीतात बरे वायट घडणुकी घडतात. तातूतल्यान अणभव मेळटा.
दरेकाक सदांच कितें तरी जाय आसता. जे आसा ताचे परस चड कितें तरी आनी हें कितें तरी जाय ह्या विचारांत आमी दिसपट्टें सोबीत जिवीत जियेवपाक विसरता. आनी एकेकदा आमचे कडेन नाशिल्ल्या गजालींच्या फाटल्यान धांवतना जें आसा तें आमी घालोवन बसतात. आयचो खीण जियेनासतना फाल्यां वा परवां कितें मेळूं येता अशा विचारांत आमी गुल्ल जातात. आयच्या बदलाक फाल्यां खातीर जियेवपांक आमी व्यस्त जातात. फाल्यां हें मेळ्ळें जाल्यार परवां तें करतलें असो विचार आमी करता. पूण म्हणटात न्हय ‘Tomorrow Never Comes’ आनी अशातच आयचो दीस लेगीत गेल्लो आसता. खरेंच मना पासून कितेंय करपाचें आसल्यार तें आयजच करात. आयज करुं? आतां करुं? फाल्यां करुं? अशा प्रस्नांच्या गुंतागुंतींत गुंतचे परस ते करात आनी ती गजाल अणभवून मेकळें जावन मुखार वचात. जिणेतल्या खंयच्याच दिसाक दोश दिवंक नाकात. कारण बरो दीस यादी आनी आनंद दिता जाल्यार वायट दीस अणभव आनी एक धडो दिवन वता.
जर अशें जाले जाल्यार, जर तशें जाले जाल्यार, काल अशें जावपाक जाय आशिल्लें, काल तें करपाक जाय आशिल्लें अश्यो गजाली आनी विचार करचे परस वास्तवांत जियेवपाक जाय. दर दिसा नवी सुरवात करुन आनंद घेवन वर्तमानांत जियेवन तुमचे जिवीत सोबीत करात.
प्राची गांवकार
सुर्ला-सत्तरी
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
