लाडावया नाका, जबाबदार नागरीक घडोवया

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आमी जेन्ना चडांत चड दर्जेदार वेळ आपल्या भुरग्यां खातीर दितात, तांच्या म्हऱ्यांत बसतात, तांचे लागीं वेगळ्यावेगळ्या विशयांचेर उलयतात तेन्ना एकामेकाचें नातें घनिश्ट जावंक पावता.

मम्मी, म्हाका सोड गे वचूंक दी म्हाका भायर खेळूंक, ही बंद पांदऱ्यांतलीं जीण म्हाका आवडना. म्हाका घरा भायर वचून खेळूंक आवडटा, म्हज्या इश्टां बराबर धरचेल्यांनी खेळूंक आवडटा. म्हाका म्हज्या सवंगड्या वांगडा बॉलांनी आनी रिंगानी खेळूंक आवडटा. तशेंच म्हाका क्रिकेट आनी फुटबॉल खेळूंकय आवडटा. वतां गे हांव भायर प्लीज, प्लीज, सोड गे म्हाका भायर खेळूंक. हांव घटमूट आसा गे कित्याक म्हजी पावला पावलाक चिंता करता ? म्हाका मात्सो मेकळो स्वास घेवंक दी पळोवया ? आतां हांव कुकुलो बाबू ना गे. कितें ? मोबायलार खेळ म्हणटा ? मोबायला वयल्यो गेमी खेळून जाल्यो परत परत त्योच त्योच गेमी कितें म्हूण खेळूं हांव ? आतां नाका म्हाका तो मोबायल. पुस्तकांय कितलीं म्हूण वाचपाचीं हांवें, आतां म्हाका भायर खेळूंक जाय. अभ्यासांत म्हजें चित्त लागना. बरें, बुद्दीबळ खेळटलो म्हणल्यार तुकां कांय हो खेळ खेळूंक येना आनी पप्पा केन्ना येतलो हाचो नेम ना. म्हाका उबगण आयल्या. म्हाका भायर वचूंक दी पळोवया?
फाल्यां पालकांक आपल्या भुरग्यां कडल्यान अशे तरेचो शीण उक्तायतना आयकूंक येत जाल्यार कोणेंच अजाप जावचें न्हय. कारण पालक ह्या नात्यान आमी भुरग्यांक लाडावन दवरिल्ल्या कारणान आमीच ही परिस्थिती आमच्या आंगार ओडून घेतले अशें इलाज नाजावन म्हणचें पडटा. भुरग्यांची निसर्गीक वाड जावचे खातीर तांकां पुश्टीक जेवण खाण दिता आसतना तांचे बराबर हांसत, खेळत, मजेंत वेळ घालोवचो आसता. कितें बरें, कितें वायट हाची तांकां वळख करून दिवची आसता. तांणी विचारिल्ल्या प्रस्नांच्यो अचूक जापो दिवच्यो आसता. जो वेळ आमी तांचे लागीं घालोवंचो आसता ताका ‘कॉलिटी टायम’ म्हणटात तो तांचो हक्क जावन आसा. तांकां तरा तरांचीं पुस्तकां ल्हान पिरायेर दिवंक जाय म्हणटकच तांकां वाचनाची ओड लागता. आपणेय तांच्या सांगाताक पुस्तकां वाचूंक बसूंक जाय. तांतल्यो काणयो तांकां सागूंक जाय. आमी तसो मोलादीक वेळ तांकां दितात व्हय ?त्याच बराबर घरांत हांसते खेळते वातावरण दवरप हिवूय आमची जापसालकी. ह्या नेमाक पाळो कितले पालक दितात काय ? आतांचे पिळगेक पळयतकच अशे एका परस एक प्रस्न दोळ्या मुखार नाच करूंक लागतात. भुरग्यांच्या गुणांची, तांच्या तल्लख बुद्दिची तोखणाय जावंक जायच. तांच्या बर्या वागणुकेची, वेगळ्यावेगळ्या मळार जोडिल्ल्या जैताची अभ्यासात मेळयिल्ल्या घसघशीत येसाची तांकां शाबासकी दिवन तांचे लाड करूंकच जाय. पूण तांचे लाड करता आसतना तांची जापसालकीय तांकां बरे तरेन समजावन सांगूक जाय. तांकां बाबुलो करून दवरप म्हणल्यार तांचेर बंदना घाल्ले वरी जावप अशें हांव मानतां आनी म्हूण स्वताची कामां स्वता करचीं तेय बी वेळार अशें वळण तांकां लावंक जाय. शिक्षण घेतलेंच म्हण जायना शिक्षणाक सोब सारकी मनशाची वागणूक आसूंक जाय काय नाका. ती येतली जाल्यार ल्हानपणा सावन भुरग्यांचेर बरे संस्कार जावंक जाय. दरेका मनशा भितर मनीसपणाचे गूण आसप हेंवूय तांकां पटोवन दिवप समा जातलें. आमी जर तांच्यात शाश्वत मुल्यां तयर करपाचो यत्न केलो जाल्यार नवी पिळगी आपली जापसालदारकी बरे तरेन पेलपाक शकतली. अशें जाल्यारच फुडाराक कर्तुबी नागरीक आमकां दरेक क्षेत्रांत पळोवंक मेळटले हातूंत दुबाव ना. आनीक एक गजाल खूब गरजेची शिकपी भुरग्यां खातीर जितलें शाळेंतले वातावरण उपेगी आसता तितलेंच उपेगी ताचे घरचे वातावरण आसता आनी म्हूण आमी घरांत प्रसन्न वातावरण निर्माण करूंक भर दिवंक जाय.
कांय अतीसंवेदनशील पालक म्हजे कडेन येवन आपल्या भुरग्याक अमूक विध्यार्थ्यां म्हर्यांत बसोवं नाका म्हूण विनवणी करतात. तेन्ना म्हाका तांची कीव येता. पूण हांव म्हज्या रामबाण वखदान तांचो इलाज करतकच तांकां आपली चूक कळून येता. आपलें चुकलें फुडाराक अशी चूक जावची ना अशें उतर दिवन ते परततात. तर कांय अशेय पालक आसात जे आपल्या भुरग्यांचे सांगणेन हेर भुरग्यांक नांवां दवरतात, दोश दिवंक लागतात. गैर समज करून तांच्यो कागाळी घेवन म्हजे म्हऱ्यांत येतात. हांव म्हजे परीन वास्तुस्थिती जाणून घेवन तांच्यो कागाळी पयसावपाचो यत्न करता. कांय पालकांक शेजाऱ्यालो भुरगो दोळ्या मुखार नाका आसता. तांकां दिसता तो भुरगो वाळेस, शिकपाक ‘ढ’ ताचे बराबर म्हजो भुरगो खेळपाक लागलो जाल्यार वाळेस जातलो. अशा विचारांक लागून म्हणुया वा त्या भुरग्या बद्दल गैरसमज करून घेतिल्ल्यान अशे पालक आपल्या भुरग्याक तांचे लागीं मेतेर जावंक दिनात. घरा भितर ताची खेळपाची वेवस्था तांणी केल्ली आसता जाका लागून भुरगो चार वणटी भितर उबगून वता. ताका आपले घर म्हणल्यार बंद पांदरो कसो दिसपाक लागता. जाची सुलूस पालकांक लागना आनी जेन्ना भुरग्याक घरा भायर सरपाची संद मेळटा तेन्ना तो कानांत वारें भरिल्ल्या पाडका वरी हेवटन तेवटेन उडक्यो मारीत धांवूक लागता. अशा वेळार ताचे शक्तीचें दर्शन बरें जावं वायटस गल्यांक जाले बगर रावना. हाकाच लागून आमी भुरग्यांचे लाड करता आसतना तांची लागणूक लेगीत दाखोवन दिवपाची गरज आसता. हाचो लाव म्हणल्यार भुरगे परिस्थिती प्रमाण वागूंक शिकतात.
आमी जेन्ना चडांत चड दर्जेदार वेळ आपल्या भुरग्यां खातीर दितात, तांच्या म्हऱ्यांत बसतात, तांचे लागीं वेगळ्यावेगळ्या विशयांचेर उलयतात तेन्ना एकामेकाचें नातें घनिश्ट जावंक पावता. भुरग्यांक बरें वळण लायतले जाल्यार सगल्यांत पयली आमची स्वताची वागणूक बरी आसूंक जाय. हाचोच परिणाम म्हूण सादारणपणान आपल्या मनांतले उमाळे ते पालकां कडेन अनमनासतना मांडपाक शकतले. तांचे इश्ट जावंक पावतले. देखून सगल्यांनी याद दवरपा सारकी गजाल म्हणल्यार आमी भुरग्यांक तांच्या इश्टां पासून कितलेय पयस दवरपाचो यत्न केलो जाल्यार लेगीत ते कशे ना कशे तकली लडोवन तांकां मेळपाची इत्सा पुराय करतात. अशी बंधना तांचेर घालचे परस समाजाच्या नेमांचे फास्केंत रावन कशे वागप हें तांकां शिकयत जाल्यार आमी जबाबदार नागरीक घडोवंक पावतले हांतूंत दुमत ना.

एच. मनोज
9822441417