भांगरभूंय | प्रतिनिधी
एका गांवांत एक जाण्टो मनीस आपले धुवे सांगाता रावतालो. जाण्टो जाल्ल्यान तो आपले भलायके विशीं बरो पासार जायनाशिल्लो. तो दुयेंत आशिल्लो. आपली धूव कामाक वतकच आपले कुडींतले खाटीचेर वोगीच गुठली करून न्हिदतालो. ताचे धुवेक आपल्या बापायची ही परिस्थिती खबर आशिल्ली. देखून एक दीस ताची धूव गांवच्या इगर्जेच्या पाद्रीक फोन करून आपल्या बापाय सांगाता थोडो वेळ सारूंक आमंत्रीत करता. पाद्री धुवेच्या उल्याक कान दिवन तांच्या घरा दुसऱ्या दिसाचे सांजे पावता. पाद्रीक ताची धूव बापायच्या कुडींत व्हरता आनी आपूण घरच्या कामांत व्यस्त जाता. ते धुवेचो बापूय खाटीर न्हिदून आशिल्लो. इतलेंच न्हय तर ताचे खाटीक तेंकून एक रिकामें कदेलय आशिल्लें.
“हांव येवचों आसां म्हूण हाडून दवरलां काय? असो विचार पाद्रीच्या मनांत रिगलो.
इतल्यांत तूं कोण असो प्रस्न ताच्या कानार पडटा. हो अचकीत विचारिल्लो प्रस्न आयकून पाद्रीक शेळो घाम सुट्टा.
“हांव तुमचे इगर्जेंत हालींच बदली जावन आयिल्लो नवो पाद्री.”
हीं ताचीं उतरां आयकून जाणटो खुशाल जाता. ताका आपल्या कुडांत येवकार दिता आनी कुडाचें दार बंद कर म्हूण सांगून ताका आपल्या फुड्यांत बसयता. कांय वेळान पाद्री जाण्ट्याक प्रस्न विचारता.,-“ पाय तूं म्हजी वाट पळय नाशिल्लो जाल्यार हें रिकामें कदेल हांगा कित्याक दवरिल्लें आसा?”
ही खबर मरे कोणाकूच अजून मेरेन खबर ना, म्हजे रगताचे धुवेक लेगीत हांवें हो गूठ कळूंक दिवंक ना. कित्याक, ताका जर ही खबर कळत जाल्यार तें म्हाका पिसो म्हूण पाचारतलें. म्हाका पिशाच्या हॉस्पिटलांत व्हरून घालतलें. देखून म्हज्या पाद्री भावा, आयज हांव कुमसार जातां, आनी त्या रिकाम्या कदेलाच्या नात्याची तुका खबर सांगतां…
“म्हजे आख्खें जिवीत, हांव मागणें करूंक नकळों आशिल्लों. हांव मिसाक वतालों खरो. पूण पाद्रीचे सेर्मांव म्हज्या माथ्या वेल्यान पासार जातालें. मागणें करपाचे संद म्हाका मेळ्ळ्यार हांव ते ना म्हणून नाकारतालों. चार वर्सां फाटीं म्हाका म्हजो एक जॉय नांवाचो इश्ट भेटूंक आयलो. ताणें म्हाका म्हणलें,
“आरे रॉबीन, मागणें करप म्हळ्यार आपल्या देवा लागीं उलोवप मरे. तूं आतां म्हजे लागीं कसो उलयता, तसोच तुवें तुज्या देवा लागीं उलोवंक जाय. तुवें एका कदेलाचेर बसूंक जाय आनी एक रिकामें कदेल तुज्या फुड्यांत दवरूंक जाय आनी भावार्थाच्या दोळ्यांनी तुजो देव तुज्या फुड्यांत बसला म्हूण पळोवन आनी समजून ताचे लागीं उलोवंक जाय.”
“ म्हजो इश्ट वतकच हांवें ताच्या उतरांचेर बारीक नियाळ केलो. ताणें सांगिल्ली ती चाल आपणावपाचो यत्न केलो. म्हाका ताची ती चाल खूब आवडली. ती चाल आपणायल्यार म्हाका आतां चार वर्सां भरलीं. हांव हें रिकामें कदेल म्हजे खाटी कडेनच दवरतां. त्या कदेलाचेर म्हजो देव बसला म्हूण पळोवन आनी समजून दीस-रात ताचे लागीं उलयतां.”
जाण्ट्याची ही खबर आयकून पाद्री थटाक जाता. ताका आपली शाबासकी दिवन, ही ताची मागणें करपाची चाल चालूच दवर म्हूण सांगून, ताचेर आपलो हात दवरून, मागणें करून थंयचो भायर सरता. जाण्ट्याक बरीच एक सुस्त न्हीद लागता.”
कांय दिसांनी जाण्टेल्याचे धुवेचो पाद्रीक फोन येता. पाद्री धुवेक विचारता, “पाय कसो आसा?.. तिची जाप आयकून पाद्रीचे कातीची ल्हंव उबी जाता. पाय म्हाका सोडून गेलो. अशें म्हणून धूव व्हडा-व्हडान रडटा. आपल्या धीर आनी घटाय दिवपी उतरांनी पाद्री धुवेक शांत करता.
“ हांव घरांत नाशिल्लें, पूण कामाक वचचे पयलीं तांणी म्हाका आपल्या फुड्यांत आपोवन ,आपणासरशीं बसोवन, म्हजे सांगाता हांसोन फकाणां केलीं. तशेंच म्हजी बरीच अपुरबाय केली आनी व्हडलो आशिर्वाद दिवन कामाक सुशेगाद वच म्हूण खोशी करून धाडलें.” तेन्ना म्हाका म्हज्या पायची ही वागणूक पळोवन विचित्र कशें भोगलें.
“फादर… पायन आपली तकली ताचे खाटी लागसार सदांच आशिल्ल्या , ताच्या त्या रिकाम्या कदेलाक तेंकून आपलो निमाणो सुस्कार सोडलो…”
पाद्रीन त्याच खिणाक पवित्र पुस्तकांतल्या उतरांचो उगडास करून ताच्या आत्म्यांक शांती मागली…धुवेचो रडपाचो आवाज इल्लो इल्लो करून उणो जायत वतालो…
मॅलिसा सिमाॅयस
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
