भांगरभूंय | प्रतिनिधी
बायुलाची बावली……..विजु
बायुलाक खोशी पळोवन रायन, रेवा, शायना, रोहीत तर खोशी जालीं.
“बायुल कितें जालें? तूं हांसता कित्याक?” जाणां, राणयेन रानांतल्या सुकणीं, जनांवरांक खावंक धाडलां.
“कितें?”
“हय, माकोडमाम आनी हेर ताजे इश्ट बरोबर घेवन आयले.”
रानांतल्या जनांवरांक?
“राणी काय बरी न्हय?”
“पूण तिणें कितें धाडलें?”
“कोणाक जें कितें आवडटा तें”.
“अशें कशें …आनी रानांत?”
“कशे मारुंन खाले तांकां?” बावली हांसली…
“जादु….हांवें जादु केलो. तुमकां टोळ खावंक जाय? किड कोणाक जाय? शेड्डो?! शिल्ली?! पाल?!
सगळीं शी! आंवंय, करीत रावलीं. दोळे मुखारच पाल, किडी, पळोवन …हाय, हूय करीत उबी रावलीं.
“भिवप ना, पळयात हात लायात.
कोणेच हात लायलो ना.
“ती खरी न्हय”.
“मागीर कसली तर ती जादुची?”
व्वा! जादुची! ” बावलेन जादु केलो! रायन , रेवा, रोहीत, रमा, शायना दोळे मोटे करुंन पळयत रावली.
“जनांवरांक खावंक राणयेन जायत्यो वस्तु धाडल्यो.
“रानांत शिंव हरण, रानदुकर आनी हेर जनांवरांक मारुन खाता. तेंच तांचे जेवण” बावली उलयतालीं.
” अशें म्हूण आमी सुकणीं मारुन खावंक जायना.” रायनान म्हणलें.
बावलेचो जादु पळोवन भुरग्यांनी दोमळे, कीर, कोगूळ बी पळोवंक जाय म्हूण सागलें.
” हीं पळयात ” अशें म्हणत बावलेन आपल्या बोल्सांत हात घालो. चानी, सुकणें ,बकें….. एका फाटोफाट एक बोल्सांतल्यान काडुन दाखयलें.
“खरेंच बायुल तुजी बावली जादुची मगो. अशें कशें करता गो? परत नाच्च करुंन वडयता!!” आमकां हात लावंक मेळना.
“जादुचे तें सगलें ” बायुलान म्हणलें.
“आमका आवडटात तीं सुकणीं…. पळोवंक मेळटात”. रायनान म्हणलें.
माकोडमाम राणयेन धाडिल्लीं गिफ्टां दिवंक भोंवलो. तांणें सगळ्या सुकण्या, सावजांची वासपुस केली.
” काय बरी न्हय राणी”
” हय, पळयात आपल्या रानांतल्या लोकांची खबर घेता.”रायनान म्हणलें. मुगंसाची पिलां तर मामान खावंक हाडलां म्हूण नाचत रावलीं. “नव्या वर्सा सगले रानांत… आनंदोत्सव मनयलो.!”
राणी अशी केन्ना केन्ना रानांत कितें चल्लां तें पळोवंक माकडाक धाडटा. माकोडमाम पूराय खबर राणयेक कळयता.
“म्हणजेच माकोडमाम राणयेचो स्पाय”.. व्वा!! भुरगीं, सुकणीं आनी हेर जीव जंतू पळोयन मजेन घरा गेलीं.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
