रांदचे कुडींत रोबो

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आतां सुटी मेळटली….. तरेकवार  आयडिया……  एकामेकां कडेन उलोवप, इल्लेशें झगडप…एकामेकांचेर मुठी मारप, चिमटे काडप, कोणाची आयस्क्रीम खाता खाता नाच करप, मजा येता. सुटी मेळ्ळी म्हणटकच मजाच करप…

बावलेन म्हणलें.

“हय, आमी मजाच करतात”.

“आठ दीस सुटी….नाच नीच नाचप, खेळ खेळ खेळप”.

” मम्माक सुटी मेळना”

“आमकां आजी ना”

“काका आनी आमी एकाच घरांत रावतालीं. आतां फ्लॅटांत रावतात.”

“म्हाका म्हज्या भावाक पळोवंक मेळटा. तो बेंगलोरा आसता मुद्दामुच आमचे खातीर येता.”

“हांव घरांत एकटो पडटां,सुटी पडली काय सेल्सा गांवांत वता. उलोवपाक लेगीत कोण आसना”.

“पूण सांजवेळा मम्मा घरा येता न्हय?”

“ती रांदपाक लागता. मागीर हांव रांदचेकुडीत तिचे म्हऱ्यांत वता. तिका आदार करतां.’ सर्वेशान सांगलें.

“म्हाका मम्मान गेस पेटोवंक दाखयला, पूण पेटोवं नाका म्हूण सांगलां.” रेवान बेगी गीन सांगलें.

“पळयलें  इल्ले इल्लें शिकुन घेवप. जांणां जावप. पूण मम्मा सांगतली तेन्ना फुडें काम करप’’

“आमी दोगांय लागीं रावतात”.

“सांजवेळा प्रणव केन्नाय आमगेर येता. तेन्ना आमी पेपरांतलीं चित्रां कट करतात”.

“काणयांची फळांचीं, फुलांचीं नांवांय बरयतात” रोहितान म्हणलें.

“सुटी म्हणलें की म्हाका आजे म्हऱ्यांत वचपाक मेळटा.” रेवतीन सांगलें.

“आजी म्हाका काणयो सांगता”.

“आजो स्पायडरमॅनाच्यो साहसी खबरी सांगता.” उमेशान सांगलें.

“केन्नाय व्हडल्या लेखकांची नांवांय सांगता. टॉलस्टॉय, रवींद्रनाथ टागोर, जे. के. रॉवलींग, लेव्हीस”. 

“लेखकांच्या जिवीताची काणी सांगता” रमेशान सांगलें.

सगळ्यांक बरें दिसलें.

“तुमी हीं नांवा केन्ना आयकल्ली?” बावलेन विचारलें. …..” ना, ना” भुरगीं आड्डली.

“हेरी पोटर रॉवलींगान बरयलां.” एडव्हेंचरस…….

आमचो माकोडमाम असलीं जायती कामां करता.

“पयर राणयेच्या बंगल्यांत वचुन आयलो.” राणी आनी हेर सगळीं भोंवडेर गेल्लीं. माकोडमाम बंगल्यात भितर बरेंच कितें खावंक मेळटलें हे आशेन जनेलांतल्यांन भितर सरलो. थंय घडलें कितें आयकात.

रांदचेकुडींत पळयल्यार घे म्हूण कप, बशयो, प्लेटस, सव्हींग स्पुन्स …च्यायना क्ले…..कसल्यो कसल्यो वस्तु.  कितें कितें डायनींग टेबलार. मातशे कुशीक उबो …कोणतरी मनशांवरी. पूण माक्न कशें…!! 

कितें? मशिन ! ! रायन, रेवा, रेवतीन विचारलें.

म्हणजे कोण?  

 “रॉबोट ” म्हूण आयकला? !!

“हय….सांगता तितलेंच करता”.

माकोडमामान  भितर सरतना कितें तरी घडलें … ताका कांयच कळुक ना. उपरांत भिलो.

माकोडमामााक इग्लेज खंय येता?. ” भुरगी हांसली “

“कितें घडलें ताकाच ….समजुंक ना”. रॉबोट माकडाच्या फाटोफाट चलपाक लागलो.

” म्हाका धरपाक येता रे?” माकडान विचारलें.

” तांबडी लायट पेट्टा तें पळोवन तो आनीकुय भिलो. उडक्यो मारीत रावलो.

राणयेची रांदचीकूड केदी व्हडली!!!” उडक्यो मारीत माकोड डायनींग टेबलाच्या कदेलार बसलो.”

इतल्यात रॉबोट घुंवलो.  हें आनी कितें केन्नाच पळोवंक नाशिल्ले. सफरचंद, आंबे, बी खाले, तेय बी भियेभियेत.

“तांबडोच दिवो पेट्टकच माकोडमामान फट्कन उडकी मारली. ” नाका सायबा” म्हणलें माकडान.

“परत वचपाक रांदचेकुडीच्या जनेलामेरेन पाविल्लो…..इतल्यात पळय जाल्यार राणयेचे  घरातलो चाकर सडसडीत भितर आयलो.

रॉबोटाक कितें सांगलें कळुंक ना. पूण रॉबोट जाग्यार वचून उबो रावलो.

“हो आनी कसलो  जादु जाणां?” माकडान भियेभियेत म्हणलें मनांत.

“माकोड लिपपाक सोदतालो पूण तांणे  म्हणलें ” आरे भियेव नाका तो कांय करचो ना तुका.”.

माथें खरपीत माकोडमाम खीं खीं करुंन हांसलो.